Η ταινία έχει την ατμόσφαιρα του κόμικ. Οι αργόστροφοι Ρωμαίοι, οι ξύπνιοι Γαλάτες, ο σοφός (μα και αφελής) Καίσαρας, ο πονηρός βοηθός του και το μαγικό φίλτρο είναι όλοι εκεί
Ο Αστερίξ και ο Λούκι Λουκ είναι ίσως οι περισσότερο αναγνωρίσιμες φιγούρες κόμικ της Ευρώπης. Προέρχονται και οι δύο από τη Γαλλία και έχουν αποκτήσει οπαδούς που συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να λατρεύουν τα κατορθώματά τους. Ο Αστερίξ είναι γέννημα-θρέμμα του κειμενογράφου Ρενέ Γκοσινί και του σκιτσογράφου Αλμπέρ Ουντερζό οι οποίοι το 1959 σκαρφίστηκαν τις περιπέτειες ενός μικρόσωμου Γαλάτη, κάτοικου κάποιου ασήμαντου χωριού της Βρετάνης που έχει ωστόσο κατορθώσει να πονοκεφαλιάσει τον Ιούλιο Καίσαρα, καθώς ο μάγος του χωριού προμηθεύει τους κατοίκους με ένα σπάνιο φίλτρο που τους προσφέρει υπερφυσική δύναμη. Alter ego του Αστερίξ ο υπέρογκος Οβελίξ, ένας όχι κουτός αλλά αφελής χοντρούλης που δεν χρειάζεται πια το μαγικό φίλτρο, καθώς όταν ήταν μικρός είχε πέσει μέσα στο καζάνι του μάγου για να αποκτήσει έτσι υπερφυσική δύναμη διά βίου.
Ο Λούκι Λουκ, δημιούργημα επίσης του Γκοσινί και του σκιτσογράφου Μορίς, είναι ένας φτωχός και μόνος κάουμποϊ στο Φαρ Γουέστ του 19ου αιώνα, γρηγορότερος στο τράβηγμα του πιστολιού από τη σκιά του και φορέας της δικαιοσύνης.
Κοινό χαρακτηριστικό των δύο αυτών κόμικ τα εμπνευσμένα και πρωτότυπα σκίτσα και ο πνευματώδης συνδυασμός του σύγχρονου αναρχικού χιούμορ με την εποχή στην οποία διαδραματίζονται οι ιστορίες τους. Ενας κατάσκοπος των Ρωμαίων έχει τη μορφή του Σον Κόνερι-Τζέιμς Μποντ, ενώ ο αντίπαλος του Λούκι Λουκ στο επεισόδιο «Ο Φιλ Ντέφερ απειλεί» αποτελεί καρικατούρα του ηθοποιού Τζακ Πάλανς, ο οποίος στο γουέστερν «Shane», του Τζορτζ Στίβενς, έπαιζε έναν πληρωμένο φονιά. Λεπτομέρειες που φτιάχνουν το αλατοπίπερο των κόμικ. Την ξεχωριστή νοστιμιά τους. Εκείνη στην οποία οφείλεται η μόνιμη απόλαυσή μας. Διότι τις περιπέτειες του Γαλάτη Αστερίξ και του κάουμποϊ Λούκι Λουκ δεν τις διαβάζεις ποτέ μια φορά. Τις ξεφυλλίζεις με μειδίαμα ξανά και ξανά…
Είναι παράξενο, αλλά οι δύο δημοφιλέστατες αυτές φιγούρες δεν είχαν κατορθώσει, ως τη δεκαετία του ’90, να γίνουν αντικείμενο ταινιών με ζωντανούς ηθοποιούς. Είχαν γίνει καρτούν, χωρίς όμως ποτέ να συναντήσουν την επιτυχία που θα περίμενε κανείς.
Στην αυγή της δεκαετίας του ’90 όμως, ο ιταλοαυστριακός ηθοποιός Τέρενς Χιλ έκανε μια προσωπική απόπειρα να μεταφέρει τα κατορθώματα του Λούκι Λουκ στο σινεμά, παίζοντας ο ίδιος τον ρόλο του ήρωα στην ταινία «Λούκι Λουκ». Μια μεγάλη αποτυχία. Σε καμία περίπτωση ο Λούκι Λουκ δεν έχει το χοντροκομμένο χιούμορ των ταινιών «Τρινιτά», των «σπαγκέτι» γουέστερν στα οποία διέπρεψε ο Χιλ (με τον Μπαντ Σπένσερ). Το ύφος του Τρινιτά δυστυχώς χαρακτηρίζει τον κινηματογραφικό «Λούκι Λουκ» και είναι το στοιχείο που καταστρέφει την ταινία.
