Η παρατηρητικότητα των ομήρων, οι καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων, τα ίχνη DNA αλλά κυρίως κάποια μικρά λάθη στις κλήσεις και στη χρήση κινητών τηλεφώνων προδίδουν τους οργανωτές απαγωγών στη χώρα μας. Η πρόσφατη απόπειρα απαγωγής του 33χρονου επιχειρηματία Κίκου Μαρτίνου επαναφέρει στο φως την «κρυφή δύναμη» του οργανωμένου εγκλήματος που επιχειρεί να τελειοποιήσει τα σχέδια ομηρείας γνωστών επιχειρηματιών αλλά και να ξεφύγει από τον κλοιό της Αστυνομίας.
Το… λαχείο και η νηπιαγωγός
Στις 16 Σεπτεμβρίου 1995 ο 11χρονος τότε Κώστας Δαλάκας απήχθη ενώ επέστρεφε από το σχολείο στο σπίτι του στην περιοχή της Αναβύσσου. Ο πατέρας του εργαζόταν ως ναυπηγός, ενώ μια συγγενής της οικογενείας είχε κερδίσει 130 εκατ. δρχ. στο λαχείο και θέλησαν να αρπάξουν τα κέρδη. Τελικά αρκέστηκαν σε 41 εκατ. δρχ. και τέσσερις ημέρες μετά απελευθέρωσαν τον μικρό. Η εξιχνίαση της υπόθεσης και η σύλληψη των απαγωγέων –οργανώτρια ήταν η θεία του μαθητή –προέκυψαν όχι μόνο από την κατάθεση του 11χρονου, ο οποίος περιέγραψε λεπτομερώς στοιχεία για το κρησφύγετο των δραστών, αλλά και από το ότι οι δράστες τού ανέφεραν προσωπικά στοιχεία που μόνο συγγενείς του μπορεί να γνώριζαν. Και αυτό ήταν το μοιραίο λάθος τους.
Τον Ιανουάριο του 1997, έξω από το σχολείο της στο Ηράκλειο της Κρήτης, έπεσε θύμα απαγωγής η εξάχρονη Ελένη Λουλάκη, κόρη εμπόρου αυτοκινήτων. Οι απαγωγείς ζήτησαν 120 εκατ. δρχ. Οι δράστες όμως συνελήφθησαν και ως οργανώτρια εμφανίστηκε η νηπιαγωγός της μικρής. Η εξιχνίαση ξεκίνησε με την κατάθεση ενός οδηγού σχολικού λεωφορείου που είχε δει την κρίσιμη ώρα έξω από το σχολείο μια γνωστή του γυναίκα που εμπλεκόταν στην υπόθεση.
Τον Οκτώβριο του 2001 απάγεται ο 34χρονος γιος επιχειρηματία Γιάννης Ζώνας, ο οποίος αφέθηκε ελεύθερος μετά την καταβολή 1 εκατ. ευρώ και ύστερα από ομηρεία δύο μηνών. Εδώ έγινε η πρώτη σύλληψη απαγωγέων με βάση τα λάθη που έκαναν στη χρήση κινητών τηλεφώνων για την επικοινωνία με τους οικείους του ομήρου. Οι δράστες έβαζαν στις ίδιες συσκευές κινητής τηλεφωνίας τις κάρτες SIM που χρησιμοποιούσαν για τις 20 συνομιλίες τους με την οικογένεια Ζώνα αλλά και τις SIM που χρησιμοποιούσαν για τις κλήσεις μεταξύ τους, προς συγγενείς και φίλους τους κτλ. Ετσι με τη σύγκριση του κοινού κωδικού συσκευής IMEI οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. έφτασαν στον εντοπισμό τους.
