Δυστυχώς η τρέχουσα δημοσιότητα βρίθει αβάσιμων αναφορών στον νέο Ποινικό Κώδικα, όπως ότι δήθεν η επιεικής μεταχείριση κατηγορουμένου για ανθρωποκτονία υπήρξε προϊόν της εφαρμογής του νέου ΠΚ με την (αδικαιολόγητη) χορήγηση του ελαφρυντικού του πρότερου σύννομου βίου, που είναι τάχα πλέον υποχρεωτικό για τον δικαστή, όταν απλώς και μόνο συντρέχει λευκό ποινικό μητρώο. Πράγμα όμως απολύτως ανακριβές, δεδομένου ότι: Ο Ποινικός Κώδικας, όπως και ο προϊσχύσας, διαπνέεται από τις ίδιες αρχές που έλκουν την ισχύ τους από το φιλελεύθερο κεντροευρωπαϊκό πνεύμα. Περιγράφει τις αξιόποινες πράξεις ως προς τα στοιχεία τους και καθορίζει εκ των προτέρων την απειλούμενη ποινή γι’ αυτές, εξασφαλίζοντας την εκ των προτέρων γνώση τους από τον πολίτη.
Οταν λοιπόν το δικαστήριο, με την τήρηση των προβλεπόμενων δικονομικών κανόνων, καταλήγει στην ενοχή του κατηγορουμένου, οφείλει να εξατομικεύσει την απειλούμενη ποινή στον δράστη. Η ενοχή δεν συνεπάγεται κατά τρόπο αυτόματο την επιβολή μόνο της ποινής που περιγράφεται γενικά στον νόμο, αφού ο δικαστής πρέπει να σταθμίσει πολλαπλά και ενίοτε αντιφατικά δεδομένα, ώστε να καταλήξει σε συγκεκριμένη ποινή για τον συγκεκριμένο δράστη, που να είναι δίκαιη, ως νόμιμη και κυρίως αναλογική. Η δε αναλογικότητα, που αποτελεί συνταγματικής περιωπής αρχή του δικαίου μας, υλοποιείται στο πεδίο της ποινής σε συσχετισμό προς τη βαρύτητα της αξιόποινης πράξης, αλλά και προς την προσωπικότητα εν γένει του κατηγορουμένου πριν, κατά και μετά την πράξη.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
