Όπως προϊδέαζαν ήδη από την αρχή της σύγκρουσης οι εμπλεκόμενοι, η ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή απλώνεται στον χρόνο.
Λιγότεροι προέβλεπαν ότι θα απλωθεί και στον χώρο. Και να που σήμερα γινόμαστε μάρτυρες ενός «φαινομένου ντόμινο» με τις παλαιότερες εστίες να προκαλούν ή να συνδέονται με νέες.
Συνοπτικά, στη Λωρίδα της Γάζας συγκρούεται το Ισραήλ με την παλαιστινιακή Χαμάς. Η εστία αυτή συνδέεται άμεσα με εκείνη στα σύνορα του Ισραήλ με τον Λίβανο, όπου οι ισραηλινές δυνάμεις ανταλλάσσουν πυρά με την οργάνωση Χεζμπολάχ που υποστηρίζεται από το Ιράν.
Στην αλυσίδα ακολούθως προστέθηκαν οι Χούθι, οι οποίοι έχοντας τη στήριξη του Ιράν και του Ιράκ και στο όνομα της υποστήριξης προς τους Παλαιστίνιους, εξαπολύουν επιθέσεις σε εμπορικά πλοία που περνούν από την Ερυθρά Θάλασσα και τον Κόλπο του Αντεν.
Οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία απάντησαν με στοχευμένες επιθέσεις στην Υεμένη απ’ όπου επιχειρούν οι Χούθι. Για να παρασύρει στη συνέχεια το ντόμινο το Ιράν και το Πακιστάν που εξαπέλυσαν επιθέσεις το ένα στο έδαφος του άλλου με στόχο αποσχιστικές ομάδες που δραστηριοποιούνται στην περιοχή του Βαλουχιστάν.
Πρόκειται για μια επικίνδυνη κλιμάκωση στην οποία εμπλέκονται χώρες που έως τώρα είτε πολεμούσαν «δι’ αντιπροσώπων» (η περίπτωση του Ιράν) είτε διαθέτουν πυρηνικά (η περίπτωση του Πακιστάν).
Εύκολα συνεπώς μπορεί να προβλέψει κανείς πως από έναν λάθος υπολογισμό ή από άλλες σκοπιμότητες η κατάσταση θα μπορούσε να ξεφύγει εκτός ελέγχου με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Πολλοί είναι εξάλλου αυτοί που τώρα εργάζονται για τον πόλεμο. Αυτό το επικίνδυνο παιχνίδι δεν θα σταματήσει εάν η διεθνής κοινότητα δεν αρχίσει να εργάζεται συστηματικά και μεθοδικά για την ειρήνη.
