Τελικά η Φραντσέσκα Φελίνι, ανηψιά του θρυλικού σκηνοθέτη Φεντερίκο Φελίνι, ενέδωσε στις πιέσεις παρόλο που η οικογένειά της είχε απορρίψει εκατοντάδες ανάλογες προτάσεις κατά το παρελθόν: έδωσε την άδεια να γυριστεί σε ριμέικ η ταινία-σταθμός «Ντόλτσε Βίτα».
«Γνωρίζαμε ότι θα έπρεπε να υπάρχουν ιδιαίτεροι παραγωγοί και να είναι τέτοιες οι προϋποθέσεις και οι συνθήκες, ώστε να δώσουμε την έγκρισή μας», εξήγησε η κυρία Φελίνι.
Αποδέκτης του πολυπόθητου «ναι» της οικογένειας του εμβληματικού ιταλού σκηνοθέτη, είναι ο παραγωγός Αντρέα Ιερβολίνο ο οποίος δηλώνει σίγουρος πως η νέα ταινία θα τιμήσει τη μνήμη του Φελίνι ο οποίος έφυγε από τη ζωή το 1993, στην ηλικία των 73 ετών.
Πάντως τα δικαιώματα της Dolce Vita δεν ανήκουν πλέον στους κληρονόμους του Φελίνι αλλά στην εταιρεία παραγωγής ΑΜΒΙ GROUP η οποία εδρεύει στη Ρώμη και έχει σκοπό να επαναφέρει στη μεγάλη οθόνη τη βραβευμένη ταινία. «Όλα τα στοιχεία που έκαναν την Ντόλτσε Βίτα κλασική θα αποτελούν συστατικά και αυτού του νέου φιλμ», επισήμανε ο κινηματογραφικός παραγωγός, δίχως ωστόσο να αποκαλύψει το παραμικρό αναφορικά με τον σκηνοθέτη, την πλοκή και τους νέους πρωταγωνιστές της ταινίας οι οποίοι θα κληθούν να σταθούν στο ύψος του Μαρτσέλο Μαστογιάννι και της Ανίτα Έκμπεργκ η οποία άφησε πρόσφατα την τελευταία της πνοή στη Ρώμη στην ηλικία των 83 ετών.
Η Ντόλτσε Βίτα, η πρεμιέρα της οποίας πραγματοποιήθηκε το 1960 θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα του ιταλικού κινηματογράφου. Το 1960 κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών ενώ τον επόμενο χρόνο ήταν υποψήφια για τέσσερα Όσκαρ, λαμβάνοντας τελικά το Όσκαρ Καλύτερων Κοστουμιών.
Αναμενόμενα, η είδηση προκάλεσε πανικό σε πολλούς από τους λάτρεις του ιταλού σκηνοθέτη οι οποίοι έσπευσαν να εκφράσουν τη διαφωνία τους αναφορικά με την απόφαση των κληρονόμων του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Επιφυλακτικά, όμως, εμφανίζονται και πολλά από τα ιταλικά ΜΜΕ. «Ο πυρετός του ριμέικ πλήττει και την Ντόλτσε Βίτα του Φελίνι», αναφέρει η εφημερίδα Ιl Fatto Quotidiano, το πρακτορείο Ansa κάνει λόγο για τον «σκληρό χολιγουντιανό νόμο του ριμέικ» από τον οποίο δεν ξέφυγε ούτε ο Φελίνι ενώ η Corriere Della Sera, περισσότερο επικριτική, μιλάει «για σύγχρονους σκηνοθέτες δίχως νέες ιδέες».