Αναζητείται σοβαρότητα

Τελικά το «πραξικόπημα» φαίνεται να πετυχαίνει. Η Τουρκία ζει μια συνεχόμενη Reichskristallnacht (Νύχτα των Κρυστάλλων), όπου ο Ερντογάν καταδιώκει και τιμωρεί αυτούς που θεωρεί εχθρούς του.

Τα γεγονότα επηρεάζουν άμεσα την Ευρώπη: η Τουρκία πρωταγωνιστεί στο πρόβλημα του Μεταναστευτικού ενώ η ενταξιακή διαδικασία της στην ΕΕ συνεχίζεται. Η Ευρωπαϊκή Ενωση, για πολιτικούς και οικονομικούς λόγους, έχει επιδείξει πρωτοφανή ανοχή στη χρόνια συμπεριφορά της Τουρκίας. Αλλωστε βασική αρχή της συνοχής της ΕΕ (και παρά τα οικονομικά προβλήματα) αποτελούν οι κοινές ανθρώπινες και δημοκρατικές αξίες που οι λαοί μας έχουν.

Πίσω από τις κλειστές πόρτες των Βρυξελλών υπήρχε η κοινή αντίληψη ότι θα πρέπει να ενθαρρύνεται η Τουρκία σε έναν ευρωπαϊκό δρόμο ώστε να μην κατρακυλήσει σε ένα ισλαμικό καθεστώς όπως του Ιράν. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πίεζαν έντονα προς αυτή την κατεύθυνση, έχοντας βέβαια μια επιπλέον δικλίδα ασφαλείας της «λίμνης του Ατλαντικού» και της σχεδόν μηδενικής τουρκικής κοινότητας που κατοικεί στα εδάφη τους.

Η εκτροπή της «δημοκρατίας» όμως που συντελείται αυτές τις ημέρες, σε συνδυασμό με την τουλάχιστον άθλια πολιτική που ασκεί η Τουρκία στο Μεταναστευτικό, θα πρέπει να μεταφραστεί σε αλλαγή της ευρωπαϊκής στάσης. Ανεξάρτητα όμως από αυτήν, η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου οφείλει πλέον να σοβαρευτεί και να ασκήσει μια πολιτική εθνικών συμφερόντων και όχι ψηφοθηρικών συμφερόντων. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, από τη μία μειονοτικός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ να παίζει εκπαιδευτικά παιχνίδια στη Θράκη και από την άλλη υπουργός του Καμμένου να το παίζει «Καραϊσκάκης». Δεν γίνεται ο κ. Καμμένος να φωτογραφίζεται ως κομάντο αλλά να μην επιτρέπει στον Στρατό να βοηθήσει στην αναχαίτιση της τουρκικής πολιτικής στο Μεταναστευτικό.

Το υπουργείο Εξωτερικών δεν αποτελεί πεδίο μικροπολιτικών παιχνιδιών ή ανόητων διακρίσεων: και εκεί, όπως και στις Ενοπλες Δυνάμεις, υπάρχουν ικανά στελέχη τα οποία μπορεί να μην ανήκουν στον ΣΥΡΙΖΑ (και σίγουρα όχι στον Καμμένο) αλλά αποτελούν ένα χρήσιμο επιτελείο για την οποιαδήποτε σοβαρή κυβέρνηση.

Οι εξελίξεις στην Τουρκία απαιτούν σοβαρότητα. Αλήθεια, ο Ελευθέριος Βενιζέλος θα διόριζε ποτέ τους κ.κ. Κοτζιά και Καμμένο στην κυβέρνησή του;