Καθώς τα κρούσματα αυξάνουν, η μετάλλαξη Δέλτα κάνει τον ιό ανθεκτικό και οι καλοκαιρινοί συνωστισμοί επιτρέπουν τη διασπορά του, γίνεται ολοένα και περισσότερο φανερό ότι η λύση του γρίφου της αντιμετώπισης της COVID-19 θα έπρεπε να είναι τελικά εξαρχής η συνειδητοποίηση της ατομικής μας ευθύνης. Ολα τα άλλα έπονται.
Σκεφτόμουν αυτή την ιστορία από την αρχή της, με την ψυχραιμία και την άνεση που δίνει η απόσταση από το ξεκίνημά της, δηλαδή ο χρόνος. Ενας φονικός ιός εμφανίζεται στην Κίνα. Χτυπά την Ευρώπη πριν από τη χώρα μας. Τα χιλιάδες θύματα στην Ιταλία και στην Ισπανία αρχικά και στην Αγγλία και στη Γαλλία αργότερα δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για την επικινδυνότητά του – τουλάχιστον στη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων: Πάντα θα υπάρχουν κάποιοι ελάχιστοι που δεν πιστεύουν πως ο ιός υπάρχει και ότι η Γη είναι στρογγυλή. Οταν εμφανίζονται τα πρώτα κρούσματα, γίνεται σαφές τι χρειάζεται για την αντιμετώπισή του. Αρχικά να μείνουμε λίγο (και μόνοι) πιο πολύ σπίτι ώστε να αποφευχθεί η διασπορά. Μετά να κλείσουν για λίγο οι χώροι όπου οι άνθρωποι συνωστίζονται: καφέ, μπαρ, εστιατόρια, γήπεδα, εκκλησίες, σινεμά, θέατρα κ.λπ. Η άμυνα αυτή απέναντι στην εμφάνιση του άγνωστου ιού έδωσε το δικαίωμα στην οργάνωση της αντιμετώπισής του. Οργανώθηκαν τα νοσοκομεία, επιστρατεύτηκαν οι ΜΕΘ, προσαρμόστηκαν σε χρόνο-ρεκόρ γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό στη νέα πραγματικότητα. Τι άλλο έπρεπε να συμβεί; Να προσαρμοστούμε και εμείς.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
