Οφείλω να ευχαριστήσω την κυρία Βάσω Κιντή, η οποία με το πρόσφατο άρθρο της «Η Ελλάδα είναι ένα κρυπτο-αποικιακό κράτος;» («Το Βήμα», 11 Αυγούστου 2019) αναβάθμισε μια έως τώρα καθαρά ακαδημαϊκή συζήτηση σε δημοσίως ενδιαφέρον θέμα. Θεωρώ όμως αναγκαία τη διόρθωση των παρερμηνειών που προκύπτουν από το επιχείρημά της προτού διαχυθούν ακόμη πλατύτερα και εμποδίσουν τη σοβαρή και ψύχραιμη συζήτηση του θέματος.
Η κυρία Κιντή επικαλείται τον μεγάλο φιλόσοφο της επιστήμης, τον Karl Popper, και το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο της σκέψης του, δηλαδή το κριτήριο της διαψευσιμότητας. Αλλά η ίδια δεν προσαρμόζει αυτό το κριτήριο στο δικό της κείμενο. Ισχυρίζεται, χωρίς να τεκμηριώσει το συμπέρασμά της, ότι ο Popper δεν είναι δημοφιλής γιατί έκανε κάποια κριτικά σχόλια για τον μαρξισμό και προσπαθεί, χωρίς πάλι να εξηγήσει σε τι βασίζει την άποψή της, να υπαινιχθεί – τακτική, εξάλλου, εκείνων που αποφεύγουν ακριβώς αυτό το κριτήριο της διαψευσιμότητας – ότι η περιγραφή της Ελλάδας ως κρυπτο-αποικιακού κράτους οφείλεται σε αριστερής έμπνευσης συνωμοτική θεωρία.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