Η περίπτωση του Αστερίξ είναι αρκετά διαφορετική. Στη δεκαετία του ’60, ο νεαρός τότε σκηνοθέτης Κλοντ Λελούς είχε σκεφθεί να σκηνοθετήσει μια ταινία για τον Αστερίξ, βρίσκοντας πρόσωπα από τον δρόμο. Κλοσάρ. Το σχέδιο φαλίρισε. Στη συνέχεια ενδιαφέρθηκε ο λαοφιλής Γάλλος κωμικός Λουί ντε Φινές που ήθελε οπωσδήποτε να παίξει τον Αστερίξ. Σύμφωνα όμως με πρόσφατη μαρτυρία του Ουντερζό, ο Ντε Φινές ήθελε να τον ενσαρκώσει χωρίς μουστάκι. Αδιανόητο!
Ηταν μοιραίο. Το σχέδιο για έναν κινηματογραφικό Αστερίξ έμελλε να πραγματοποιηθεί στη δύση της ίδιας δεκαετίας που απέτυχε ο Λούκι Λουκ. Η ταινία του Κλοντ Ζιντί «Ο Αστερίξ και ο Οβελίξ εναντίον του Καίσαρα» είναι η ακριβότερη παραγωγή στα χρονικά του γαλλικού κινηματογράφου και ήδη φιγουράρει μεγαλοπρεπώς στις αίθουσες, κατακτώντας διαρκώς θεατές. Μεγάλο μέρος της επιτυχίας της οφείλεται στον Γάλλο παραγωγό Κλοντ Μπερί, γνωστό για τα μεγαλεπήβολα σχέδια και τις πανάκριβες παραγωγές του, που συνήθως αποφέρουν καρπούς.
Ο γιος του Μπερί, Τομά, έδωσε πρώτος την ιδέα στον πατέρα του για μια κινηματογραφική άποψη των κατορθωμάτων του Αστερίξ. Στην αρχή, ο Μπερί ήταν σκεπτικός. Οταν όμως ενδιαφέρον για τον ρόλο του Οβελίξ φάνηκε να δείχνει ο διασημότερος σύγχρονος γάλλος ηθοποιός Ζεράρ Ντεπαρντιέ, ο Μπερί έδωσε το πράσινο φως. Αρχικώς, ο Ντανιέλ Οτέιγ θα ενσάρκωνε τον Αστερίξ. Τελικά, εφόσον ο Οτέιγ αποχώρησε, επιλέχθηκε ο Κριστιάν Κλαβιέ, ένας άγνωστος στην Ελλάδα ηθοποιός, που όντως θυμίζει αρκετά τον Αστερίξ.
Η ταινία έχει την ατμόσφαιρα του κόμικ. Οι αργόστροφοι Ρωμαίοι, οι ξύπνιοι Γαλάτες, ο σοφός (μα και αφελής) Καίσαρας, ο πονηρός βοηθός του, το μαγικό φίλτρο, όλα θυμίζουν το κόμικ και συνεπώς εύκολα γοητεύουν τους φαν του. Αν σε κάτι δεν συμφωνήσαμε, είναι η εκκωφαντική φασαρία μέσα στην οποία γίνεται η αφήγηση. Οι συντελεστές της ταινίας φαίνεται πως θεώρησαν σκόπιμη την καταγραφή των αστείων καταστάσεών της στη διαπασών, έτσι ώστε να μεταφερθεί πιστά ο χαριτωμένος πανζουρλισμός και η αναρχία που επικρατούν σε μόνιμη βάση στο κόμικ. Ετσι, το φιλμ σού αφήνει έντονη την αίσθηση του «μπούγιου». Είναι πολύ εντυπωσιακό, αλλά ανάλατο.
Την παράσταση όμως, όσον αφορά τους ηθοποιούς, εύκολα «κλέβει» ο Ρομπέρτο Μπενίνι που παίζει τον Χαλάστρους, έναν σπιούνο ρωμαίο αξιωματικό που φιλοδοξεί να κάτσει στο θρόνο του Καίσαρα, χρησιμοποιώντας τον Αστερίξ και τον Οβελίξ.
