Με τον Τζέσι Πλέμονς να κερδίζει το βραβείο ανδρικής ερμηνείας του 77ου Φεστιβάλ των Καννών για την ταινία «Ιστορίες καλοσύνης» του Γιώργου Λάνθιμου συνεχίζεται το αδιάσπαστο σερί του τελευταίου σε βραβεία για ταινίες του από την εποχή του «Κυνόδοντα» μέχρι σήμερα.

Για την ακρίβεια καμία ταινία του 50χρονου Έλληνα σκηνοθέτη που εδώ και χρόνια διαπρέπει στο εξωτερικό δεν έχει φύγει άπραγη από συμμετοχή της σε διεθνές φεστιβάλ και όλες από τον «Κυνόδοντα» και μετά έχουν λάβει μέρος είτε στο φεστιβάλ των Καννών είτε στο φεστιβάλ Βενετίας.

Από χθες μια ακόμη επιτυχία προστίθεται στην φιλμογραφία του, ενώ δεν θα προκαλούσε καμία εντύπωση αν τόσο ο Πλέμονς όσο και η ταινία γενικότερα, ακουγόταν και στα προσεχή Οσκαρ. Οι «Ιστορίες καλοσύνης» θα διανεμηθούν στις αίθουσες από την Πέμπτη 30 Μαΐου.

Αμερικανός όμως είναι και ο σκηνοθέτης που απέσπασε την μεγαλύτερη διάκριση της φετινής διοργάνωσης, τον Χρυσό Φοίνικα: ο Σον Μπέικερ για την «Anora» μια δραματική κομεντί που με «τρελό» τρόπο πραγματεύεται τις συνέπειες ενός γάμου που «δεν έπρεπε να γίνει» ανάμεσα σε έναν νεαρό Ρώσο, κακομαθημένο βλαστάρι πάμπλουτης οικογένειας ο οποίος ζει στην Αμερική και μια Αμερικανίδα στρίπερ και εργάτρια του σεξ την οποία υποτίθεται ότι ερωτεύεται στην πρώτη συνάντησή τους. Η οικογένεια του γαμπρού αντιτίθεται στον γάμο και αυτό θα σημάνει μια σειρά τραγελαφικών επεισοδίων, μέσα από την οποία ο Μπέικερ χτίζει το πορτρέτο μιας πολύ δυναμικής, απρόβλεπτης και αποφασιστικής γυναίκας που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της και είναι έτοιμη να πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα για να κερδίσει το παιχνίδι. Η Μίκι Μάντισον που την υποδύεται, είναι χωρίς αμφιβολία η ψυχή, και η σάρκα της ταινίας.

«Σε όλη μου την ζωή ονειρευόμουν να κερδίσω αυτό το βραβείο» είπε ο Μπέικερ, ο οποίος αφιέρωσε τον Χρυσό Φοίνικα σε ολες τις εργάτριες του σεξ στον κόσμο. «Αναρωτιέμαι ποιος θα είναι τώρα ο επόμενος στόχος μου.»

Με πρόεδρο της κριτικής επιτροπής την Αμερικανίδα σκηνοθέτρια Γκρέτα Γκέργουιγκ, δημιουργό της «Barbie», το γυναικείο στοιχείο, ήταν εμφανές ότι θα ξεχώριζε στις βραβεύσεις. Και πράγματι, γυναίκες κέρδισαν πολλά βραβεία. Τέσσερις γυναίκες κέρδισαν το βραβείο γυναικείας ερμηνείας, όλες για την  ίδια ταινία, την «Emilia Perez» του Ζακ Οντιάρ που όπως σε προηγούμενη ανταπόκριση του «Βήματος» είχε αναφερθεί, πολύ δύσκολα θα απουσίαζε από τα βραβεία: οι Αντριάνα Παζ, Ζόε Σαλντάνα, Κάρλα Σοφία Γκασκόν και Σελίνα Γκόμεζ μοιράστηκαν το βραβείο σε μια ταινία που αναφέρεται στην αλλαγή φύλου ενός βαρόνου των καρτέλ των ναρκωτικών προκειμένου να αλλάξει ζωή.

Μάλιστα, η Γκασκόν που μέσα σε αναφιλητά παρέλαβε το βραβείο και για τις τέσσερις είναι η πρώτη trans που κερδίσει αυτό το βραβείο στις Κάννες. «Αυτό το βραβείο δεν είναι μόνο για μένα. Είναι για όλους τους ανθρώπους που αγωνίζονται για τον εαυτό τους και τα δικαιώματά τους», είπε ο Γκασκόν. «Μας έχουν προσβάλει, μας έχουν υποτιμήσει, έχουμε υποστεί πολλή βία χωρίς καν να ξέρουμε τον λόγο. Νομίζω ότι αυτό το βραβείο είναι πολύ περισσότερο από ό,τι θα μπορούσε να φανταστεί κανείς». Η «Emilia Perez» είναι επίσης η μοναδική ταινία των φετινών βραβείων που κέρδισε σε δύο κατηγορίες. Η δεύτερη είναι το βραβείο της επιτροπής που δόθηκε στον σκηνοθέτη Ζ. Οντιάρ, κάτοχο Χρυσού Φοίνικα για την ταινία «Deehpan».

