Αφορμή της παρούσας επιστολής μας αποτέλεσε η δημοσίευση άρθρου του Δασολόγου και αντιπροέδρου της Π.Ε.Δ.Δ.Υ κ. Ν. Μπόκαρη στην έγκριτη εφημερίδας σας, την 19η Ιουλίου 2020. Με την ιδιότητα του προέδρου του Πανελλήνιου Συλλόγου Αγροτικών Ακινήτων, που μάχεται για τη διάσωση των περιουσιών χιλιάδων ελλήνων πολιτών οι οποίες δημεύονται λόγω των τροποποιητικών στρεβλώσεων της έννοιας του δάσους και των δασικών εκτάσεων, παραθέτω τον τεκμηριωμένο – βάσει του ευρωπαϊκού νομοθετικού πλαισίου- σχολιασμό μου, ως απάντηση στην αρθρογραφία του κ. Μπόκαρη, με την ελπίδα, ότι οι αναγνώστες σας θα έχουν τη δυνατότητα να ενημερωθούν αναλυτικά για το ζήτημα.
Βάσει λοιπόν του συγκεκριμένου άρθρου, προκύπτει, ότι η Ένωση Δασολόγων εξακολουθεί να εμμένει στην άποψη, κατά την οποία, για τον χαρακτηρισμό των Δασών πρέπει να ισχύουν οι έννοιες που έχουν καθοριστεί για αυτά μετά από τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, στο οποίο οι ίδιοι προσέφυγαν για τον προσδιορισμό τους. Και δυστυχώς επιμένουν, ακόμη και σήμερα, που αποδείχτηκε μέσα από τους δασικούς χάρτες, ότι, λόγω της στρεβλώσεως της εννοίας του δάσους και δασικής έκτασης, της ασάφειας του ορισμού τους και των υπερβολών των δασικών υπηρεσιών, το 71-73% της επιφάνειας της Χώρας είναι Δάσος! Τη στιγμή που η Ε.Ε, επιμέτρησε την επιφάνεια των δασών στα κράτη της και υπολόγισε ότι η επιφάνεια που καταλαμβάνουν τα δάση στη Ελλάδα είναι 51%.
Ποσοστό πολύ μεγαλύτερο του μέσου όρου της Ευρώπης, αν ληφθεί υπ΄όψιν η τεράστια δασοκάλυψη των βορείων χωρών της και με τεράστια διαφορά από τη Γερμανία. Μάλιστα εάν κάποιος, έχοντας υπ΄όψιν του την άρτια οργάνωση της και την οικονομική ευρωστία της συγκεκριμένης χώρας, θελήσει να τη λάβει ως υπόδειγμα κρατικής συγκρότησης, στην οποία τα Δάση καταλαμβάνουν το 30% , αντιλαμβάνεται το εύλογο ποσοστό το οποίο πρέπει να καταλαμβάνουν δάση σε κάθε Χώρα.
Για τις απόψεις αυτές, οι δασολόγοι επικαλούνται την αρχή της ΒΙΩΣΙΜΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ και της ΑΕΙΦΟΡΙΑΣ, που κατά τις αντιλήψεις τους, οι αρχές αυτές επιβάλλουν το αμετάβλητο των Δασών, προκειμένης της προστασίας του Περιβάλλοντος !
Γεγονός που είναι το απόλυτο λάθος τους, διότι οι αρχές αυτές δεν επιβάλλουν το αμετάβλητο των Δασών, αντιθέτως επιβάλλουν την επιδίωξη της Οικονομικής Ανάπτυξης των λαών, δηλαδή την ανάπτυξη των παραγωγικών δομών της οικονομίας, καθώς και των υποδομών με ευαίσθητη στάση απέναντι στο φυσικό περιβάλλον και στα οικολογικά προβλήματα ( απόβλητα) και χωρίς να διακόπτεται η παραγωγή αυτών των προϊόντων σε ικανοποιητική ποσότητα και στο μέλλον, (αρχή της αειφορίας / μελλοντικές γενεές).
