Κάποιες πρωτοβουλίες της κυβέρνησης δείχνουν ότι δεν είναι και τόσο δύσκολο να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο, αρκεί να υπάρχει βούληση. Ένα παράδειγμα είναι ο νόμος Φλωρίδη για την ενδοοικογενειακής βίας, ο οποίος υποχρεώνει γιατρούς, εκπαιδευτικούς, ψυχίατρους και όσους επαγγελματίες αναγνωρίζουν τέτοια περιστατικά να τα καταγγέλλουν στις αρχές, ακόμα και αν το θύμα δεν το επιθυμεί. Παράλληλα, υπάρχουν διατάξεις για την προστασία των επαγγελματιών αυτών από τυχόν στοχοποίηση τους από την πλευρά του θύτη και αυστηροποίηση των ποινών από 5 έως 20 χρόνια για τους δράστες. Η υπόθεση που έκανε γνωστό σε όλους αυτόν τον νέο νόμο δείχνει ότι τα κρούσματα κακοποίησης αφορούν όλες τις κοινωνικές τάξεις και ότι αν όλοι κάνουν το καθήκον τους κανένας δεν θα μείνει στο απυρόβλητο.
Ενδιαφέρον δείγμα γραφής είναι ο πειθαρχικός έλεγχος που διατάσσει η ηγεσία του Αρείου Πάγου σε περιπτώσεις εξόφθαλμα κακής κρίσης δικαστών και εισαγγελέων.
Δεύτερο παράδειγμα, αποτελεί το νέο σύστημα αξιολόγησης των διοικητών των νοσοκομείων. Η βελτίωση της κατάστασης στο ΕΣΥ δεν μπορεί να υλοποιηθεί όταν το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι, και όπως έδειξαν τα αποτελέσματα των εξετάσεων οι μισοί νυν διοικητές δεν ήταν κατάλληλος για τη θέση που κατέχει και κόπηκαν. Για τις 173 θέσεις στον τομέα της δημόσιας υγείας, διοικητές, υποδιοικητές Υγειονομικών Περιφερειών και διοικητές νοσοκομείων υπεβλήθησαν 1.277 αιτήσεις, μεταξύ αυτών ήταν και οι αιτήσεις των σημερινών διοικητών των νοσοκομείων που επιδίωκαν την επαναπρόσληψή τους. Στις εξετάσεις εφαρμόζονται διεθνή πρότυπα και σύνθετες δοκιμασίες αξιολόγησης, οπότε η εποχή που διορίζονταν διοικητές στα νοσοκομεία κομμωτές και ιδιοκτήτες βουλκανιζατέρ πέρασε ανεπιστρεπτί.
Ας ελπίσουμε να μπει ανάλογη τάξη και σε άλλους τομείς της καθημερινότητας, χωρίς εκπτώσεις και πισωγυρίσματα.
