Αγώνες λόγου. Παιχνίδια με τις λέξεις. Η γλώσσα μας μάς κατευθύνει και μας καθορίζει. Η ρητορική μάς μαθαίνει να τη χειριζόμαστε καλύτερα και να την απολαμβάνουμε. Πλέον αυτό το έχουμε «σπουδάσει». Κάθε Παρασκευή μεσημέρι μετά τα μαθήματα μαζί με άλλους μαθητές σε μια αίθουσα του σχολείου προπονούμαστε για τους αγώνες λόγου-επιχειρηματολογίας. Σε μια προσπάθεια να εξηγήσουμε σε εσάς αλλά και στον εαυτό μας(!) γιατί το κάνουμε αυτό, πήραμε συνέντευξη από τον ιδρυτή του ομίλου, Γιάννη Ξενίκα, και οργανώσαμε έναν αγώνα λόγου με διαφορετικούς κανόνες…

Πότε ιδρύθηκε ο όμιλος λόγου-επιχειρηματολογίας και πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη ρητορική;

«Ο όμιλος ιδρύθηκε το 2005-2006 με πρώτο προπονητή εμένα και την κυρία Μάχη Γιαννοπούλου, με παρότρυνση του τότε διευθυντή μας, του κ. Δ. Τσοχατζή. Ο ίδιος έφερε μια μέρα μια εγκύκλιο και είπε «Γιάννη, αυτό ταιριάζει πάρα πολύ σε εσένα, δες αν μπορείς να ιδρύσεις τον όμιλο». Eτσι και έγινε. Ξεκινήσαμε με 6-7 μαθητές οι οποίοι πήγαν σχετικά καλά στους πρώτους αγώνες».

Υπήρχε προθυμία από άλλους καθηγητές ή ήσασταν μόνο εσείς και η κυρία Γιαννοπούλου; Πώς το αντιμετώπισαν οι μαθητές;

«Εγώ πήρα την πρωτοβουλία και η κυρία Γιαννοπούλου συνεπικουρούσε. Ηταν κάτι πρωτόγνωρο για όλους μας. Εκείνη την χρονιά έμαθα κι εγώ διαβάζοντας σχετικά βιβλία μαθαίνοντας τους κανόνες και μέσα από τις πρώτες συναντήσεις και τα πρώτα… φιλικά παιχνίδια, μπορέσαμε να χτίσουμε την ομάδα. Αργότερα ανέλαβαν και άλλοι καθηγητές τον όμιλο, όπως η κυρία Μοσχάκη, έπειτα ο κ. Ταξιάρχης, η κυρία Πασχαλίδου και τώρα ο κ. Μωυσιάδης και η κυρία Ζαρίμπα.

Οσο περνούσαν οι χρονιές, καθηγητές και μαθητές αγάπησαν αυτόν τον όμιλο καθιερώνοντας παραδόσεις σημαντικές για εκείνον, όπως του αρχηγού της ομάδας και των βετεράνων αλλά και παρακινώντας και άλλους να συμμετέχουν. Είχαμε ως συχνό το φαινόμενο τα μικρότερα αδέρφια να συνεχίζουν την παράδοση που είχαν ξεκινήσει τα μεγαλύτερα. Θεωρώ πως είχε τόσο μεγάλη απήχηση, διότι η επιχειρηματολογία είναι μαθητοκεντρική και ομαδοκεντρική σε σύγκριση με άλλα μαθήματα στα οποία τον έλεγχο τον έχει ο καθηγητής».

Είστε ικανοποιημένος από την πορεία της ομάδας;

«Στον χρόνο αποδείχθηκε πολύ δυνατός ο όμιλος, γιατί είχε πολλές διακρίσεις, σχεδόν από την αρχή, πρωτιές στη Δυτική Θεσσαλονίκη, στη Μακεδονία, προκρίσεις στην Αθήνα τέσσερις φορές και στο τέλος είχαμε και πανελλήνιες πρωτιές αλλά και πανευρωπαϊκές. Είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος από όλα αυτά αλλά κυρίως γιατί έχουν περάσει πάρα πολλά παιδιά που ενεπλάκησαν σε αυτή τη διαδικασία. Πιστεύω τους βοήθησε, όχι μόνο στην έκθεση αλλά και στη ζωή τους γενικότερα. Κάποιοι από όλους αυτούς το χρησιμοποίησαν στις δουλειές τους αργότερα, όχι μόνο ως δικηγόροι και πολιτικοί αλλά και σε εταιρείες διαπραγμάτευσης, προσέγγισης των άλλων κ.λπ.».

Πώς φαντάζεστε το μέλλον της ομάδας;

«Το μέλλον είναι ήδη εδώ, γιατί οι πέντε όμιλοι που ιδρύθηκαν δίνουν πια έναν πολυσχιδή και δυναμικό όμιλο, με το αγγλόφωνο τμήμα, τον όμιλο ευρωπαϊκών προγραμμάτων και τα άλλα παιχνίδια εκτός των διττών αγώνων».

