Καμιά φορά η άγνοια είναι τόσο βολική. Και λυτρωτική σε βαθμό που συνειδητά την επιδιώκουμε. «Οι νόμοι είναι σαν τα λουκάνικα, καλύτερα να μην ξέρεις πώς φτιάχνονται» φέρεται να είχε πει ο Μπίσμαρκ. Να ένα παράδειγμα. Πηγαίνω να αγοράσω κρέας. Ο κρεοπώλης είναι ευγενέστατος και η εξυπηρέτηση εξαιρετική. Πάνω από το ταμείο του καταστήματος είναι τοποθετημένη μία οθόνη. Σε αυτήν προβάλλεται η φωτογραφία των παιδιών του κρεοπώλη αγκαλιά με τα μοσχάρια μιας φάρμας. Προσπαθώ να μην κοιτάζω, αλλά δεν τα καταφέρνω. Σκέφτομαι ότι στη σακούλα που κρατάω μπορεί να βρίσκεται ένα κομμάτι από τα ζώα της φωτογραφίας. Και έτσι ζηλεύω τα μικρά παιδιά που δεν καταλαβαίνουν από πού ακριβώς έρχεται το κρέας στο πιάτο τους.

Και ακόμα χειρότερα. Μη μου πείτε ότι δεν σκέφτεστε αν ήταν παιδικό το χέρι που έραψε το «Made in Bangladesh» πάνω στο πάμφθηνο μπλουζάκι που αγοράσατε την προηγούμενη εβδομάδα. Και ξέρω ότι πολλοί αναρωτιέστε για το σημείο της Αφρικής που θα καταλήξει, ως τοξική εστία μόλυνσης, η ηλεκτρονική συσκευή που ξεφορτωθήκατε τις προάλλες.

Την εβδομάδα που μας πέρασε, η «Washington Post», σε συνεργασία με άλλα μέσα, δημοσίευσε τα ευρήματα μιας πολύμηνης έρευνας στη Βόρεια Αφρική. Με λίγα λόγια, αποκαλύπτεται πως τουλάχιστον τρεις χώρες, η Τυνησία, η Μαυριτανία και το Μαρόκο, που οι Βρυξέλλες χρηματοδότησαν εσχάτως με 400 εκατ. ευρώ προκειμένου να «προστατεύουν καλύτερα τα σύνορά τους», επιδίδονται σε βαρβαρότητες εις βάρος πληθυσμών που προσπαθούν να περάσουν στην Ευρώπη.

Εδώ δεν μιλάμε για έλεγχο των συνόρων. Μιλάμε για σαδισμό. Από καταγραφές, προσωπικές συνεντεύξεις, φωτογραφίες και έγγραφα, αποδεικνύεται πως μετανάστες εγκαταλείπονται στην έρημο χωρίς τροφή και νερό. Αλλοι βασανίζονται, κακοποιούνται σεξουαλικά ή πωλούνται… Δεκάδες αναφορές για νεκρούς και ποιος ξέρει πόσοι είναι οι αγνοούμενοι… Και μπορεί αυτή η βαρβαρότητα να είναι made in Africa αλλά είναι και paid by EU. Με τα λεφτά μας βασανίζονται άνθρωποι ώστε να μιλάμε για «σαφώς βελτιωμένη εικόνα στο Μεταναστευτικό». Για να μη θολώνει από τα χνότα τους η βιτρίνα του «ευρωπαϊκού τρόπου ζωής».

Η εφημερίδα σημειώνει πως οι Βρυξέλλες είναι ο σιωπηλός εταίρος σε αυτή τη θηριωδία. Η αρμόδια επίτροπος δηλώνει πως γνωρίζει τις σχετικές καταγγελίες και υπηρεσίες της Κομισιόν παραδέχονται, σε επίσημα έγγραφα, ότι δεν ελέγχουν πώς χρησιμοποιούνται τα ευρωπαϊκά κονδύλια που χορηγούνται, για το Μεταναστευτικό, σε τρίτες χώρες.

Στην Ευρώπη ρίχνουμε αγάλματα αποικιοκρατών και ξορκίζουμε το ένοχο παρελθόν μας. Είμαστε σίγουροι πως σε 100 χρόνια τα εγγόνια μας δεν θα αποκαθηλώσουν εμάς για όσα σήμερα, τόσο βολικά, επιλέγουμε να αγνοούμε;