Στην παιδική τους ηλικία ακούν το πρώτο σεξιστικό σχόλιο στη ζωή τους οι γυναίκες σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Γιούτα.
Μάλιστα γυναίκες που πήραν μέρος στην έρευνα του Πανεπιστημίου θυμήθηκαν ντροπιαστικές εμπειρίες και διακρίσεις με βάση το φύλο τους.
Όπως αποκάλυψε μία από τις συμμετέχουσες στην έρευνα, θυμάται ότι η πρώτη ανάλογη εμπειρία ήρθε όταν την πήγε ο πατέρας της στο «Take Your Daughter to Work Day» και εκεί, ως παιδί συνειδητοποίησε το πόσο πολλές φωτογραφίες γυμνών γυναικών υπήρχαν στον εργασιακό χώρο του πατέρα της.
Δεν μπορείς να παίξεις μαζί μας…
Μια άλλη συμμετέχουσα στην έρευνα του Utah Women & Leadership Project θυμήθηκε τις παρατηρήσεις του ξαδέρφου της σε εκείνη όταν ήταν 7 ετών, καθώς η ίδια και τα ξαδέρφια της έπαιζαν με μπαλόνια νερού μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα.
«Ήμασταν 13 ετών όταν μου είπε: “Δεν ξέρω αν είναι καλή ιδέα να παίξεις μαζί μας. Το μπλουζάκι σου είναι λευκό και θα βραχεί, και μετά θα είναι διάφανο και ξέρεις…”. Εκεί κατάλαβα ότι κάποιος μπορεί να με βλέπει διαφορετικά και να με αποκλείει από πράγματα που με ενδιαφέρουν και με ευχαριστούν, μόνο και μόνο επειδή είμαι γυναίκα», είπε η κοπέλα στο πλαίσιο της μελέτης.
Η εκπαίδευση που είναι;
Η Susan Madsen, ιδρυτική διευθύντρια του Utah Women & Leadership Project και μία από τις τρεις συντάκτριες της έρευνας δήλωσε ότι είναι απαραίτητο να παρέχεται εκπαίδευση σχετικά με το πώς η γλώσσα και η συμπεριφορά μπορούν να υποτιμούν και να αποδυναμώνουν τις γυναίκες.
«Δυστυχώς, πολλά από τα σχόλια που κοινοποιήθηκαν ήταν πολύ πιο επιθετικά και χυδαία από αυτά που συμπεριλάβαμε σε αυτήν την έκθεση. Όσο δύσκολο κι αν ήταν για πολλές από αυτές τις γυναίκες να μοιραστούν αυτά που άκουσαν, σε ηλικία που ήταν ακόμη παιδιά, είναι σημαντικό για εμάς να γνωρίζουμε τι συμβαίνει, ώστε να μπορούμε να εκπαιδεύσουμε και να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να βελτιώσουν τις συμπεριφορές τους, είτε να περιορίσουν δραστικά τα κραυγαλέα, ρατσιστικά ή επιθετικά σχόλια», εξήγησε η Madsen.
Η βάση δεδομένων που συγκέντρωσαν οι συντάκτες της έρευνας περιέχει μαρτυρίες με σεξιστικά σχόλια ή συνειδητοποίηση ότι η αντιμετώπιση σε αγόρια και κορίτσια διαφέρει από την τρυφερή ηλικία των 7 ετών και εντοπίζονταν σε μία σειρά από δραστηριότητες που εκτείνονταν από το παιχνίδι με φίλους και το σχολείο, μέχρι την εκκλησία, το σούπερ – μάρκετ και το εργασιακό και κοινωνικό περιβάλλον των γονιών.
Όπως εξήγησε η επικεφαλής της έρευνας, ακριβώς αυτή η καταγραφή είναι πολύ σημαντική γιατί «το να μιλάμε ενάντια στον σεξισμό μπορεί να αποτελέσει ένα ισχυρό εργαλείο για τη μείωση του φαινομένου της ανισότητας των φύλων. Επιπλέον, η προετοιμασία για το πώς να ανταποκριθεί μια γυναίκα στον καθημερινό σεξισμό μπορεί να τη βοηθήσει να νιώθει πιο σίγουρη και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στις αλληλεπιδράσεις τους με τους άλλους. Με την αύξηση της ευαισθητοποίησης σχετικά με την εκτεταμένη εμφάνιση και τις καταστροφικές συνέπειες της σεξιστικής γλώσσας, των σχολίων, των πεποιθήσεων και των συμπεριφορών, μπορούμε όλοι να συμβάλουμε στη μείωση της συχνότητας του σεξισμού στα σπίτια, τις γειτονιές, τον χώρο εργασίας μας».
