Το μυστικό του «Σουλεϊμάν»

Πριν από μερικές ημέρες τον γύρο του Διαδικτύου έκανε μια είδηση σύμφωνα με την οποία «με απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης, τα τουρκικά σίριαλ θα προσφέρονται δωρεάν προκειμένου να προωθηθεί η τουρκική κουλτούρα». Η παραπάνω πληροφορία μάλιστα, αν και δεν επιβεβαιώνεται μέχρι στιγμής, συνδέθηκε με σχετικές δηλώσεις του υφυπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού Aμπτουραχμάν Αριτσί, ο οποίος φέρεται να είπε ότι «με τις τουρκικές σειρές μπορούμε να μπούμε σε κάθε σπίτι και να διαδώσουμε την τουρκική κουλτούρα».

Η επιτυχία της τουρκικής βιομηχανίας θεάματος πλέον είναι τεράστια και τα έσοδα επίσης. Οι σειρές της γειτονικής χώρας πωλούνται σε δεκάδες χώρες και χαρακτηριστικό της επιρροής τους είναι το γεγονός ότι, σύμφωνα με τη hurriyetdailynews.com, πολλοί τουρίστες από χώρες της Μέσης Ανατολής, όταν πηγαίνουν στην Τουρκία για διακοπές, επισκέπτονται ως αξιοθέατο τα μέρη όπου πραγματοποιούνται τα τηλεοπτικά γυρίσματα. Οπως αναφέρει το σχετικό δημοσίευμα, παρά την αρνητική κριτική που δέχονται τα σίριαλ, αυξάνουν το ενδιαφέρον των λαών για την τουρκική γλώσσα και τον τουρκικό πολιτισμό. Ειδική μνεία γίνεται για την Ελλάδα, για την οποία αναφέρεται ότι «όσοι παρακολουθούν τις σειρές μας έχουν μάθει μια σειρά από τουρκικές λέξεις μέσα από τις σειρές «Σουλεϊμάν ο μεγαλοπρεπής», «Μοιραίος έρωτας», «Sila», «Asi», όπως το «γεια σας», «τι κάνετε;», «εντάξει» και άλλες».

Ολα τα παραπάνω μαρτυρούν όχι μόνο την καλή οργάνωση της τουρκικής βιομηχανίας θεάματος αλλά επιπλέον και τη σχέση της με το κράτος και τη στήριξη στην πρόθεσή του να διαδώσει τον τουρκικό πολιτισμό και την τουρκική γλώσσα. Επιπλέον, αποδεικνύει το πόσο χάρτινο ήταν το οικοδόμημα της ελληνικής παραγωγής, καθώς όχι μόνο κατέρρευσε αλλά δεν κατάφερε όλα αυτά τα χρόνια να διαμορφώσει μια αγορά ικανή να θεωρηθεί ανταγωνιστική και πηγή εσόδων.

Με αυτή την άποψη συμφωνεί και ο άνθρωπος ο οποίος εισήγαγε ουσιαστικά τα τουρκικά σίριαλ στην ελληνική αγορά, ο κ. Κώστας Σάκαρης, πρόεδρος της εταιρείας Victory Μedia. Μιλώντας στο «Βήμα», ο κ. Σάκαρης ξετυλίγει το κουβάρι της ιστορίας ξεκινώντας από το 2009. «Φαινόταν ότι τα πράγματα άρχισαν να συρρικνώνονται. Επρεπε να δούμε τι θα γίνει, πώς θα αντιμετωπίσουμε τα χρόνια που έρχονταν. Ανιχνεύσαμε τις τάσεις καθώς το «τσουνάμι» ερχόταν και έσοδα στα κανάλια δεν θα υπήρχαν. Η σκέψη μας ήταν ότι τα κανάλια θα οδηγηθούν σε άλλο πρόγραμμα, σε έτοιμο. Η δοκιμή που είχε γίνει με μεγάλες αμερικανικές σειρές ναι μεν είχε τηλεθέαση αλλά το κόστος ήταν μεγάλο. Επίσης ποτέ δεν έπιασαν 40άρια σε νούμερα τηλεθέασης. Ωσπου κάποια στιγμή, στο πλαίσιο μιας έκθεσης, συναντηθήκαμε με δύο ατζέντηδες –ακόμη δεν είχαν βγει τα τουρκικά κανάλια με δικό τους σταντ -, μιλήσαμε και ξεκίνησε η πρώτη συνεργασία με το «Χίλιες και μία νύχτες»».

Η παρουσία των τουρκικών σειρών στο ελληνικό πρόγραμμα τότε ήταν διακριτική και τίποτε δεν προμήνυε τον καταιγισμό που θ’ ακολουθούσε. Ωστόσο οι άνθρωποι της αγοράς αντιλήφθηκαν νωρίς την κότα με τα χρυσά αβγά, καθώς η τηλεθέαση στο κανάλι Μακεδονία την ώρα προβολής της σειράς εκτοξευόταν στα ύψη. Η επαφή με τους ατζέντηδες έγινε, ακολούθησαν πολλά ταξίδια στην Κωνσταντινούπολη και ο κ. Σάκαρης με τους συνεργάτες του παρακολούθησαν νυχθημερόν δεκάδες σειρές. «Η γκάμα είναι τεράστια, αλλά δεν κάνουν όλες οι σειρές για την ελληνική τηλεόραση. Κάποιοι ήταν διστακτικοί. Για παράδειγμα, τη «Σιλά» δεν την πίστευε κανείς στην Ελλάδα…».

Η διαφορά που κάνει την επιτυχία είναι το γεγονός ότι οι τούρκοι παραγωγοί δεν βλέπουν μεμονωμένα μία αγορά. Φτιάχνουν το προϊόν τους για τη χώρα τους αλλά και για τις υπόλοιπες χώρες –μέχρι στιγμής πωλούν σε 45 χώρες με έσοδα που ξεπερνούν τα 250 εκατ. ευρώ τον χρόνο. «Το έστησαν εξαρχής σοβαρά και καλά. Το κόστος τους είναι ανάλογο με αυτό των δικών μας σειρών. Προσπαθούν να απλωθούν και σε χώρες που έχουν παραγωγή, όπως είναι η Νότια Αμερική και η Ιαπωνία. Ωστόσο και στο εσωτερικό της Τουρκίας», αποκαλύπτει ο πρόεδρος της Victory, «η τηλεθέαση είναι πολύ υψηλή. Πρώτος στον πίνακα είναι ο «Σουλεϊμάν», ο οποίος θα γυρίζεται ως τα τέλη του 2013». Τι σημαίνει αυτό; Οτι θα βλέπουμε τουρκικά σίριαλ τουλάχιστον για καμιά πενταετία. Και ότι θα μάθουμε πολύ περισσότερα από το «γεια σας». Και σίγουρα το «καληνύχτα σας».