Ο Γιάννης Στάνκογλου συνεργάζεται ξανά με τον λιθουανό σκηνοθέτη Τσέζαρις Γκραουζίνις, έναν χρόνο μετά τον «Ιούλιο Καίσαρα» του Σαίξπηρ. Ο 42χρονος ηθοποιός ερμηνεύει τον Ετεοκλή στην τραγωδία του Αισχύλου «Επτά επί Θήβας» σε μια παραγωγή του ΚΘΒΕ. Και με αυτόν τον ρόλο θα πατήσει για πρώτη φορά στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Στις αποσκευές του έχει συνεργασίες, μεταξύ άλλων, με τον Θόδωρο Τερζόπουλο, τον Μιχαήλ Μαρμαρινό, τον Σταμάτη Φασουλή, τον Γιάννη Κακλέα, την Αντζελα Μπρούσκου, έχοντας υπηρετήσει διαφορετικά είδη θεάτρου –και αρχαίο δράμα.
«Ο Ετεοκλής είναι ο πρώτος μοναχικός ήρωας που γνωρίζει τη μοίρα του» λέει ο ηθοποιός που ανέλαβε, σε διπλή διανομή με τον Χρίστο Στυλιανού, να τον μεταφέρει στη σκηνή. «Με ενδιέφερε πολύ να τον κάνω. Οπως και να συνεργαστώ με τον Τσέζαρις Γκραουζίνις πάνω σε αυτή την εξαιρετική μετάφραση του Γιώργου Μπλάνα». Και συνεχίζει: «Ο Ετεοκλής ξέρει τι θα του συμβεί αλλά δεν προσπαθεί να το αποφύγει. Πηγαίνει σε αυτό γιατί ξέρει ότι αλλιώς δεν πρόκειται να σώσει την πόλη του ούτε να είναι ευτυχισμένος. Δυστυχώς τέτοιοι χαρακτήρες δεν υπάρχουν σήμερα».
Μα μπορεί ένας άνθρωπος να σώσει μια πόλη, μια χώρα; «Ναι, πιστεύω ότι μπορεί όταν βρίσκεται κοντά στην εξουσία και ξέρει ποια είναι η αλήθεια. Αλλά δεν έχουμε αντίστοιχους χαρακτήρες σήμερα. Γιατί ο Ετεοκλής είναι πολύ καθαρός. Και ας ξεκινάει με κάτι αρνητικό, την άρνησή του να δώσει την εξουσία στον αδελφό του, τον Πολυνείκη, όπως έχει συμφωνηθεί. Και ο Αισχύλος μας παραδίδει ένα έργο που αν και είναι πολεμικό, το μετατρέπει σε αντιπολεμικό, αποδεικνύοντας πόσο γελοίοι είναι εκείνοι που επιδιώκουν τον πόλεμο».
Πρώτη φορά στην Επίδαυρο ο Γιάννης Στάνκογκλου και επισημαίνει «αυτή την ξεχωριστή ενέργεια του χώρου», όπως και το γεγονός της διπλής διανομής, «κάτι που δεν γίνεται συνήθως. Κι όμως είναι πολύ σημαντικό να βλέπεις τις πρόβες του ρόλου σου από έναν άλλο ηθοποιό. Φυσικά και παρακολουθώ τις πρόβες και βρίσκω πραγματικά ωραίο να βλέπεις τον εαυτό σου μέσα από κάποιον άλλον. Παίρνεις ερεθίσματα». Παράλληλα εξηγεί ότι όταν δεν είναι ο Ετεοκλής, εμφανίζεται, προς το τέλος του έργου, ο αδελφός του, ο Πολυνείκης. «Υπάρχει μια σκηνή μάχης, στο τέλος του έργου, μια μάχη που δεν γίνεται με όπλα αλλά με αγκαλιές».
Στην παράσταση του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος οι «Επτά επί Θήβας» κινούνται, σκηνογραφικά, έξω από τον χώρο και τον χρόνο. Οι άνδρες φορούν κοστούμια, οι γυναίκες φορέματα. Το σκηνικό είναι λιτό, δύο ξύλινες σκάλες, ένα σκαμπό, δύο όπλα.
«Πιστεύω ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι να παιχτεί σήμερα η αρχαία τραγωδία, αλλά ο στόχος είναι κοινός. Να μην ξεφύγεις από την ουσία, να μην ξεπεράσει η εικόνα τον λόγο. Να είναι ο λόγος καθαρός. Να περνούν τα νοήματα και είναι πολύ πυκνά τα νοήματα αυτά. Αυτό που καλείται να κάνει ο ηθοποιός είναι να τα καταλάβει για να τα μεταφέρει. Και να πει τη δική του ιστορία. Δεν γίνεται αλλιώς» τονίζει ο Γιάννης Στάνκογκλου που πιστεύει στην καθοδήγηση αλλά και τη συνεργασία με τον σκηνοθέτη. Γι’ αυτό και ονειρεύεται τον επόμενο ρόλο από το αρχαίο δράμα, που είναι «ο Οιδίποδας… Νιώθω ότι είμαι σε μια ηλικία που μπορώ να τον αγγίξω, πάντα με έναν σημαντικό σκηνοθέτη» καταλήγει.
πότε & πού:
«Επτά επί Θήβας» του Αισχύλου. Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, Eπίδαυρος, 22 & 23 Ιουλίου 2016
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