Ζεράρ Ντεπαρντιέ (Οβελίξ)
«…Το ένστικτό μου με βοήθησε αρκετά στην απόφασή μου να παίξω στο «Αστερίξ και Οβελίξ». Σαν να ακολουθούσα ένα μονοπάτι που υποσυνείδητα πάντοτε σκεφτόμουν να ακολουθήσω. Καταλάβαινα πως στη δουλειά που θα κάναμε θα υπήρχε ποιότητα. Είχα καιρό να ευχαριστηθώ τόσο πολύ τη διαδικασία γυρισμάτων μιας ταινίας. Οταν ξεκίνησα σ’ αυτό το επάγγελμα ένιωθα πως ένα μέρος του ήταν σκέτα δουλειά, είτε όταν έπαιζα έναν ρομαντικό πρωταγωνιστή είτε όταν εμφανιζόμουν στιγμιαία στο ρόλο ενός μπάτλερ. Με τον καιρό αυτό άλλαξε. Σήμερα, χάρη στους Ντάστιν Χόφμαν και στους Ιταλοαμερικανούς της δεκαετίας του ’70, έχει σπάσει το μοντέλο των Τζον Γουέιν και των Γκάρι Κούπερ. Ετσι, μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Πρέπει να πω πως ο Οβελίξ στην ταινία του Κλοντ Ζιντί είναι ένας σπουδαίος ρόλος και πολύ πιο ενδιαφέρων στην εκτέλεσή του, απ’ όσο δείχνει. Τα προβλήματα που έχει είναι ανάποδα. Για παράδειγμα, η σκηνή όπου Οβελίξ σηκώνει έναν ελέφαντα. Με τη βοήθεια των ειδικών εφέ δεν είναι τίποτε. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση το «ειδικό εφέ» είναι για τον Οβελίξ «φυσικό εφέ». Υπό την επήρεια του μαγικού φίλτρου χρησιμοποιεί τη δύναμή του με απόλυτη αθωότητα. Τα τεχνικά εφέ απλώς μας μεταφέρουν τα αποτελέσματα της υπερφυσικής, αθλητικής του δύναμης…»
Κριστιάν Κλαβιέ (Αστερίξ)
«…Μεγάλωσα με τα κόμικς και φυσικό είναι να λατρεύω τον Αστερίξ. Αυτό δεν σημαίνει όμως πως θα αποφάσιζα να παίξω έναν ήρωα μόνο και μόνο επειδή τον αγαπώ. Το είχα ξανακάνει, όμως εκείνος ο ήρωας (στην ταινία «Je vais craquer») δεν ήταν τόσο γνωστός όσο ο Αστερίξ. Το πρόβλημα με τους τόσο διάσημους ήρωες είναι ότι πρέπει να ανακατασκευάσεις τα πρωτότυπα, φυσικά και ψυχολογικά στοιχεία τους και στη συνέχεια να τους εντάξεις στη δική σου προσωπικότητα. Χρειάστηκα δύο μήνες για να βρω τη σωστή εικόνα του Αστερίξ επάνω μου. Πώς το βλέπω εγώ; Τα ρούχα φτιάχνουν τον άνθρωπο. Με την κατάλληλη ενδυμασία μπορείς ν’ ανοίξεις μια μικρή πόρτα μέσα σου και να βρεις τον ήρωα… Οχι όμως αμέσως, εκτός αν είσαι τυχερός…»
«…Η ερώτηση παραμένει η ίδια: οι κωμικοί ηθοποιοί παίζουν με διαφορετικό τρόπο; Οχι, δεν νομίζω. Νομίζω ότι η ηθοποιία πρέπει να έχει ειλικρίνεια. Οι καταστάσεις είναι κωμικές, όχι οι ήρωες. Οι ήρωες έχουν ελαττώματα που σε ορισμένες περιπτώσεις εξοργίζουν, όμως παραμένουν ειλικρινείς στις καταστάσεις. Πιστεύω πραγματικά πως η κωμωδία συχνά απαιτεί περισσότερη ενέργεια, γρηγορότερο ρυθμό και μεγαλύτερη φυσική προσπάθεια από τα άλλα είδη. Σπανίζουν οι ήρεμοι, γαλήνιοι ρόλοι στις κωμωδίες…»
ΠΡΟΣΩΠΑ που μας θυμίζουν πολλά…
Κριστιάν Κλαβιέ
Πασίγνωστος στη Γαλλία, άγνωστος εκτός Γαλλίας. Εμπορική επιτυχία: «Les visiteurs» του Πατρίς Λεκόντ που σύντομα θα ξαναγυρισθεί στην Αμερική και πάλι με τον Κλαβιέ.
Αστερίξ
Μισή μερίδα μπόι, αλλά παμπόνηρος. Ο άνθρωπος που έχει πάντα τη λύση στο πιάτο.
