Η θλίψη και η κατατονία είναι της μόδας και στην τέχνη. Οι περίφημοι «καταραμένοι ποιητές» εισχωρούν και στο τραγούδι, οι στίχοι λειτουργούν σαν βαρίδια που δεν σου επιτρέπουν να σηκωθείς παρά μόνο να βουλιάξεις όσο πιο βαθιά γίνεται στις μίζερες σκέψεις σου. Οταν οι στίχοι των ελλήνων τραγουδοποιών είναι στα αγγλικά, πολύ συχνά αυτή η επίφαση θλίψης εντείνεται. Ολο αυτό το κακόκεφο σύμπαν έρχεται να διαρρήξει για μία ακόμη φορά η ορμή της Μαριέττας Φαφούτη.

Η ταλαντούχα τραγουδοποιός μπορεί να μιλάει ακόμη και για στενάχωρα θέματα όπως η απώλεια, ο χωρισμός, η μοναξιά, ο τρόπος όμως που τα προσεγγίζει, τόσο μέσα από τις ανεβαστικές συνθέσεις της όσο και μέσα από την ερμηνεία της, σου δίνει την αίσθηση ή μάλλον τη βεβαιότητα ότι ύστερα από κάθε σοβαρό τραύμα έρχεται η ανακουφιστική επούλωση. Τρανό παράδειγμα, το πρόσφατο, πολύ ιδιαίτερο single της «Papa I’ll Fly», ο ήχος του οποίου έχει κάτι από μελωδίες παλιότερων δεκαετιών και σε κερδίζει από τα πρώτα δευτερόλεπτα. Εξίσου αισιόδοξα και γεμάτα ενέργεια είναι και τα live της Φαφούτη. Μια δοκιμή στις 20 Μαρτίου στο Gazarate όπου θα πραγματοποιηθεί η επόμενη εμφάνισή της θα σας πείσει. Γοητευτική η θλίψη, ακόμη γοητευτικότερη όμως η ανάταση.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