Μίνι παρουσίαση ενός αγώνα επιχειρηματολογίας

Για να αποκτήσετε μια καλύτερη εικόνα τού τι είναι ένας αγώνας επιχειρηματολογίας, η Φαίη Ζάρρα και ο Δημήτρης Κόκκινος διοργάνωσαν ένα… φιλικό παιχνίδι. Στόχος των δύο μαθητών είναι να στηρίξουν με όσο το δυνατόν καλύτερα επιχειρήματα δύο αντίθετες απόψεις πάνω στο ίδιο θέμα. Το θέμα της μίνι μονομαχίας τους είναι «Οι σπουδές στην Ελλάδα έχουν περισσότερα πλεονεκτήματα από τις σπουδές στο εξωτερικό». Φυσικά, πέρα από τη διατύπωση των αρχικών θέσεών τους, η συζήτηση συνεχίζεται όσο αντέχουν οι παίκτες.

**
(λόγος)
Δημήτρης Κόκκινος
Η έναρξη της ακαδημαϊκής χρονιάς στα ελληνικά πανεπιστήμια δεν βρήκε όλους τους επιτυχόντες των Πανελλαδικών στα αμφιθέατρα. Πολλοί από αυτούς επέλεξαν τις σπουδές στο εξωτερικό. Και εδώ προκύπτει το εξής ερώτημα, τι είναι τελικά προτιμότερο, οι σπουδές στο εξωτερικό ή στην Ελλάδα; Οπως θα αναλύσω και παρακάτω στην επιχειρηματολογία μου, πιστεύω πως οι σπουδές στη χώρα μας είναι προτιμότερες.
Αρχικά, θα ήθελα να υποστηρίξω πως στην Ελλάδα το κόστος που απαιτούν οι σπουδές είναι σαφώς χαμηλότερο σε σχέση με αυτές στο εξωτερικό. Ακόμη, πρέπει να σημειωθεί πως τα περισσότερα πανεπιστήμια του εξωτερικού χρεώνουν τις διάφορες υπηρεσίες τους, όπως τα πανεπιστημιακά συγγράμματα και βιβλία που είναι αναγκαία. Τέλος, το κόστος διαβίωσης στην Ελλάδα είναι συγκριτικά χαμηλότερο με αυτό των άλλων χωρών, όπως αυτών της Βόρειας Ευρώπης.
Αναλογιζόμενοι τη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι πρωτοετείς φοιτητές στην προσαρμογή τους στα ελληνικά πανεπιστήμια, φανταστείτε τη δυσκολία που θα υπάρχει σε μια ξένη χώρα, αν συνυπολογίσουμε και τον παράγοντα γλώσσα. Τέλος, τα πανεπιστήμια της χώρας μας είναι διεθνώς αναγνωρισμένα, με καταξιωμένο διδακτικό προσωπικό και με συμμετοχή σε αρκετά προγράμματα.
Για τους παραπάνω λόγους, πιστεύω πως οι φοιτητές θα πρέπει χωρίς δεύτερες σκέψεις να επιλέγουν τις σπουδές στην Ελλάδα.

**
(αντίλογος)
Φαίη Ζάρρα
Το βασικότερο δίλημμα των σημερινών νέων είναι το εξής: «σπουδές στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό;». Τασσόμενη υπέρ των σπουδών εκτός Ελλάδος θα προχωρήσω στην επιχειρηματολογία μου.
Οσον αφορά τις υποδομές, τα πανεπιστήμια του εξωτερικού, λόγω και των οικονομικών δυνατοτήτων της χώρας τους, έχουν πιο εξελιγμένο εξοπλισμό και σύγχρονα κτίρια τα οποία ευνοούν τη φοιτητική εμπειρία που θα αποκομίσει ο νέος αλλά και τις επιδόσεις του.
Οι παρωχημένες απαντήσεις από την ομάδα του λόγου είναι πάντα το αυξημένο κόστος ζωής σε τέτοιες χώρες, κάτι το οποίο είναι απλώς μια γενίκευση. Υπάρχουν χώρες όπως η Πολωνία, η Σλοβενία και η Τσεχία στις οποίες οι έλληνες φοιτητές δεν πληρώνουν δίδακτρα και το κόστος ζωής είναι σχετικά μικρό, αλλά και χώρες που βοηθούν οικονομικά τους φοιτητές, όπως η Γερμανία.
Σε αντίθεση με τις δικές μας εισαγωγικές εξετάσεις, στο εξωτερικό ζητούν από τον υποψήφιο φοιτητή την πολύπλευρη γνώση και ενημέρωση, όπως παρουσιάζονται στο βιογραφικό του, το οποίο και καθορίζει την είσοδό του σε κάποιο πανεπιστήμιο.
Στην ανεργία και την υποαπασχόληση θα αντιτάξω τις ευκαιρίες για πρακτική ή σεμινάρια και διεθνή προγράμματα. Γιατί να μην κυνηγήσουν, λοιπόν, οι νέοι τα όνειρά τους σε πανεπιστήμια ικανά να τους βοηθήσουν να τα πραγματοποιήσουν;