H συγγραφέας θέτει τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων ενός εκρηκτικού προβλήματος της σύγχρονης κοινωνίας επονομαζόμενης, ως γνωστόν, κοινωνίας της πληροφορίας. Θέμα της η ηθική των MME, κυρίως των ηλεκτρονικών. Βέβαια ο όρος ηχεί παράφωνα και διαπορεί κανείς μήπως πρόκειται για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου.


H ψηφιακή τεχνολογία και τα πολυμέσα ανέδειξαν πανίσχυρους μιντιακούς ομίλους με καταλυτική πολιτικοκοινωνική επιρροή. Εξάλλου η καθολίκευση της εμπορευματοποίησης κατέστησε εμπόρευμα και την πληροφορία. H ιδιωτικοποίηση της ραδιοτηλεόρασης και η εμπορευματοποίηση των ανθρωπίνων σχέσεων κατέφεραν βαρύτατα πλήγματα στον πλουραλισμό και την ποιότητα των προγραμμάτων. Συχνά τα media υποκύπτουν στον πειρασμό της παραπληροφόρησης και των προκλητικών παραβιάσεων της ανθρώπινης προσωπικότητας. Ζητούμενο της ιδιοκτησίας τα κέρδη και η τηλεθέαση. Το εργαλείο της εικόνας έχει τρομακτική δύναμη υπεισέλευσης στη συνείδηση του θεατή ώστε να τον αδρανοποιεί και να τον καθιστά από ενεργητικό υποκείμενο παθητικό ενεργούμενο, πολιτικά «ζαλισμένο κοπάδι» σύμφωνα με την έκφραση του Τσόμσκι. Είναι προφανής, επισημαίνει η συγγραφέας, η ανάγκη επαναπροσδιορισμού του φιλοσοφικού υποβάθρου της ελευθερίας της έκφρασης και γενικότερα της επικοινωνίας ώστε να διαφυλαχθούν τα δικαιώματα και η αυτονομία των πολιτών και των κοινωνικών ομάδων.


H Δεληγιάννη ανατέμνει σε βάθος και έκταση την κρίση ηθικής του επικρατούντος συστήματος επικοινωνίας. H μαύρη υπερατλαντική προπαγάνδα δεν δίστασε να σκηνοθετήσει και να ενορχηστρώσει ως αλήθειες ψεύδη που έκρινε ότι την εξυπηρετούσαν και στους τρεις πόλεμους: του Κόλπου, της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ. Σε διεθνή αλλά και εσωτερική κλίμακα πλεονάζουν τα άνθη του κακού, η προπαγάνδα, η συνωμοσία, η συμπαιγνία, η διαφθορά. Τα γαλλικά MME διατείνονται ότι «είναι αντιεξουσιαστικά, αλλά αυτό που στην πραγματικότητα κυριαρχεί στα έντυπα και τα οπτικοακουστικά μέσα ενημέρωσης είναι η δουλοπρεπής δημοσιογραφία, οι βιομηχανικοί και οικονομικοί όμιλοι, το μοντέλο της αγοράς, τα διαπλεκόμενα» (Serge Halimi, στο βιβλίο του Ιγνάσιο Ραμονέ H Τυραννία των MME ). Σκληρές αλήθειες, οι οποίες συγκροτούν και όλη τη διαγνωστική της συγγραφέως. Αλλά όπως επισημαίνει ο Ραμονέ «στη νέα αντίληψη της ενημέρωσης μία έννοια γίνεται όλο και πιο σημαντική, αλλά και πιο διφορούμενη, η έννοια της αλήθειας». Ενα σημαντικό τμήμα του κοινού υπόκειται σε αποχαύνωση και διαμορφώνεται κατ’ εικόνα και ομοίωση των επιθυμιών της TV και του συστήματος. Ενα άλλο όμως εξίσου σημαντικό αντιστέκεται, βλέπει με καχυποψία και υπάγει σε ορισμένη βάσανο κριτικής τα θεώμενα.


Ετσι στο γαλλικό δημοψήφισμα όλα σχεδόν τα MME ήταν μανιακά υπέρ του «Ναι» και όλες οι ηγεσίες των μεγάλων κομμάτων μαζί. Κυριάρχησαν η ενημέρωση-θέαμα και η σκηνοθεσία. Τελικά το αποτέλεσμα ήταν διαμετρικά αντίθετο από το σκοπούμενο. Ηταν ένα βοερό «Οχι». H Δεληγιάννη κρούει τον κώδωνα της ανάγκης επαναπροσδιορισμού του ηθικοπολιτικού υποβάθρου των MME στο πλαίσιο της ανοιχτής πάντοτε διαδικασίας της πολιτικής ολοκλήρωσης της EE και αφιερώνει εκτενή κεφάλαια στο θέμα της δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Συμπερασματικά η μελέτη της Ελσας Δεληγιάννη είναι μία ευθύβολη και βαρύνουσα συμβολή σε ζητήματα που «καίνε» και αφορούν καίρια τη λειτουργία και το μέλλον της δημοκρατίας.


Ο κ. Στέλιος Παπαθεμελής είναι πρώην υπουργός.