«Ενα βράδυ είχα δει στον ύπνο μου τον Τσαρλς Μίνγκους. Είχε έρθει, λέει, στην αυλή μου και όλες μου οι κιθάρες ήταν κλεισμένες σε σαρκοφάγους. Τότε του έδωσα ένα τσέλο και τον ρώτησα αν είναι καλό και εκείνος μου είπε “όχι, μαν, σε κορόιδεψαν. Αυτοί οι Κινέζοι έχουν ρίξει την ποιότητα”» . Αυτό είναι το πιο τρελό… μουσικό όνειρο του Γιώργου Γουδή , ο οποίος, εκμεταλλευόμενος τα παιχνίδια παρήχησης με το επίθετό του, μας συστήνεται ως Gaudi. Το τραγούδι του «Come Αgain» ανακηρύχθηκε «τραγούδι του μήνα» για τον Νοέμβριο από το δικτυακό Jumping Fish, μια πολύ ενδιαφέρουσα «μουσική γυάλα», μέσα από την οποία έχουν ξεπηδήσει ταλαντούχοι τραγουδοποιοί όπως ο Ρους, ο Lolek κ.ά. Σειρά λοιπόν έχει τώρα ο 24χρονος μουσικός. με εντυπωσιακές σπουδές στο κλασικό και τζαζ πιάνο και ένα αγγλόφωνο ρεπερτόριο που φλερτάρει με το ψυχεδελικό ροκ των 70s, τα σκοτάδια του Τομ Γουέιτς, τη θεατρικότητα των Τiger Lillies, αλλά και την αβάσταχτη ελαφρότητα του σουίνγκ. Την προσεχή Τρίτη θα δώσει συναυλία στον χώρο του Κ44 στο Γκάζι, προκειμένου να δει από πρώτο χέρι ότι οι πολυάριθμοι διαδικτυακοί ακροατές του, εκτός από αφτιά, έχουν σάρκα και οστά.
Πώς νιώθει λοιπόν τώρα που κάτι τόσο δικό του ακούγεται διαρκώς σε ραδιόφωνα, ΥouΤube και Facebook; «Το τραγούδι σταματά να μιλά μόνο για μένα, μιλά για όλους πια. Ο ακροατής το ερμηνεύει και ο ερμηνευτής το ακροάζεται. Το Διαδίκτυο έχει πρωτόγνωρη αμεσότητα, αυτό που “δημοσιεύεις” δοκιμάζεται άμεσα, δίνοντάς σου πρόσβαση σε ένα δίκτυο ανθρώπων που αλλιώς δεν θα γνώριζες ποτέ».
Προερχόμενος από καλλιτεχνική οικογένεια, μεγάλωσε με Σαββόπουλο και Χατζιδάκι, Μπιτλς και Νιλ Γιανγκ. Οπως οι περισσότεροι μουσικοί της γενιάς του, επέλεξε να ντύσει με αγγλικό στίχο τις μελωδίες του: «Η αγγλική γλώσσα με βοηθά να εκφράζομαι με μεγαλύτερη ειλικρίνεια,με διευκολύνει να πω αυτά που θέλω, με λέξεις κατανοητές από ένα κοινό που έχει μεγαλώσει με μια διεθνή παράδοση.Το πέρασμα τον συνόρων ήταν πάντα όνειρο θερινής νυκτός και τώρα τα αγγλικά σε συνδυασμό με το Ιnternet το κάνουν πιο εφικτό. Σε τελική ανάλυση, προτιμώ να ακούω ξενόγλωσση ελληνική μουσική παρά την παγκοσμιοποιημένη ψευδοπαράδοση του syrtaki και του mouzaka».
Η μπάντα του απαρτίζεται από μια ετερόκλητη ομάδα ανθρώπων από τους χώρους της κλασικής και της τζαζ. Ο ίδιος τραγουδά, παίζει κιθάρα και ακορντεόν, η μεγάλη του αγάπη όμως είναι το πιάνo, ενώ του αρέσει να συστήνεται ως… εξωγήινος: «Ολοι συμπεραίνουν αμέσως ότι είμαι μουσικός».
ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ
η Κ44, Κωνσταντινουπόλεως 44, Γκάζι η Στις 9 Νοεμβρίου, στις 22.00
«Κρίση, η λέξη της δεκαετίας»
Στην ερώτηση αν είναι εύκολο για έναν μουσικό να ζήσει από την τέχνη του, η απάντηση του Γιώργου Γουδή είναι αποστομωτική: «Ορίστε μου τις έννοιες “μουσικός” και “να ζήσει”». Και πώς βιώνει ως νέος και φέρελπις τη διάχυτη καταστροφολογία; «Η κρίση είναι η λέξη της δεκαετίας:οικονομική, κρίση άγχους, κρίση πανικού, ακόμη και στις ονειροπολήσεις μας κάνουμε ζάπινγκ και βρίσκουμε ένα κανάλι στην ασχήμια της ζωής. Ισως όμως να γεννηθεί κάτι, η γενική απόγνωση να στραφεί στη δημιουργία, να διώξουμε επιτέλους αυτά που μας έφεραν εδώ».
