Τον Αύγουστο τον μίσησα λόγω Παπάζογλου και Πασπαλά. Τον Ιανουάριο λόγω Παπακωνσταντίνου -τον Γιώργο. Θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε μήνας στην θέση του αλλά εγώ τον Ιανουάριο έχω αποφασίσει να αντιμετωπίζω το παρελθόν έτος. Σηκώνω τα μανίκια, βγάζω το καπάκι και βουτάω ως τους αγκώνες μες στη χάρτινη κούτα όπου φυλάω τις αποδείξεις. Τον πρώτο χρόνο το είχα δει σαν παιχνίδι. Σαν μια εναλλακτική ανασκόπηση του έτους που έφυγε. Μέχρι να τελειώσω την καταμέτρηση, όλα όσα είχα κάνει ζωντάνευαν μπροστά μου και πέθαινα εγώ. Ως διαδικασία ήταν εξαντλητική. Τρεις ώρες και κάμποσες εκατοντάδες καταχωρήσεις σε φύλλο excel. Τον δεύτερο χρόνο υποσχέθηκα στον εαυτό μου να με ταλαιπωρήσω λιγότερο καταγράφοντας τις αποδείξεις κάθε τρίμηνο. Μια υπόσχεση που κράτησε όσο το φρέσκο γάλα στο ψυγείο.

Το ίδιο συνέβη και φέτος. Βρέθηκα πάλι Ιανουάριο να ξεθάβω αποδείξεις από κάθε πιθανό μέρος. Τσέπες, τσάντες, πορτοφόλια, συρτάρια, σακούλες -ακόμα και μέσα σε βιβλία. Καταχωρήθηκαν επιτυχώς και τώρα ξεκουράζονται στο τραπέζι του σαλονιού σε ένα κίτρινο φάκελο με το σύνολο γραμμένο πάνω του. Τον κοιτάζω και σκέφτομαι πως κάπως έτσι γεννιούνται οι αστικοί μύθοι. Από απλά καθημερινά πράγματα. Αναρωτιέμαι αν έχει ζητηθεί από κάποιον πολίτη να προσκομίσει τις αποδείξεις στην εφορία για έλεγχο. Κι αν έχει ζητηθεί, τις πήγε σε σακούλες χύμα; Τις άδειασε πάνω στο γραφείο του υπαλλήλου και του είπε ηρωικά «Μολών λαβέ»; Εγώ θα πήγαινα με επίσημο ένδυμα και θα άφηνα τον κίτρινο φάκελο με απαλές κινήσεις. Ως το πιο πολύτιμο πράγμα που έχω. Και είναι, γιατί έχει κοστίσει κάμποσες ώρες από τον προσωπικό μου χρόνο. Κι ως γνωστόν, ο χρόνος είναι χρήμα. Ιδού και η απόδειξη.

Γνωρίζω πως η ταλαιπωρία μου θα είχε τέλος εάν ήμουν πιο αποφασιστική. Εάν κατάφερνα να με πείσω να πάω ως την τράπεζα για να προμηθευτώ την φοροκάρτα. Ομολογώ πως όταν κυκλοφόρησε στην αρχή, υπήρξα κάπως επιφυλακτική. Όχι βέβαια για τα προσωπικά δεδομένα και τις συνωμοτικές ανοησίες που έχουν ακουστεί. Αφήνω αυτή την δουλειά στο ΙΝΚΑ. Ήθελα απλώς να δω κατά πόσο θα εφαρμοζόταν στην πράξη. Κοιτάζοντας τα στοιχεία από την Γ.Γ.Π.Σ., γεννιέται ένας ακόμη αστικός μύθος. Υπάρχουν 60.887 πολίτες που ενεργοποίησαν την φοροκάρτα. Κι αν μπορούσα, θα ήθελα να τους μιλήσω. Να μου πουν τις εμπειρίες τους από την χρήση της. Στο περιβάλλον μου, δεν γνωρίζω κανέναν. Εσείς, τι σχέση διατηρείτε με τις αποδείξεις;