Αρκετά χρόνια ήδη συζητούμε για το κόστος των κρίσεων. Ως χώρα διερχόμαστε πλέον την τελευταία δεκαετία μια διαδοχή τέτοιων: οικονομική, κοινωνική, πολιτική, υγειονομική και πλέον διεθνή. Κάθε κρίση φέρει το δικό της κόστος, όμως κοινός παρονομαστής όλων είναι ο αντίκτυπός τους στην εμπιστοσύνη απέναντι στους θεσμούς μας. Κατά την αντιμετώπιση όλων των κρίσεων επήλθε σημαντική φθορά στη σχέση της κοινωνίας με την Πολιτεία, που σταδιακά διέβρωσε την πίστη στο πολιτικό σύστημα. Αμφισβητήθηκε η αντιπροσωπευτικότητά του, η ικανότητά του να εκφράσει τη λαϊκή βούληση και, εν τέλει, η δυνατότητά του να είναι «δημοκρατικό». Τα γεγονότα από τη μια πλευρά έδωσαν κατά λυπηρό τρόπο ώθηση σε φασιστοειδείς φωνές, από την άλλη εναύσματα για καταφυγή σε αμεσοδημοκρατικούς θεσμούς και ίσως για έναν συνολικότερο αναπροσανατολισμό στα ιδανικά μιας άμεσης δημοκρατίας. Και μολονότι είναι εύκολο να καταρρίψει κανείς την πρώτη εναλλακτική, δεν είναι τόσο αυτονόητη και προφανής η απόρριψη της τελευταίας. Απέναντι σε αυτή τη δημοφιλή ιδέα και προς υπεράσπιση του αντιπροσωπευτικού δημοκρατικού μας πολιτεύματος έρχεται το νέο βιβλίο του Παναγιώτη Δουδωνή.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