Αρχές που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η έκταση την οποία πρέπει και επιτρέπεται να καταλαμβάνει το Δάσος σε μια χώρα, και ειδικότερα στην Ελλάδα, -που δεν προσφέρει τίποτε στη Εθνική Οικονομία σε αντίθεση δε με τη Γερμανία στην οποία προσφέρει πολλά- δεν επιτρέπεται να προσδιορίζεται από τους Δασολόγους ούτε από τους οικολόγους αλλά μόνον από το ΚΡΑΤΟΣ, μέσα από τις ανάγκες του για την Οικονομική Ανάπτυξη που είναι απαραίτητη και του χρειάζεται, στις οποίες , προδήλως, εξέχουσα θέση κατέχουν οι Αμυντικές ! Με τρόπο, βεβαίως, που προσδιορίζουν οι ανωτέρω αρχές, οι οποίες καθορίζουν, ότι η παραγωγή αγαθών, που πρέπει να παρέχει στους πολίτες ευπρεπή διαβίωση, που επιβάλλεται και πρέπει να γίνεται μέσα από τη λελογισμένη μείωση της έκτασης που καταλαμβάνουν τα δάση,
Μέτρο για το οποίο, ως φαίνεται, οι κ. Δασολόγοι, πιστεύουν ότι αυτοί μόνο αυτοί έχουν το δικαίωμα να προσδιορίζουν, μεταβάλλοντας την Ελλάδα σε ‘ένα απέραντο δάσος, που μόνο η Βραζιλία ανταγωνίζεται σε ποσοστό δασοκάλυψης και απαγορεύοντας στην κυριολεξία την ΑΝΑΠΤΥΞΗ. Επιμένουν δε σε όλα αυτά, όταν γνωρίζουν από το 2014 την ειδική μελέτη της ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ για την ανάπτυξη του τουρισμού, που αποφαίνεται ότι οι εισπράξεις από τον τουρισμό θα αυξάνονταν κατά 8,0 δις ετησίως, εκ των οποίων τα 2,6 δις θα όδευαν σε κτιριακές υποδομές, αλλά δεν εισρέουν, επειδή η δασική νομοθεσία απαγορεύει την κατασκευή τους στις εκτός των πόλεων εκτάσεις στις οποίες πρέπει να αναπτυχθούν και ακόμη οι εκτάσεις αυτές παρανόμως θεωρούνται κρατικές. Επισημαίνοντας , μάλιστα, ότι η πλειονότητα αυτών των εκτός σχεδίου εκτάσεων παρανόμως χαρακτηρίζονται δασικές.
Διέφυγε όμως στον κ. Δασολόγο, όπως και στον σύλλογο του, να σχολιάσουν και να στραφούν κατά της υπ΄ αριθ. (4467/17) απόφασης του πρώην υπουργού Φάμελου, με την οποία παρέχεται το δικαίωμα σε επιτροπή από τρείς ( 3 ) Δασάρχες να αποχαρακτηρίζουν του βοσκότοπους των Κυκλάδων χαρακτηρίζοντας τους χορτολιβαδικές εκτάσεις! Χαρακτηρισμός που εφ΄όσον οι εκτάσεις που αποχαρακτηρίζουν ευρίσκονται σε χαμηλότερο υψόμετρο από τα 100 μέτρα, αναγνωρίζεται και η ιδιοκτησία τους, σε αντίθεση με τη λοιπή Ελλάδα που δημεύονται ! Με μία διαφορά:
Στις Κυκλάδες αυτή η αναγνώριση, που συνεπάγεται και υπαγωγή τους στην Αστική Νομοθεσία και συνεπώς είναι ελευθέρα η αλλαγή της χρήσης τους, αφορά εκτάσεις που αξίζουν η αξία αυτών των εκτάσεων αξίζει εκατομμύρια ευρώ, ενώ στη λοιπή Ελλάδα, που δεν αναγνωρίζεται η ιδιοκτησία τους, επειδή για αυτή δεν ισχύει η ανωτέρω απόφαση, αξίζουν πενταροδεκάρες.