Ζεράρ Ντεπαρντιέ
Ο διασημότερος γάλλος ηθοποιός. Παραπάνω από 100 ταινίες. Μία φορά υποψήφιος για Οσκαρ («Σιρανό ντε Μπερζεράκ»). Εύσωμος προς το χοντρός.
Οβελίξ
Ο αθωότερος, παχύτερος αλλά και δυνατότερος Γαλάτης. Πιστός φίλος του Αστερίξ. Κατασκευαστής μενίρ (που ποτέ δεν καταλάβαμε τη χρησιμότητά τους). Χόμπι: Να δέρνει Ρωμαίους. Αγαπημένο πιάτο: Αγριογούρουνο.
Μισέλ Καλαμπρί
Βετεράνος γάλλος ηθοποιός, έχει παίξει σε πολλές ταινίες. Ο «Ανακριτής και ο δολοφόνος» του Μπερτράν Ταβερνιέ ανήκει στα highlights της καριέρας του.
Μοναρχίξ
Ο βασιλιάς του χωριού. Είτε υπάρχει είτε όχι, το ίδιο και το αυτό. Φωνάζει πολύ αλλά στέκεται «σούζα» μπροστά στη γυναίκα του…
Κλοντ Πεπλιού
Αγνωστος γάλλος καρατερίστας, με 45 ταινίες στο ενεργητικό του. Είναι 76 χρόνων.
Πανοραμίξ
Ο Δρυΐδης του χωριού. Τον έχουν πάρει κάπως τα χρόνια, πράγμα που ανησυχεί τον Αστερίξ, όμως τη συνταγή του μαγικού φίλτρου δεν την ξεχνά.
Πιερ Παλμάντ
Μόνο τέσσερις ταινίες ως ηθοποιός. Επίσης, σεναριογράφος («Pedale douce»).
Κακοφωνίξ
Ονομα και πράμα. Η ιστορία του Αστερίξ στις Ινδίες στηρίζεται στο ότι με την κακοφωνία του μπορεί να προκαλέσει καταιγίδα! Κάθε ιστορία του Αστερίξ κλείνει με τον Κακοφωνίξ φιμωμένο, έτσι ώστε να μην τραγουδήσει τη βραδιά του γλεντιού.
Γκόντφριντ Τζον
Γερμανός ηθοποιός, γνωστός από τις ταινίες του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, αλλά και γκεστ σταρ σε υπερπαραγωγές του Χόλιγουντ.
Ιούλιος Καίσαρ
Ο ηγεμονικός αυτοκράτωρ της Ρώμης, που στο κόμικς θυμίζει σκύλο που γαβγίζει αλλά δεν δαγκώνει.
Μαριάνε Σάγκεμπρεχτ
Βαυαρή ηθοποιός που προσπάθησε να ακολουθήσει καριέρα στο Χόλιγουντ μετά την επιτυχία του «Καφέ Μπαγκντάτ», χωρίς όμως να τα καταφέρει. Εχει παίξει σε 21 ταινίες.
Μιμίνα
Η γυναίκα του Μοναρχίξ και το πρώτο τσόκαρο του χωριού!
Σιμ
Παρά την ηλικία του έχει παίξει σε τρεις μόνο ταινίες, ενώ στη δεκαετία του ’70 έπαιξε σε μια δημοφιλέστατη τηλεοπτική σειρά χάρη στην οποία είναι αναγνωρίσιμος στη Γαλλία.
Παλαιοντολογίξ
Ο ξεμωραμένος γέρος του χωριού. Γραφική φιγούρα, αλλά με κότσια.
Αριέλ Ντομπάλ
Γεννημένη στην Αμερική ηθοποιός της τηλεόρασης και του κινηματογράφου, άγνωστη στην Ελλάδα. Παίζει από το 1978.
Η κυρία Παλαιοντολογίξ
Η αρχικουτσομπόλα του χωριού, αλλά και η πιο όμορφη κάτοικός του…
ΚΛΑΣΙΚΕΣ ΦΡΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΜΙΚΣ «Μα τον Τουτάτη!» «Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι!» «Και τώρα θα σας τραγουδήσω ένα τραγούδι του αποχωρισμού» «Πάλι αυτοί που να πάρει ο Δίας;» «Μα είμαι η γυναίκα του αρχηγού! Η πρώτη κυρία του χωριού!» «Πεινάω…» «Λίγο ευτραφής ίσως. Χοντρός πάντως όχι!»
