Στην Ελλάδα το ποδόσφαιρο είχε ήδη βαφτιστεί «βασιλιάς των σπορ» από τη δεκαετία του 1930, παρ΄ ότι το πολιτικό και αθλητικό κατεστημένο θεωρούσε τον κλασικό αθλητισμό ως την πλέον αρμόζουσα μορφή άσκησης. Οταν στις αρχές του 1960 έγινε η μετάβαση από τον ερασιτεχνισμό στον ημιεπαγγελματισμό, πολλοί έσπευσαν να μιλήσουν για υποβάθμιση του ποδοσφαίρου. Ωστόσο οι αρνητικές προβλέψεις διαψεύστηκαν, το ποδόσφαιρο βελτιώθηκε ποιοτικά και παρέμεινε το πιο δημοφιλές άθλημα.
Ενα απλό, ομαδικό, λαϊκό άθλημα που ξεπερνά σύνορα, φυλές, θρησκείες και ιδεολογίες και εξελίχθηκε στην απόλυτη οικουμενική Κοσμική Θρησκεία, με εκατομμύρια πιστούς. Πιστούς έτοιμους να αποθεώσουν, να αποδοκιμάσουν, ακόμη και να σκοτώσουν για χάρη της ομάδας τους. Ενας μικρόκοσμος της κοινωνίας που δεν άφησε ανεπηρέαστο και τον πολιτικό στίβο αφού, τις περισσότερες φορές, οι πολιτικοί «κατεβαίνουν» στο γήπεδο και παίζουν το παιχνίδι, με ποδοσφαιρικούς όρους.
