«Πιστεύω ότι αυτή είναι η αρχή ενός νέου Ψυχρού Πολέμου. Πιστεύω ότι οι Ρώσοι σταδιακά θα αντιδράσουν μάλλον δυσμενώς και αυτό θα επηρεάσει τις πολιτικές τους. Πιστεύω ότι πρόκειται για τραγικό λάθος. Δεν υπήρχε κανένας λόγος για κάτι τέτοιο. Κανείς δεν απειλούσε κάποιον άλλο. Αυτή η διεύρυνση θα έκανε τους ιδρυτικούς πατέρες αυτής της χώρας (σ.σ. των ΗΠΑ) να γυρίζουν στους τάφους τους».

Η φράση αυτή ανήκει σε έναν άνθρωπο που δεν βρίσκεται πια εν ζωή αλλά σημάδεψε τη μεταπολεμική ιστορία όσο ελάχιστοι. Το όνομά του: Τζορτζ Κέναν. Ο κατά πολλούς κορυφαίος διπλωμάτης που ανέδειξαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο άνθρωπος που είχε γράψει το περίφημο «Long Telegram» στις 22 Φεβρουαρίου 1946, εξηγώντας τον τρόπο διαχείρισης της Σοβιετικής Ενωσης μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο θέτοντας τα θεμέλια της στρατηγικής της ανάσχεσης (containment), είχε πει τα παραπάνω λόγια το 1998 στον διάσημο αμερικανό δημοσιογράφο των «New York Times» Τόμας Φρίντμαν. Ηταν, τότε, 94 ετών και η αμερικανική Γερουσία είχε μόλις επικυρώσει την πρώτη από τις διευρύνσεις του ΝΑΤΟ προς ανατολάς (με την ένταξη Πολωνίας, Ουγγαρίας και Τσεχίας), η οποία επισημοποιήθηκε έναν χρόνο αργότερα, το 1999, στη Σύνοδο Κορυφής της Ουάσιγκτον.

Ο Φρίντμαν θυμήθηκε τη συνομιλία αυτή σε πρόσφατο άρθρο του, με την οποία αναλύει τον πόλεμο που εξαπέλυσε η Μόσχα εναντίον της Ουκρανίας ξημερώματα της 23ης Φεβρουαρίου – κατά σατανική σύμπτωση σχεδόν ακριβώς 76 χρόνια μετά το περίφημο τηλεγράφημα του Κέναν. Οπως και τότε, την επαύριο του τέλους της ναζιστικής θηριωδίας που αιματοκύλησε την Ευρώπη, η αρχιτεκτονική ασφαλείας της Γηραιάς Ηπείρου αναδεικνύεται σε μείζον γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό διακύβευμα με επιπτώσεις που διαχέονται πολύ πέραν των συνόρων της. Τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο μετά τη ρωσική εισβολή – από Βορρά, Ανατολάς και Νότο – που διέταξε ο Βλαντίμιρ Πούτιν κατά της Ουκρανίας με σκοπό ξεκάθαρο τη μετατροπή της χώρας αυτής σε ουδέτερη ζώνη και την έναρξη ενός νέου κεφαλαίου για την ευρωπαϊκή ασφάλεια, αλλά όχι μόνο αυτή. Και τούτο διότι πλέον το διακύβευμα έχει ευρύτερες επιπτώσεις που φθάνουν στη ζώνη του Ινδο-Ειρηνικού, από όπου παρακολουθεί, προσεκτικά, τις εξελίξεις ο τρίτος μεγάλος παίκτης: η Κίνα του Σι Τζινπίνγκ.

Διαβάστε περισσότερα στο ΒΗΜΑ της Κυριακής που κυκλοφορεί