Δημοσιεύτηκαν οι λεπτομέρειες για την είσπραξη της έκτακτης εισφοράς. Δεν θα δούμε το ζήτημα ως μια τιμωρία σε όσους έτυχε να βγάζουν δυο φράγκα παραπάνω αλλά θα σταθούμε στην ακρίβεια της διατύπωσης. Εκτακτη εισφορά. Ανοίγουμε το λεξικό του Τριανταφυλλίδη για να μάθουμε τι ορίζεται ως «έκτακτος». Αντιγράφουμε: «που υπάρχει, γίνεται, συμβαίνει κτλ. όχι κατά μία συνήθη, κανονική ή καθορισμένη σειρά, τάξη κτλ.· που δε γίνεται σε προκαθορισμένο ή τακτό χρόνο».
Θα ήταν λοιπόν έκτακτη η εισφορά αν οι φορολογούμενοι πλήρωναν για πρώτη φορά, μια κι έξω. Αν δηλαδή τούς ζητούσε το κράτος να βοηθήσουν σε μια δύσκολη στιγμή, για πρώτη φορά και τέλος. Αν υπήρχε διαδικασία επείγοντος και ένα σχέδιο ώστε να ευρεθεί ισοδύναμος φόρος από κάπου αλλού. Αν είχε αλλάξει λιγάκι το κοινό που πληρώνει, δηλαδή όχι ξανά τα συνήθη υποζύγια. Αν, έστω, δεν είχε χρησιμοποιήσει ακριβώς τον ίδιο όρο ο Βαγγέλης Βενιζέλος όταν επινοούσε την έκπληξη στην παρακράτηση εισοδημάτων.
Η κυβέρνηση επαναλαμβάνει τις τακτικές του παρελθόντος, τις τακτικές των προηγούμενων διαπραγματεύσεων, των προηγούμενων κυβερνήσεων. Τις επαναλαμβάνει προς το χείρον, αυξάνοντας τους συντελεστές. Καθώς όμως ζούμε το φαινόμενο «πρώτη φορά Αριστερά» οφείλουμε κατανόηση. Δεν πρόλαβαν να πατάξουν τη φοροδιαφυγή, δεν πρόλαβαν να ελέγξουν το μεγάλο κεφάλαιο, τους εφοπλιστές, τα καύσιμα, δεν πρόλαβαν να κάνουν κάτι με το παραεμπόριο και την παραοικονομία. Ακολουθούν οι καημένοι την πεπατημένη.
Να ανοίξουμε μια παρένθεση, με μια ερώτηση: πού θα πάει η έκτακτη εισφορά; Πρόκειται για εισφορά αλληλεγγύης για τις ευπαθείς ομάδες, κυρίως για τους ανέργους. Μάλιστα. Το κράτος έχει ιδρύσει παλαιόθεν φορέα για τη στήριξη των ανέργων, είναι ο Οργανισμός Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού. Με φακέλους ονομάτων, με στατιστικές, με δράσεις και την όποια οργάνωση μπορεί να έχει ένας τέτοιος ελληνικός φορέας.
Να υπενθυμίσουμε λοιπόν ότι ο ΟΑΕΔ δεν συμμετείχε στη διανομή των χρημάτων που συγκεντρώθηκαν για την αλληλεγγύη. Είναι ο αρμόδιο φορέας αλλά έμεινε απέξω όταν γινόταν η επιλογή δράσεων για την ανεργία. Τα χρήματα μπήκαν στον γενικό κουμπαρά, δηλαδή στον κρατικό προϋπολογισμό. Το 2012, όταν είχε γίνει σχετική καταγγελία, το υπουργείο Οικονομικών δήλωνε ότι τα χρήματα της εισφοράς είναι υποπολλαπλάσια όσων δαπανά το κράτος για την καταπολέμηση της ανεργίας. Μάλιστα. Το κράτος δηλαδή δίνει ένα σωρό λεφτά αλλά η ανεργία αυξάνεται. Κάτι δεν πάει καλά λοιπόν με την εισφορά. Κάτι γίνεται λάθος.
Η κυβέρνηση θα μπορούσε να διαφοροποιηθεί από τις προηγούμενες. Μαζί με το πινακάκι των εσόδων να κοινοποιήσει το πινακάκι των εξόδων. Να πει ποιες θα είναι οι δράσεις, να πει επακριβώς πώς θα διατεθούν τα κονδύλια ανά περιοχή, ανά κοινωνική ομάδα, ανά δράση. Στην περίπτωση που δεν υπάρχει σχέδιο για τη διάθεση των χρημάτων, θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι η έκτακτη εισφορά εμπίπτει σε άλλο ορισμό από το λεξικό, όπου ως «έκτακτος» λογίζεται ο εξαιρετικός, ο έξοχος. Να λέμε δηλαδή με συνείδηση ότι θα πληρώσουμε κατιτίς παραπάνω αλλά θα είναι μια εξαιρετική εισφορά, μια έξοχη εισφορά.