Το στίγμα και τα τιμολόγια
Στις 11 Απριλίου 2002 απάγεται η 9χρονη Μαρκέλλα Χαζάκη, κόρη επιχειρηματία από το Πλαγιάρι Θεσσαλονίκης. Οι τρεις δράστες, που κρατούν τη μικρή για 26 ολόκληρες ημέρες, ζητούν λύτρα 3 εκατ. δολαρίων. Η ΕΛ.ΑΣ. έφτασε στα ίχνη τους από ένα σημαντικό λάθος που έκαναν και αυτοί με κινητό. Εκαναν κλήσεις από δύο ίδια διαμερίσματα, στο ένα από τα οποία κρατούσαν την εννιάχρονη. Οι αξιωματικοί χρησιμοποίησαν μια συσκευή από την Ιταλία –αντίστοιχη με το σημερινό «βαλιτσάκι» της ΕΥΠ –που εντοπίζει το στίγμα κινητών τηλεφώνων και εντόπισαν το κρησφύγετο.
Τον Ιούνιο του 2008 απάγεται από τη Θεσσαλονίκη ο επιχειρηματίας κ. Γιώργος Μυλωνάς. Οι δράστες ζήτησαν λύτρα 15 εκατ. ευρώ αλλά τελικώς λαμβάνουν 11,5 εκατ. από τους οικείους του ομήρου. Στην υπόθεση τελικά διαπιστώθηκε ότι συμμετείχε ο 44χρονος καταζητούμενος Βασίλης Παλαιοκώστας μαζί με αντιεξουσιαστές της συμπρωτεύουσας. Ενα μικρό λάθος των απαγωγέων που επιχείρησαν να μην υποπέσουν στα σφάλματα απαγωγών του παρελθόντος οδήγησε στην εξιχνίαση. Είχαν αγοράσει από κατάστημα ηλεκτρονικών στη Θεσσαλονίκη στο ίδιο πακέτο καρτοκινητών που χρησιμοποίησαν μόνο για τις συνομιλίες με την οικογένεια του ομήρου και άλλες δύο συνδέσεις με τις οποίες μιλούσαν μεταξύ τους ή με φίλους. Ετσι η ΕΛ.ΑΣ. ήρε το απόρρητο των επικοινωνιών των δύο αυτών «προσωπικών» κινητών και τους συνέλαβε.
Σχεδόν τέλεια
Τον Ιανουάριο του 2009 απάγεται από το Καβούρι –με τρόπο ίδιο με την απόπειρα κατά του κ. Μαρτίνου –ο εφοπλιστής κ. Περικλής Παναγόπουλος. Οι δράστες ζήτησαν λύτρα 50 εκατ. ευρώ αλλά έλαβαν 30 εκατ. Πρόκειται για μια απαγωγή που άγγιξε σχεδόν το «τέλειο» αφού οι δράστες δεν έκαναν λάθος ούτε στη χρήση των κινητών ούτε στην παραλαβή των λύτρων, ενώ δεν εντοπίστηκαν ούτε το κρησφύγετο ούτε τα λύτρα. Ενοχοποιητικό στοιχείο ήταν ένα μόνο δείγμα DNA ενός ποινικού από την Κρήτη στο σημείο της απαγωγής αλλά και στοιχεία τηλεφωνικών παρακολουθήσεων σε δεύτερο χρόνο.
Ουσιαστικά ποτέ δεν αποκαλύφθηκε πώς οι διωκτικές Αρχές έφθασαν στην άκρη του νήματος γι’ αυτή την υπόθεση και ορισμένοι μιλούν για αναφορές πληροφοριοδοτών. Αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. εκτιμούν ότι «ίσως το πιο σημαντικό πρόβλημα στις υποθέσεις των απαγωγών είναι πως τα παθήματα γίνονται μαθήματα στους κακοποιούς, τελειοποιούν τις μεθόδους τους κυρίως μέσα στα σωφρονιστικκά καταστήματα και είναι επίφοβο ότι σύντομα θα επανέλθουν δριμύτεροι». Δημοσιεύτηκε στο HeliosPlus στις 17 Δεκεμβρίου 2013
HeliosPlus
