Η πανδημία έχει αυξήσει την κοινωνικές ανισότητες, ενώ μετασχηματίζει το μέλλον της εργασίας ταχύτερα από όσο μπορούσαμε να φανταστούμε. Πώς μπορούν να γίνουν διαχειρίσιμες αυτές οι ανισότητες; Υποστηρίζετε ιδέες όπως ένα οικουμενικό βασικό εισόδημα ή ένα εγγυημένο επίδομα ανεργίας;

«Βραχυπρόθεσμα, υπάρχει επείγουσα ανάγκη οι κυβερνήσεις να διατηρήσουν την πλειοψηφία των ανθρώπων ασφαλείς και εφοδιασμένους για όσο διάστημα θα απαιτηθεί lockdown, και να συνεχίσουν να λειτουργούν οι εφοδιαστικές αλυσίδες και οι κοινωνικές υπηρεσίες. Πρέπει επίσης να διασφαλίσουν το εισόδημα και τις βασικές ανάγκες των πολιτών, που θα επιτρέψουν σε όλους να μείνουν σπίτι όσο διαρκεί η πανδημία. Ειδικότερα, είναι πρωταρχικής σημασίας να προστατευθούν όσοι εργάζονται στην πρώτη γραμμή και παρέχουν απαραίτητες υπηρεσίες στον υγειονομικό τομέα και στην παροχή τροφίμων. Μεσοπρόθεσμα, οι κυβερνήσεις θα πρέπει να ενισχύσουν την οικονομία της φροντίδας (care economy), η σημασία της οποίας δεν έχει αναγνωριστεί εδώ και πολύ καιρό. Απαιτείται επανεκτίμηση του κράτους πρόνοιας μαζί με την αναβάθμισή του στην ψηφιακή εποχή. Τα τελευταία χρόνια, οι υποστηρικτές των Οικουμενικών Βασικών Υπηρεσιών (Universal Basic Services – UBS) υποστηρίζουν την παροχή δωρεάν δημοσίων υπηρεσιών σε όλους τους κατοίκους μιας χώρας. Μία επιστροφή στον «οικουμενισμό» θα μείωνε το κόστος ζωής και θα ενίσχυε την κοινωνική συνοχή. Η δημόσια πολιτική θα έπρεπε να στρέψει την προσοχή της προς τον στόχο της πλήρους απασχόλησης και σε δημόσιες επενδύσεις που μεγιστοποιούν την κοινωνική πρόνοια. Είναι απαραίτητη η μετακίνηση από τους ισορροπημένους προϋπολογισμούς στην αντιμετώπιση των μεγάλων κοινωνικών προκλήσεων. Οι περισσότερες κυβερνήσεις δεν εκμεταλλεύονται τη χρηματοοικονομική τους ικανότητα να λύσουν μείζονα κοινωνικά προβλήματα. Οι δείκτες ευζωίας και η επίλυση μεγάλων πολιτικών προκλήσεων θα έπρεπε να είναι οι πραγματικοί στόχοι, αντί για την αύξηση του ΑΕΠ. Οι συνθήκες στέρησης πολλών εργατών πρέπει να αντιμετωπιστούν στρατηγικά. Ακόμη κρισιμότερο, η διαπραγματευτική ισχύς των εργατών θα έπρεπε να ενισχυθεί για να τους δώσει τη δυνατότητα να απαιτήσουν καλύτερες συνθήκες εργασίας και να αποκτήσουν πιο αξιοπρεπή εργασιακή εμπειρία. Το οικουμενικό βασικό εισόδημα είναι απαραίτητο, αλλά θα έπρεπε να συνοδεύεται από ένα γενναίο πρόγραμμα ασφάλισης κατά της ανεργίας και, εν τέλει, από ένα μόνιμο δημόσιο σχήμα εγγύησης εργασίας».