Πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζουν να συζητούν για τη στρατηγική του κόμματος και το ποιος είναι αντίπαλος, ενώ ορισμένοι, συνομιλώντας με «Το Βήμα», θύμιζαν, στη «σκιά» του πρόσφατου άρθρου του Αντώνη Λιάκου και της Μυρσίνης Ζορμπά στην «Εφημερίδα των Συντακτών», ένα αντίστοιχο κείμενο του πρώην βουλευτή και καθηγητή του ΕΜΠ, του Δημήτρη Σεβαστάκη, τον Οκτώβριο του 2010, όταν έγραψε στην «Αυγή» για τον ΣΥΡΙΖΑ, τι πρέπει να κάνει: « Οχι γινόμενος ανεστραμμένος «κανίβαλος», αντιγράφοντας τον αντίπαλο, αλλά συγκρουόμενος και με τα χαρακτηριστικά του αντιπάλου, τα συμπεριφορικά, τεχνοτροπικά χαρακτηριστικά του αντιπάλου».
Ο Νίκος Φίλης το επισήμανε εύστοχα προ ημερών στο Κοινοβούλιο: «Χρειάζεται ο αναγκαίος αναστοχασμός και ο απεγκλωβισμός από τα αποτελέσματα του μνημονιακού καταναγκασμού. Τώρα που μπορεί να γυρίσει παγκόσμια η σελίδα, μετά την οδυνηρή εμπειρία της πανδημίας, είναι αναγκαία η διαμόρφωση εναλλακτικών προτάσεων, νέες δημόσιες πολιτικές, ένας ρεαλιστικός ριζοσπαστισμός της Αριστεράς, χωρίς συνθήματα, με προτάσεις και αγώνες… Οι εμφύλιοι περιττεύουν».
Ο ευρωβουλευτής Στέλιος Κούλογλου το εντόπισε και αυτός έγκαιρα με την επισήμανση ότι «η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν είναι μια συνηθισμένη κυβέρνηση της Δεξιάς», καθώς «έχει σχέδιο, είναι πιο ευέλικτη από προηγούμενες». Κατά τον ίδιο, «η Αριστερά πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι βρίσκεται απέναντι σε έναν δύσκολο και καλά οργανωμένο αντίπαλο. Η αντιμετώπισή του απαιτεί συνειδητοποίηση ότι το 2015 ήταν μοναδικό. Και κυρίως συμμαχίες, ξεπέρασμα του ερασιτεχνισμού και στρατηγική, την οποία δύο χρόνια μετά την ήττα του ’19 δεν έχει ακόμη επεξεργαστεί».