Περιστοιχισμένη από τις ηθοποιούς της, η Παγιάλ Καπάντια με το Μεγάλο βραβείο της Επιτροπής για την ταινία «All we imagine as light»

Το μεγάλο βραβείο της επιτροπής δόθηκε στην ταινία «All we imagine as light» (Ολα οσα φανταζόμαστε ως φως) της Ινδής Παγιάλ Καπαντία που παρακολουθεί την ζωή δύο γυναικών διαφορετικής γενιάς που μοιράζονται το ίδιο σπίτι στο Μουμπάι των καιρών μας και στη συνέχεια μεταφέρονται στην γαλήνη της επαρχίας. Είναι μια ταινία πάνω στην γυναικεία φιλία και αλληλεγγύη και τιμήθηκε με το βραβείο που της άξιζε. «Πολλά καλά συμβαίνουν αυτή την στιγμή στην χώρα μου και το ινδικό σινεμά  δεν είναι μόνο Μπόλιγουντ» είπε στον ευχαριστήριο λόγο της η Καπάντια.

Σε γυναίκα όμως, την Καρολίν Φορζέ δόθηκε και το βραβείο σεναρίου για την «Ουσία» (The substance) μια ταινία που δίχασε λόγω της ακρότητας των σκηνών της αλλά που είχε πολύ ενδιαφέρον θέμα, την ματαιοδοξία της φήμης και τις επικίνδυνες συνέπειές της. Στην ταινία, η Ντέμι Μουρ υποδύεται μια πρώην μεγάλη σταρ του Χόλιγουντ η οποία βλέποντας ότι η καριέρα της έχει πάρει την κατιούσα αποφασίζει να πάρει μια ουσία που θα της προσθέσει νιότη για περιορισμένο διάστημα. Επί επτά ημέρες η μορφή της θα αλλάζει σε νέα και επί επτά θα επιστρέφει στην κανονική της. Αν όμως το πρόγραμμα δεν ακολουθηθεί κατά γράμμα θα υπάρξουν παρενέργειες, όπως και συμβαίνει σε μια ταινία που εν τέλει μετατρέπεται σε σπλάτερ τρόμου προκειμένου να υπογραμμιστεί η φρίκη.

Το βραβείο σκηνοθεσίας απέσπασε ο Πορτογάλος Μιγκέλ Γκόμεζ για την ασπρόμαυρη και έγχρωμη ταινία «Grand Tour», ένα παράξενο «παιχνίδι»  με τον χρόνο και τον χώρο στην καρδιά του οποίου βρίσκεται το ταξίδι ενός άντρα και μιας γυναίκας σε διάφορες χώρες της Ανατολής. Ο άντρας για κάποιο λόγο  εγκατέλειψε την αρραβωνιαστικιά του και εκείνη τον αναζητεί. Ο Γκόμεζ μοιράζει την ταινία σε δύο μέρη και ακολουθεί ξεχωριστά τα βηματα του καθενός: ενώ όμως η ταινία υποτίθεται ότι εκτυλίσσεται το 1917, ο Γκόμεζ φλερτάρει με την έννοια του χρόνου μεταφέροντας τον θεατή σε διαφορετικές εποχές, ακόμα και στο σήμερα.

Πολλοί πίστεψαν ότι η ταινία του ιρανού σκηνοθέτη Μοχάμαντ Ρασούλοφ «The seed of the sacred fig» (Ο σπόρος του ιερού σύκου) προοριζόταν για κάποιο μεγάλο βραβείο, όχι μόνο για καλλιτεχνικούς αλλά και για πολιτικούς λόγους καθότι ο Ρασούλοφ προσφάτως εγκατέλειψε την χώρα του για να αποφύγει την φυλάκιση. Εν τέλει στην ταινία δόθηκε ένα ειδικό βραβείο της επιτροπής, που όμως έδωσε την αίσθηση ότι δεν «χωρούσε» στα υπόλοιπα. Πρόκειται πάντως για μια σημαντική ταινία που διαχειρίζεται την αντίσταση της γυναίκας προς το πατριαρχικό καθεστώς σε μια κοινωνία όπου εξακολουθεί να επικρατεί ο σκοταδισμός πιο άγρια και άσχημα από ποτέ. Οι ένθετες σκηνές παρμένες από κινητά τηλέφωνα στις οποίες βλέπουμε να αποτυπώνεται η ανεξέλεγκτη βία στους δρόμους της Τεχεράνης, είναι πραγματικά σοκαριστικές.

Τέλος, το βραβείο καλύτερης ταινιας στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα δόθηκε στον Κινέζο Γκουάν Χου για την ταινία «Μάυρος σκύλος» (Black dog) που κοιτάζει την σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε έναν πρώην κατάδικο και ένα σκύλο, ενώ ο πρώτος εργάζεται σε μια ειδική ομάδα «εκκαθάρισης» της χώρας από τα αδέσποτα σκυλιά με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, το επίπεδο των ταινιών του φετινού φεστιβάλ των Καννων δεν ήταν και τόσο υψηλό, πόσο μάλλον συγκρινόμενο με το περσινό, όταν στο ίδιο φεστιβάλ έκαναν την πρεμιέρα τους ταινίες όπως η «Ανατομία μιας πτώσης», «Ζώνη ενδιαφέροντος» και «Πεσμένα φύλλα».

Πολύ απλά, φέτος καμία ταινία δεν κατάφερε να προκαλέσει ενθουσιασμό