Annus Horribilis (=φρικτό, αποτρόπαιο έτος) του μεταπολιτευτικού μας πολιτικού βίου υπήρξε, κατά τη γνώμη μου, το έτος 2012. Τα μηνύματα ήταν βέβαια ιδιαίτερα δυσοίωνα ήδη από το 2011, χρονιά των Αγανακτισμένων, του στραπάτσου στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης στις Κάννες, των προπηλακισμών και των βιαιοτήτων κατά δημοσίων προσώπων, της κατάρρευσης της κυβέρνησης Παπανδρέου, αν και μόλις δύο χρόνια πριν το ΠαΣοΚ είχε θριαμβεύσει στις εκλογές, και μάλιστα με το θηριώδες 44%.
Οσα συνέβησαν το 2011-12 ήταν εν πολλοίς συμπτώματα, σε επίπεδο θεσμών, διαδικασιών και προσώπων, της κατάρρευσης ενός ολόκληρου οικοδομήματος στο οποίο στηριζόταν η ανέμελη ευμάρεια των προηγούμενων χρόνων, όταν ακόμη οι πολιτικές ηγεσίες μπορούσαν, είτε αυτοαπατώμενες είτε απλώς χαϊδεύοντας τα αφτιά του εκλογικού σώματος (άλλωστε, το ένα δεν αποκλείει το άλλο), να εκστομίζουν πομφόλυγες όπως «η οικονομία μας είναι θωρακισμένη» ή «λεφτά υπάρχουν».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
