Ο πιο πρόσφατος, ένατος, τίτλος στη σειρά «Ιστορική Βιβλιοθήκη 1821-2021» του Ινστιτούτου Ιστορικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, την οποία επιμελείται η διευθύντριά του Μαρία Χριστίνα Χατζηιωάννου, είναι η μελέτη Η νεοελληνική ποίηση και το Εικοσιένα της ομότιμης καθηγήτριας Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Ερης Σταυροπούλου. Δεν είναι ίσως ανακριβές ότι πρόκειται για τη μόνη φιλολογική μονογραφία που εκδόθηκε στα όρια της επετείου της διακοσιετηρίδας η οποία επιχειρεί μια συνολική αποτίμηση της πραγμάτευσης του 1821 στη λογοτεχνία.
Η Σταυροπούλου επικεντρώνεται συγκεκριμένα στην ποίηση, γένος λογοτεχνικό το οποίο συνδέεται προνομιακά με τον Αγώνα από τα προεπαναστατικά χρόνια και λειτούργησε – ειδικά μετά την καθιέρωση, το 1838, του εορτασμού της Επανάστασης την 25η Μαρτίου – ως το προσφορότερο και διαρκέστερο μέσο διατήρησης της ιστορικής μνήμης και διαλόγου με την Ιστορία. Παρακολουθεί την εξέλιξη αυτής της σχέσης στον χρόνο σε πέντε κεφάλαια αρχίζοντας από τους εθνεγερτικούς προεπαναστατικούς θούριους και τα δημοτικά τραγούδια, προχωρώντας προς τη σύγχρονη με τον Αγώνα ποίηση του Σολωμού και του Κάλβου -πρότυπα πατριωτικής ποίησης που συμβάλλουν στην πρώιμη μυθοποίηση του 1821 – για να καταλήξει στους νεότερους, τον Γιάννη Βαρβέρη και τον Θωμά Γκόρπα, τον Θανάση Κωσταβάρα, τον Γιάννη Πατίλη και τον Τάσο Γαλάτη, τον Γιώργο Χρονά και τους ποιητές της γενιάς του 1970 και στα τραγούδια του Απόστολου Καλδάρα και του Διονύση Σαββόπουλου.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
