Εχεις μια τακτοποιημένη ζωή. Είσαι παντρεμένος, μεγαλώνεις δύο μικρά παιδιά, δουλεύεις εργάτης σε φάμπρικα, σκληρά αλλά ευσυνείδητα. Είσαι ικανός, δίκαιος και σίγουρος για τον εαυτό σου. Μαχητής μπροστά σε κάθε μορφή αδικίας, ιδιαίτερα όταν η αδικία εξαπλώνεται σαν επιδημία μπροστά στα μάτια σου στον χώρο της δουλειάς σου. Είσαι φτωχός αλλά υπερήφανος. Αξιοζήλευτος. Και ξαφνικά ο άνθρωπος της ζωής σου, η γυναίκα που κυριολεκτικά λατρεύεις, αποφασίζει χωρίς κάποιον συγκεκριμένο λόγο να φύγει από το σπίτι, να σε παρατήσει με τα παιδιά και χωρίς εξήγηση. Τι κάνεις;
Αυτό είναι ένα από τα αρκετά ερωτήματα που ο νεαρός βέλγος σκηνοθέτης Γκιγιόμ Σενέζ θέτει στη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του, «Οι αγώνες μας», που από την περασμένη Πέμπτη προβάλλεται στις αίθουσες. Η ταινία που προβλήθηκε με τεράστια επιτυχία στο τμήμα της Εβδομάδας Κριτικής του περυσινού Φεστιβάλ Καννών, αποσπώντας αργότερα πέντε βραβεία από τη Βελγική Ακαδημία Κινηματογράφου (ανάμεσά τους τα καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας), έχει γυριστεί αποκλειστικά μέσα από την πλευρά του Ολιβιέ (Ρομάν Ντουρίς), του πατέρα στην ιστορία. Αποφεύγοντας τους εύκολους μελοδραματισμούς, ο Σενέζ καταφέρνει να αντιμετωπίσει το δυσάρεστο και επίκαιρο θέμα του με γνώμονα τη λογική και το συναίσθημα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
