O Τζόνι Ντεπ της διπλανής πόρτας

Το άδοξο τέλος του 15μηνου γάμου Χερντ και Ντεπ που είχε εγκαινιαστεί τόσο ειδυλλιακά gypset (εκ του gypsy και του jet set) στο ιδιωτικό νησί του στις Μπαχάμες –εκείνη με μεταξωτό vintage Dior σε ιβουάρ χρώμα, εκείνος με λευκό tuxedo, μαύρο παντελόνι και χρυσά δόντια –ήρθε σαν αναπάντεχη σπεσιαλιτέ για όλους εμάς τα ξενηστικωμένα όρνια που λιμπιζόμαστε κουφάρια celebrities. Ομολογουμένως, πολύ πιο χορταστικό από το να ακούς τον συζυγικό καβγά στον επάνω όροφο, όλο και πιο συχνά, στην Ελλάδα της κρίσης, με την ενδοοικογενειακή βία να χτυπάει κόκκινο: εδώ τεντώνεις το αφτί, μήπως «πιάσεις» τίποτα πιο ζόρικο, αλλά την ίδια στιγμή νιώθεις ελαφρώς αμήχανα, σχεδόν φοβάσαι, δεν θέλεις να ακούσεις τίποτε παραπάνω από όσο αντέχεις.

Τουναντίον, με την αποκαθήλωση του 52χρονου Ντεπ ή της 30χρονης Χερντ (ανάλογα με ποια βερσιόν της ιστορίας τάσσεσαι, υπάρχει άλλωστε και το σχετικό hashtag, π.χ. #ΙStand withAmber, #HanginthereJohnny), τσιμπολογάς όποιο κομμάτι gossip σού ταιριάζει. Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, το Χόλιγουντ είναι, αν μη τι άλλο, γενναιόδωρο. Μώλωπες στο πρόσωπό της από το iPhone (που εκείνος εκσφενδόνισε σαν πίτσερ του μπέιζμπολ), τα ασφαλιστικά μέτρα, μεγάθυμες πρώην σύζυγοι (Λόρι Αν Αλισον και Βανέσα Παραντί) που σπεύδουν να διαβεβαιώσουν ότι ο Τζόνι ποτέ δεν είχε ασκήσει σωματική βία εναντίον τους και το σύνηθες σενάριο ότι η Χερντ υποδύεται το θύμα για να του «φάει» 20 εκατομμύρια δολάρια. Και άφθονη ακόμη κακοήθης causerie της γειτονιάς («Μα είναι δυνατόν να του ζητάει διαζύγιο λίγες ημέρες μετά τον θάνατο της μητέρας του και ενώ μόλις βγήκε στις αίθουσες η καινούργια ταινία του «Η Αλίκη μέσα από τον καθρέφτη»;», «Ο μώλωπας στο πρόσωπό της πώς εξαφανίστηκε την αμέσως επόμενη ημέρα;» κ.ο.κ.).

Το θετικό με τέτοιες σκληρές ιστορίες μεταξύ διασήμων, εάν ασφαλώς ευσταθούν οι κατηγορίες εις βάρος του Ντεπ, είναι ότι η ενδοοικογενειακή βία απεκδύεται τον λούμπεν χιτώνα της (δεν είναι πλέον ο μπεκρής που γυρίζει τρεκλίζοντας από το καρνάγιο και τη «σαπίζει» στο ξύλο μπροστά στα παιδιά που σπαράζουν). Γίνεται επίσης αντιληπτό πως η οικόσιτη βία έχει πολλά πρόσωπα (ακριβώς όπως ένας γλυκούλης τηλεοπτικός πάτερ φαμίλιας Μπιλ Χάξταμπλ, κατά κόσμον Μπιλ Κόσμπι, μπορεί να βιάζει κατ’ εξακολούθηση). Στα πλείστα αρνητικά, βέβαια, αυτού του διαρκώς διογκούμενου gossip συγκαταλέγεται η «νορμαλοποίηση» του βίαιου σταρ (δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα ένα άκομψο tweet μπορεί να στοιχίσει περισσότερο σε μια καριέρα από τον ξυλοδαρμό μιας συζύγου ή συντρόφου). Συχνά, ένας διάσημος που καταχερίζει όχι μόνο δεν διαπομπεύεται από τους φαν του, αλλά, αντιθέτως, βλέπει την καριέρα και το κασέ του να απογειώνονται. Ενδεικτικό το παράδειγμα του Τσάρλι Σιν, που μετά την κατά συρροή κακοποίηση γυναικών πρωταγωνίστησε, δήθεν αυτοσαρκαζόμενος, στη σειρά «Anger Management» του FX, της οποίας το πρώτο επεισόδιο, το καλοκαίρι του 2012, είδαν 5,4 εκατομμύρια Αμερικανοί. Τα ίδια και με τον σκληροτράχηλο ράπερ Κρις Μπράουν. Οσο αποτροπιαστικές και αν ήταν οι φωτογραφίες τής τότε συντρόφου του, Ριάνα (με μελανιές στο πρόσωπο), το 2009, το υψηλό ποσοστό υποστήριξης προς τον θύτη σόκαρε ακόμη περισσότερο. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε δημοσκόπηση που διενεργήθηκε τότε από την Επιτροπή Δημόσιας Υγείας της Βοστώνης σε δείγμα 200 εφήβων, το 46% αποφάνθηκε ότι η Ριάνα ήταν υπεύθυνη για ό,τι έγινε.

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, το σίριαλ Χερντ και Ντεπ βρίσκεται εν εξελίξει (εκείνη έχει κερδίσει τα ασφαλιστικά μέτρα εναντίον του και εκείνος βρίσκεται σε περιοδεία με το συγκρότημά του, τους Hollywood Vampires). Εμείς εδώ στην Ελλάδα της κρίσης, που τυγχάνουμε ιδιαιτέρως εύθικτοι με οτιδήποτε διαιωνίζει τις «έμφυλες ανισότητες» και την ενδοοικογενειακή βία (δεν αντέχουμε ούτε ένα «χτύπα σαν άντρας» σε διαφημιστικό σποτ), θα συνεχίσουμε να το παρακολουθούμε γεμάτοι αγωνία. Για να συνεχίσουμε μακαρίως να κωφεύουμε στα ουρλιαχτά από το πάνω ή το δίπλα διαμέρισμα.

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 5 Ιουνίου 2016