Τελικά με τον Θεό δεν ξεμπερδεύει εύκολα κανείς. Να ακόμα και ο Μαρξ είχε ζητήματα. Σύμφωνα με μια καινούργια βιογραφία που κυκλοφορεί – «Ερωτας και Κεφάλαιο» θα μπορούσε να μεταφραστεί ο τίτλος της- μαθαίνουμε ότι ο θεωρητικός της επανάστασης εκτιμούσε λέει τον χριστιανισμό – ξέρετε το όπιο του λαού – επειδή μάθαινε στους ενήλικες να αγαπούν τα παιδιά. Sui generis εξήγηση, δεν μπορώ να πω αλλά πάντως ενδιαφέρουσα.
Πιο κοντά στο σήμερα αλλά και στα δικά μας εντυπωσίασαν ασφαλώς οι συνεχείς αναφορές του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας στο Θείον. Το νέο στυλ που θα μπορούσε να ονομαστεί «ανακάλυψα τον ιεροκήρυκα μέσα μου» εγκαινιάστηκε στη Θεσσαλονίκη και αποτέλεσε το αντικείμενο αλλεπάλληλων αναλύσεων στα κυριακάτικα φύλλα.
Ξεκίνησε από την Μακεδονία «τη μοναδική» που χαρακτήρισε «ευλογημένο τόπο» για να προσθέσει, σε περίπτωση που δεν καταλάβαμε ότι αυτή την «ευλογία» δεν θα την αφήσει να πάει χαμένη. Και συνέχισε με το μνημόνιο και τη μάχη για την σωτηρία της πατρίδας επισημαίνοντας ότι «στα χαρακώματα δεν υπάρχουν άθεοι, όλοι προσεύχονται» και ότι τελικώς «θα τα καταφέρουμε με τη βοήθεια του Θεού!» Την ώρα εκείνη, κατά τις κυριακάτικες γραφές πάντα τις οποίες όμως δεν μπορώ να επιβεβαιώσω προσωπικά, συνετελέσθη ένα μικρό θαύμα: Ενα δάκρυ κύλησε στο πρόσωπο του σεβασμιότατου Άνθιμου ο οποίος ήταν μεταξύ των ακροατών.
Το πλήρες νόημα του λόγου του κ. Σαμαρά προέκυψε μετά και από τις διευκρινίσεις συνεργατών του οι οποίοι υπογράμμισαν ότι «δεν χαρίζουμε την πατρίδα και τον θεό σε κανέναν». Εδώ όμως υπάρχει πρόβλημα. Κατ’ αρχάς ο Θεός δεν τους ανήκει για να μας λένε αν τον χαρίζουν ή όχι. Αντιθέτως αν κάτι μάθαμε μικροί στο σχολείο είναι να μην πιάνουμε καν το όνομα του στο στόμα μας επί ματαίω. Καθόλου δεν μου άρεσε αυτή η κτητική διάθεση.
Κι ύστερα τι θα πει δεν τον χαρίζουμε σε κανέναν; Σαν να φοβόμαστε ότι κάποιος θα μας τον πάρει- να αρχίσουν δηλαδή όλοι αυτοί οι άθλιοι αναλυτές να γράφουν ότι αυτή η ιστορία δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας αντιπερισπασμός στο ΛΑΟΣ. Ντροπής πράγματα.
Και σ’ αυτό βέβαια οι συνεργάτες του κ. Σαμαρά είχαν μια απάντηση. Γιατί λέει εμείς να ντρεπόμαστε να αναφερθούμε στο θεό την ώρα που σε ολόκληρη την Ευρώπη υπάρχουν τόσα και τόσα «χριστιανοδημοκρατικά» κόμματα; Έλα ντε. Γεγονός ωστόσο που μας επιτρέπει να ρωτήσουμε: όλο αυτό το διάστημα, από όλα όσα του είπαν και είδε στην Ευρώπη, αυτό μόνο του έμεινε;
