Μετά την εκστρατεία καμικάζι εναντίον του «ακραίου φεντεραλιστή» Γιούνκερ και τον διορισμό ενός δεδηλωμένου ευρωσκεπτικιστή στο βρετανικό υπουργείο Εξωτερικών, ο βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον επέλεξε τον Χιλ για επίτροπο στην επόμενη Κομισιόν – στέλεχος που προκάλεσε ασυνήθιστα ανοικτή αντίδραση στη νότια πλευρά της Μάγχης.

Η στρατηγική του Κάμερον ενόψει, αφ’ ενός, των επόμενων εκλογών και, αφ’ ετέρου, της απόπειράς του για «ευέλικτη» σχέση Λονδίνου και ΕΕ μοιάζει να προδιαγράφεται συγκρουσιακή.

Τα τελευταίο επεισόδιο ήταν η επιλογή του Τζόναθαν Χιλ, στελέχους με εμπειρία στους διαδρόμους (αλλά όχι στο προσκήνιο) των βρετανικών κυβερνήσεων. Ο Χιλ αναφέρεται ως «μετριοπαθής ευρωσκεπτικιστής» στο Λονδίνο, και ως εκ τούτου οι πρώτες αρνητικές αντιδράσεις στις Βρυξέλλες προκάλεσαν απορία.

Ο Μάρτιν Σουλτς, αρχηγός της Ευρωβουλής (και τέως υποψήφιος για την προεδρία της Κομισιόν που συντάχθηκε με την «ευρωπαϊκή επιλογή» Γιούνκερ) εξαπέλυσε σπάνια ανοικτή επίθεση κατά του Χιλ -αργότερα μάζεψε τα σχόλιά του, αλλά η ζημιά είχε γίνει. «Δεν μπορώ να φανταστώ ότι ο Χιλ, οι απόψεις του οποίου, αν έχει, είναι ριζοσπαστικά αντι-ευρωπαϊκές, θα μπορεί να πάρει την στήριξη της Ευρωβουλής» είπε ο Σουλτς.

Μερικές ώρες αργότερα την Τετάρτη, ο Σουλτς θα υπαναχωρούσε: «Σήμερα, μου είπαν φίλοι ότι ο κ. Χιλ είναι σχετικά φιλευρωπαϊστής για τα βρετανικά δεδομένα, και χαίρομαι πολύ».

Το πρώτο σχόλιο οφείλεται σε κεκτημένη ταχύτητα; Δεν αποκλείεται, καθώς ο Σουλτς θα είχε κάθε λόγο να «παρεξηγήσει» τον ευρωπαϊσμό του Χιλ μετά τις απανωτές κινήσεις όξυνσης του κλίματος από την πλευρά του Κάμερον.

Μηνύματα επιμονής από το Λονδίνο

Μία ημέρα νωρίτερα, ο πρωθυπουργός είχε επιλέξει τον Ντέιβιντ Χάμοντ για τη θέση του ΥΠΕΞ. Ούτε ο προκάτοχός του, ο Χέιγκ, δεν φημιζόταν για τον φιλευρωπαϊσμό του, αλλά ο Χάμοντ ήταν εκείνο το κυβερνητικό στέλεχος που είχε φτάσει πιο κοντά από όλους στο να πει ότι θα υποστήριζε έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ εάν δεν αλλάξουν οι όροι συμμετοχής του Λονδίνου στους «28».

Παράλληλα, κάτι στο οποίο δόθηκε σχετικά λιγότερη σημασία στον σαρωτικό ανασχηματισμό, απομακρύνθηκε και ο Κεν Κλαρκ. Ο Κλαρκ ήταν η πιο ηχηρή φιλευρωπαϊκή φωνή σε μία βρετανική κυβέρνηση που πλέει όλο και μακρύτερα από τις Βρυξέλλες.

Σε συνδυασμό με τη μεγάλη μάχη για την Κομισιόν, την οποία ο Κάμερον όσο έβλεπε ότι έχανε, κλιμάκωνε ώστε στο τέλος να εκβιάσει συνειδητά την ήττα του, ο σαρωτικός ανασχηματισμός στο Λονδίνο δείχνει πού δίνει το βάρος ο πρωθυπουργός και πώς πρόκειται να κινηθεί.

Κάθε κίνησή του στέλνει το μήνυμα ότι θα επιμείνει και θα πιέσει συγκρουσιακά τις Βρυξέλλες σε παραχώρηση μεταρρυθμίσεων στη σχέση με την ΕΕ, πριν κάνει το δημοψήφισμα που έχει προαναγγείλει για την «νέα σχέση». Μένοντας πιστός στην στρατηγική που ξεκίνησε με τη μάχη για τον Γιούνκερ, ο Κάμερον μοιάζει, όπως αναφέρει το Reuters, να χρησιμοποιεί έστω και αυτήν την συγκρουσιακή στρατηγική ώστε να διασφαλίσει τους καλύτερους δυνατούς όρους για το Λονδίνο.

«Το κλίμα στη Βρετανία έχει πλέον αλλάξει»

Η νέα κυβέρνηση στο Λονδίνο έχει ξεκάθαρα πιο ευρωσκεπτικιστικό πρόσημο, και ίσως αυτό που εξηγεί σαφέστερα το φόντο των κινήσεων Κάμερον, είναι το ειλικρινέστατο σχόλιο του νέου υπουργού Άμυνας Μάικλ Φάλον.

«Σίγουρα είναι ευρωσκεπτικιστική κυβέρνηση, αλλά τώρα πια η χώρα είναι ευρωσκεπτικιστική» είπε μιλώντας στο BBC. Η αναφορά είναι σαφής: Η ραγδαία εκτόξευση του UKIP του Νάιτζελ Φάρατζ στις πρόσφατες εκλογές τα έδειξε όλα.

Ο Κάμερον προχώρησε στον τελευταίο (εκτός απροόπτων) ανασχηματισμό του πριν τις εκλογές του 2015. Αυτό είναι σύνηθες για το Λονδίνο και γίνεται πριν τις κάλπες ως «ένδειξη προθέσεων» προς τους ψηφοφόρους για τον προσανατολισμό της επόμενης κυβέρνησης -και ως κίνηση που, κατά κανόνα, γίνεται με το βλέμμα στο κόμμα της αντιπολίτευσης που εγείρει την ισχυρότερη απειλή.

Από αυτήν την άποψη, προξενεί ιδιαίτερη εντύπωση ότι το νέο, σαφώς πιο ευρωσκεπτικιστικό, σχήμα που επέλεξε ο Κάμερον δεν φαίνεται να απαντά στους Εργατικούς αλλά στο UKIP. Ο Φάρατζ μπορεί να υπερηφανεύεται έτσι ότι έχει καταφέρει να εμφανίζεται ως παράγοντας που εκφράζει το πολιτικό κλίμα στη χώρα.