Δεν ήταν γροθιά, χαστούκι ήταν. Το χαστούκι δεν προκαλεί κάταγμα. Έμεινε όρθιος για 5-10 δεύτερα. Έπεσε μόνος του μετά. Ευθύνονταν οι λανθασμένες αποφάσεις του.

Προφάσεις, δικαιολογίες και άλλοθι παντός τύπου. Ό,τι ακριβώς δεν έπρεπε ποτέ να ειπωθεί για την απρόκλητα βάρβαρη επίθεση του προέδρου της Ανκαραγκιουτσού, Φαρούκ Κοτσά, στον διαιτητή Χαλίλ Ουμούτ Μελέρ στη λήξη του αγώνα με τη Ρίζεσπορ, η οποία οδήγησε στην επ’ αόριστο αναστολή όλων των ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων στην Τουρκία.

Η εικόνα είχε λαλιά να μιλήσει και να πει την αλήθεια για όσα σοκαριστικά εκτυλίχθηκαν στον αγωνιστικό χώρο ενός σταδίου.

Λογικό ήταν το βίαιο σκηνικό στο «Eryaman» της Άγκυρας, το βράδυ της Δευτέρας (11/12) για την 15η αγωνιστική της Super Lig, να ενεργοποιήσει άμεσα τους μηχανισμούς του τουρκικού κράτους. Θα ήταν παράδοξο να καθυστερήσει κάτι τέτοιο μετά την εικόνα ενός διαιτητή που ξυλοκοπείται αγρίως στο γήπεδο, αποχωρεί για τ’ αποδυτήρια με πρησμένο μάτι και χρειάζεται να διανυκτερεύσει στα επείγοντα νοσοκομείου με κολάρο στο λαιμό.

Η ποδοσφαιρική ομοσπονδία, για να διαφυλάξει το προϊόν της, διέταξε το λουκέτο. Ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μίλησε τηλεφωνικώς στο θύμα για να του ευχηθεί ταχεία ανάρρωση. Ο υπουργός Εσωτερικών Αλί Γερλικαγιά μετέβη εκτάκτως στο νοσοκομείο για να μάθει τα καθέκαστα. Η αρμόδια επιτροπή εισηγήθηκε τη διαγραφή του Φαρούκ Κοτσά (πατέρα τεσσάρων παιδιών) από το μητρώο του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Η ηγεσία της Αστυνομίας διέταξε συλλήψεις και το Υπουργείο Δικαιοσύνης απαίτησε άμεση απόδοση ευθυνών.

Από το πρωί της Τρίτης ο πρόεδρος της Ανκαραγκιουτσού, μαζί και άλλα δύο άτομα που, διαπιστώθηκε από το υλικό πως συμμετείχαν ενεργά στην επίθεση κλωτσώντας τον Μελέρ όσο ήταν στο έδαφος προστατεύοντας το κεφάλι του, κρατούνται από τις Αρχές προκειμένου να τους απαγγελθούν οι αρμόζουσες για την περίσταση κατηγορίες. Σε πρώτη φάση προφυλακίστηκαν σε σωφρονιστικό ίδρυμα υψίστης ασφαλείας.

Ο Κοτσά επιχείρησε, με την παραπλανητική δήλωση που μοίρασε στον Τύπο, να λειάνει τις γωνιές που τον έκοβαν. Να ρίξει το φταίξιμο στον διαιτητή, ότι όλο αυτό ήταν το αποτέλεσμα μιας εν βρασμώ αντίδρασης εξοργισμένος απ’ όσα έβλεπε να συμβαίνουν στα 90 λεπτά ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. Είναι δεδομένο πως, αφότου όλα αυτά έγιναν σε κοινή θέα, δεν πρόκειται ν’ αποφύγει τις συνέπειες για την απαράδεκτη πράξη του.

Τα χέρια του είναι δεμένα, με χειροπέδες ή χωρίς. Όπως κι αυτών που τον μιμήθηκαν, ξεσπώντας το άχτι τους για το 1-1 στο κορμί ενός απροστάτευτου ανθρώπου.

Το νοσοκομείο είχε διευκρινίσει στο ιατρικό ανακοινωθέν του πως ναι μεν δεν συντρέχει κίνδυνος για τη ζωή του χτυπημένου διαιτητή, αλλά την ίδια στιγμή επιβεβαίωνε τις κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και το κάταγμα στο ζυγωματικό που αυτός είχε υποστεί από τα διαδοχικά χτυπήματα. Η Ομοσπονδία μιλούσε για «ασυνείδητους εγκληματίες» και περιέγραφε την επίθεση ως «άθλια», «απάνθρωπη» και «κατάπτυστη» προαναγγέλλοντας τις ποινικές διαδικασίες εις βάρος των δραστών προκειμένου να τιμωρηθούν με αυστηρότητα. Η κυβέρνηση είχε από την πρώτη στιγμή συμφωνήσει με την παύση της αγωνιστικής δράσης μέχρι νεωτέρας.

Ουδείς σκοπεύει να διακινδυνεύσει οτιδήποτε εφεξής, με δεδομένο πως η Τουρκία είναι η συνδιοργανώτρια του EURO 2032 και οποιοδήποτε αμάρτημα λερώνει την εικόνα της. Κι αυτό είναι ένας μεγάλος λεκές.

Το θύμα της υπόθεσης, ο διεθνής διαιτητής Μελέρ, έχει ήδη ανακοινώσει την απόσυρσή του από τη διαιτησία. «Τέλειωσε για μένα, δεν μπορώ να συνεχίσω», ψιθύριζε. Πατέρας δυο παιδιών, μεταξύ των οποίων ένα νεογέννητο βρέφος δέκα ημερών, ήταν σοκαρισμένος και το μόνο που ήθελε ήταν να βρεθεί κοντά στην οικογένειά του, στη Σμύρνη.

Η πρώτη επίσημη δήλωσή του ήρθε εκ των υστέρων, αφού υποβλήθηκε σε εξετάσεις και ξεκουράστηκε. Σ’ αυτήν αναφέρθηκε σε θανάσιμες απειλές («θα σε σκοτώσω») και την πρόθεσή του να μην συμβιβαστεί, να κυνηγήσει τον θύτη του μέχρι το τέλος. Δίπλα του όλοι οι συνάδελφοί του.

«Δεν είμαστε σε θέση να μιλάμε για ποδόσφαιρο», υποστήριξαν. Είναι μια συνέχεια της ίδιας στρατηγικής στον δρόμο για την (επιδιωκόμενη) κάθαρση – αν θα επιτευεχθεί.

Το τουρκικό ποδόσφαιρο μπαίνει (κι αυτό όπως το ελληνικό) στον πάγο. Ή καλύτερα στο… κολάρο. Σ’ αυτό που χρησιμοποιήθηκε για να συγκρατηθεί ο αυχένας του κακοποιημένου διαιτητή.