Για αυτή «την παραβίαση της δασικής νομοθεσίας και του Συντάγματος» , μέχρι σήμερα δεν έχουν εκφράσει την αντίθεση τους. Για αυτή την «αντισυνταγματική» διάταξη που πέραν των άλλων τροποποιείται ο νόμος με υπουργική απόφαση, θα καταφύγουν στη Δικαιοσύνη για την ακύρωσή της ή όχι ;
Ας κάνουν ακόμη γνωστό ο σύλλογος των κ. Δασολόγων και ο κ. Μπόκαρης στους πολίτες και σε εμάς, ποίος και γιατί άλλαξε τον ορισμό των πεδινών χορτολιβαδικών εκτάσεων από εκείνες που ευρίσκονται επί λόφων , σε εκείνες τις εκτάσεις που έχουν μεγίστη κλίση 12%, υψόμετρο 100 μέτρα και μέση κλίση 8% , δηλαδή είναι χωράφια ( η κλίση αυτή αντιστοιχεί σε γωνία 6 μοιρών ). Αλλαγή που συνεπάγεται ότι οι χορτολιβαδικές εκτάσεις που ευρίσκονται επί λόφων, τις οποίες ο νόμος εξαιρούσε από την δασική νομοθεσία, επανέρχονται στην εξουσία των Δασαρχών και θεωρούνται κρατικές
Τέλος πρέπει να γνωρίσει ο κ. Δασολόγος και ο σύλλογος του στο αναγνωστικό κοινό, γιατί ο νόμος, που ο πρώην υπουργός κ. Φάμελλος εισήγε στη Βουλή για να διευκρινίσει, ότι προκειμένου για τον αποχαρακτηρισμό των δασωμένων εκτάσεων ή λέξη αγρός περιλαμβάνει και τις χορτολιβαδικές εκτάσεις , στο κείμενο της διάταξης δεν υπάρχει η λέξη χορτολιβαδικές εκτάσεις, ενώ υπάρχει στη επικεφαλίδα της διάταξης, με συνέπεια οι δασικές υπηρεσίες να εξακολουθούν να μην αποχαρακτηρίζουν τις δασωμένες χορτολιβαδικές εκτάσεις, όπως και όλα τα προηγούμενα χρόνια , που ερμήνευαν την λέξη αγρός ως γεωργική έκταση, με συνέπια να εξακολουθούν οι ιδιωτικές χορτολιβαδικές εκτάσεις που είχαν δασωθεί, να χαρακτηρίζονται δασικές και οι ιδιοκτήτες τους να χάνουν την περιουσία τους . Τις πταιει γι αυτό. Ας κάνει λοιπόν γνωστό ο κ. Μπόκαρης εάν ο σύλλογος του θα καταφύγει κατά αυτού του λάθους στη δικαιοσύνη, αφού είναι φανερό ότι ερμηνεύοντας η Δικαιοσύνη αυτή τη διάταξη θα διακριβώσει τη θέληση του κανονιστικού νομοθέτη και θα ακυρώσει τους δασικούς χάρτες, λογω των χιλιάδων προσφυγών και αγωγών κατά του Κράτους, αφού λόγω αυτού του λάθους εμποδίζεται η αξιοποίηση της περιουσίας όσων είναι ιδιοκτήτες τέτοιων εκτάσεων, με όσα αυτό συνεπάγεται για τα τεράστια ποσά των αποζημιώσεων που θα επιδικαστούν από τα δικαστήρια στους πολίτες μετά προσφυγές που εργολαβικά θα αναλάβουν οι Δικηγορικές Εταιρείες;
Έχοντας υπ΄όψιν του ο κ. Μπόκαρης ότι το 71% καταλαμβάνουν τα Δάση, το 24% οι καλλιεργούμενες εκτάσεις και το 3,5-5,0% οι οικισμοί και λοιπές υποδομές, δηλαδή το σύνολο της επιφάνειας της χώρας, που νομίζει ότι πρέπει και μπορούν να εγκατασταθούν οι Νέες Ξενοδοχειακές Μονάδες, για τις οποίες από το 2014 η Εθνική Τράπεζα ισχυρίζεται, ότι δεν μπορούν να γίνουν επειδή το απαγορεύει η δασική νομοθεσία και χάνουμε επί πλέον εισπράξεις 8,0 δις από τον Τουρισμό. Δηλαδή από το 2014 και μέχρι σήμερα έχουμε χάσει 120 δις, εκ των οποίων τα 45 δις θα όδευαν σε ξενοδοχειακά κτίρια, με ότι αυτό συνεπάγεται για τα δύο εκατομμύρια των ελληνικών οικογενειών των οποίων οι οικοδόμοι είναι άνεργοι.
Με εκτίμηση
Δημήτριος Κοτσώνης
Ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Ιδιοκτητών Αγροτικών Ακινήτων
