Rebus sic stantibus επικυρώνονται αύριο δύο βαρύνουσας σημασίας κείμενα, η Αντιδήλωση και το Διαπραγματευτικό Πλαίσιο. Αυτά συγκροτούν τον «οδικό χάρτη» της Αγκυρας. Σύσσωμη σχεδόν η κριτική τα είδε θετικά. Θα μπορούσαν, ωστόσο, να είναι σαφέστερα, αυστηρότερα και καθολικότερα. Οι αμφισημίες λειτουργούν πάντοτε υπέρ του στρεψόδικου. Ομως:
* H Τουρκία πρώτη φορά από κτίσεως οθωμανικού καθεστώτος είχε άμεση και απόλυτη ανάγκη της Ελλάδος. * H Κυπριακή Δημοκρατία χάρις στο όχι του λαού της και την απόρριψη εγχώριων και υπεράκτιων Σειρήνων διαθέτει τη δύναμη του ισότιμου μέλους. * Τα δημοψηφίσματα Γαλλίας, Ολλανδίας, οι συναφείς τάσεις του γερμανικού εκλογικού σώματος και η κλιμακούμενη εξέγερση των ευρωπαϊκών λαών αποκαλύπτουν έναν καλπάζοντα αντιτουρκισμό.
* Το αρχικά με γαλλική πρωτοβουλία «η μη αναγνώριση της Κύπρου να αποτελεί εμπόδιο έναρξης των διαπραγματεύσεων» λόγω ελλαδοκυπριακού σκεπτικισμού μεταφέρθηκε στη λήξη των διαπραγματεύσεων!
Αυτά, ως «μάννα εξ ουρανού», παρά ημετέρων ενεργειών, συγκροτούν μιαν ανεπανάληπτη ευκαιρία να μεγιστοποιήσουμε τα πλεονεκτήματά μας στη στρατηγική μας αντιπαράθεση με τη γείτονα. Πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό;
H πραγματική ελληνοτουρκική κατάσταση είναι κατάσταση αντιπαράθεσης. Με την Τουρκία σε κλιμακούμενη ενεργή επιθετικότητα και εμάς σε… ευγενή άμυνα. Υψηλή μας στρατηγική ωστόσο από το 1999 είναι η άνευ όρων στήριξη της τουρκικής ένταξης. Είναι κρίμα ότι οι Ελληνες δεν καταλάβαμε πόσο ρεαλιστικός είναι ο γαλλικός παροιμιόμυθος που προειδοποιεί ότι «δεν προστατεύεις τα πρόβατα βάζοντας τον λύκο μέσα στο μαντρί».
Ας ελπίσουμε ότι στις πολιτικοδιπλωματικές μάχες δεν ισχύει απόλυτα ό,τι στις στρατιωτικές: «ουκ έστι δις αμαρτάνειν» – δεν μπορείς να κάνεις λάθος δύο φορές (Λάμαχος).
H μεγάλη μάχη, αλλά φυσικά με διαφορετική στρατηγική, παιζόταν αναμφίβολα ευκολότερο πριν από τις 3/10. Ευτυχώς όμως οι κυβερνήσεις αποστασιοποιούνται από τις 17.12.04. Επισπεύδοντες οι λαοί που έχουν «μυρισθεί» τις επιδιώξεις της στρατογραφειοκρατικής και πολιτικής ελίτ της Αγκυρας: να μπουν στην Ευρώπη για τα ευρώ και να παραμείνουν αναλλοίωτοι και εις το διηνεκές Τούρκοι και δη κεμαλιστές.
H «επομένη» είναι αφετηρία νέων αγώνων. Αρχή σοφίας ο επανέλεγχος στρατηγικών και τακτικών κινήσεων.
H τουρκική ένταξη εφεξής μεταβαλλόμενος τακτικός ελιγμός που εξυπηρετεί τις αδιαπραγμάτευτες αξιώσεις του Ελληνισμού:
(α) Αρση του casus belli για επέκταση χωρικών υδάτων στα 12 μίλια και αποδοχή από Αγκυρα της συνθήκης του Montego Bay.
(β) Παύση παραβάσεων και παραβιάσεων.
(γ) Αποχώρηση κατοχικών στρατευμάτων και εποίκων από Κύπρο.
(δ) Λύση Κυπριακού «στο πλαίσιο των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας και των αρχών επί των οποίων είναι θεμελιωμένη η EE». (Αντιδήλωση) Αυτό υπαγορεύει προς πάντες να απαρνηθούν επιτέλους τη δήλωση-καραμέλα «λύση στη βάση του Σχεδίου Αναν». Φτάνει! Το Σχέδιο Αναν είναι «πολιτικά, ηθικά και νομικά νεκρό». (Εκθεση των «8» επιφανών ευρωπαίων συνταγματολόγων – διεθνολόγων.) Οι Ελληνοκύπριοι το έθαψαν με τις ευλογίες Καραμανλή και γλίτωσαν αυτοδιάλυση και κηδεμονία τους στο διηνεκές από την Τουρκία και την αδίστακτη προστάτιδά της Βρετανία. Οι νεκραναστηθείσες (γιατί;) «συνοριακές διαφορές» που παραπέμπουν σε Ελσίνκι και Χάγη παντί σθένει να παρακαμφθούν.
Τα ογκούμενα προβλήματα της Ενωσης και εκείνα ηγετικών μελών της προσφέρονται για επανεξέταση των στρατηγικών μας επιλογών. Επειδή τα παρά προσδοκίαν και παρά φύσιν χάδια αποθράσυναν τους πασάδες και λειτουργούν όχι ως υποψήφιο αλλά ως μεγαλοϊδρυτικό μέλος της Ευρώπης, η «επομένη» της 3ης Οκτωβρίου ας ξεκινήσει με άλλες απαιτήσεις.
Ο κ. Στέλιος Παπαθεμελής είναι βουλευτής.
