Των Βασίλη Μπράμη, Χρυσάνθης Νικόλαου
Χρυσάνθη: Billy, μετά από 12 χρόνια τελειώνουμε επιτέλους το σχολείο. Πώς νιώθεις, τι σου έχει αφήσει αυτή η διαδρομή;
Βασίλης: Μου έχει αφήσει αρκετές καλές εντυπώσεις, όμως ανυπομονώ και να τελειώσει. Θα νιώσω ανακούφιση.
Χ.: Και εγώ το ίδιο νιώθω.
B.: Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά. Κατ’ αρχάς, παρότι θέλω να φύγω, νιώθω ευγνώμων για τα χρόνια μου στο σχολείο. Γνώρισα φίλους, έκανα παρέες, ανέπτυξα ενδιαφέροντα κι έμαθα πολλά.
Χ.: Πράγματι, αλλά και το άγχος, τα διαγωνίσματα, η πίεση;
Β.: Παρ’ όλα αυτά, γίνεται σημαντική προσπάθεια να γίνει λίγο πιο ευχάριστο το πράγμα. Πήραμε μέρος σε πολλούς αγώνες, πήγαμε τις εκδρομές μας, παίξαμε τη μουσικούλα μας, ανεβάσαμε παράσταση…
Χ.: Σίγουρα το σχολείο έχει αλλάξει αρκετά… Από την άλλη, είναι αυτές οι Πανελλήνιες. Μπορεί να είναι το μόνο αξιοκρατικό σύστημα στη χώρα μας, όμως δεν παύουν να είναι ο μόνιμος βραχνάς και μας κάνουν και φουλ ανταγωνιστικούς.
Β.: Ομως τα ερευνητικά προγράμματα, παρότι δεν είναι στο πλαίσιο των μαθημάτων, βοηθούν να ξεφύγουμε και να δούμε και κάποια άλλα πράγματα, εκτός «ύλης».
Χ.: Είναι σίγουρα ευχάριστο που έχουμε τέτοια προγράμματα, όμως δεν έχουμε τις υποδομές να τα υποστηρίξουμε. Και τα βιβλία μαύρο χάλι… Ξεπερασμένα, δυσανάγνωστα, αδιάφορα, και να χρειάζεται να τα μάθεις και παπαγαλία…
Β.: Κοίταξε να δεις τι πιστεύω σχετικά με αυτό. Οσον αφορά τις υποδομές έχεις ένα δίκιο, αλλά υπάρχει ιδιαίτερη βελτίωση σε σχέση με το παρελθόν. Για παράδειγμα, στο Δημοτικό γράφαμε σε πίνακα με κιμωλία, είδος που σήμερα σπανίζει, διότι κυριαρχεί ο διαδραστικός πίνακας. Οσον αφορά τα βιβλία, η διδασκαλία δεν γίνεται αποκλειστικά με αυτά και παρατηρείται προσπάθεια να ενσωματωθούν οι νέες τεχνολογίες, π.χ. το Διαδίκτυο.
Χ.: Επομένως, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τα θετικά του σχολείου, παρά ταύτα υπάρχουν πολύ σοβαρά αρνητικά που υπονομεύουν την όλη διαδικασία και είναι αναγκαίο να διορθωθούν άμεσα με σοβαρότητα και συνέπεια από τους αρμόδιους.
Β.: Συμφωνώ και επαυξάνω!
