Θαυμάζω τους Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας που αντιστάθηκαν στα μέτρα διάλυσης της υπαίθρου και έθεσαν τον Υπουργό Οικονομικών προ των ευθυνών του. Αποδεικνύεται περίτρανα πως αν οι Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας αντιστεκόταν και σε άλλα παράλογα μέτρα που έπαιρνε η κυβέρνηση, τότε ίσως να είχαμε πετύχει πολλά περισσότερα και δεν βρισκόμασταν σε τόσο δεινή θέση. Όπως με την εξίσωση της τιμής του Πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης, που αν τότε 5 Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας δεν ψήφιζαν την τροπολογία, τότε το κράτος δεν θα έχανε 500 εκ. Ευρώ από την απώλεια του όγκου πωλήσεων του πετρελαίου.
Κανείς δεν θα ήθελε να βρίσκεται στη θέση των Βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας που αυτή τη στιγμή βρίσκονται ουσιαστικά στη μέση μεταξύ των πολιτών που αντιδρούν στα μέτρα αλλά και την κυβέρνηση που σχεδιάζει και εκτελεί το δημοσιοοικονομικό πρόβλημα. Δέχονται τρομερές πιέσεις από την βάση του κόμματος για τις κακοτοπιές και αρνητικές αποφάσεις των Υπουργών. Η χθεσινή κίνηση ήταν σωτήρια ειδικά για τους Βουλευτές της Περιφέρειας, όπου οι αγρότες βρίσκονται ήδη στα κάγκελα. Πρέπει όμως να φτάνει η κατάσταση στα όρια της για να εμπλέκονται οι Βουλευτές ή μήπως χρειάζεται να συζητιέται κάθε θέμα πριν ληφθεί η απόφαση;
Νομίζω το δεύτερο είναι πιο δημοκρατικό αλλά ταυτόχρονα έχει και το μικρότερο πολιτικό κόστος. Να που και οι Βουλευτές μπορούν να έχουν καθοριστικό ρόλο και να μην αποτελούν μόνο τους χειροκροτητές των αρχηγών τους. Είτε είναι στη συμπολίτευση, είτε στην αντιπολίτευση μπορούν ή να διαμορφώσουν την πολιτική βούληση, είτε να επηρεάσουν καταστάσεις για σοβαρά θέματα που απασχολούν την κοινωνία και πρόκειται να παρθούν αποφάσεις.
Όσο και αν πιέζει η τρόικα, όσο και αν δεν βγαίνουν τα οικονομικά, όσο και αν ο Υπουργός Οικονομικών επιμένει, ο ρόλος των Βουλευτών είναι καθοριστικός και μπορεί να παίξει το ρόλο του κυματοθραύστη και από τις δύο πλευρές. Σε πολλές των περιπτώσεων αποδείχθηκε ότι και το οικονομικό επιτελείο και η τρόικα είχαν άδικο για τις επιλογές τους. Αν δεν αντιδράσουν οι Βουλευτές σ’ αυτή την αδικία, ποιος άλλος θα μπορούσε να αντιδράσει από τη στιγμή που καμία κυβέρνηση δεν ακούει τους παραγωγικούς φορείς;
Καλά θα ήταν οι Υπουργοί να μην αποφασίζουν βεβιασμένα για ζητήματα που αφορούν κοινωνικές ομάδες που ήδη πλήττονται ανεπανόρθωτα από την κρίση. Μη φτάνουν να αντιμετωπίζουν ομάδες βουλευτών. Όσο παράλογο και αν ακούγεται υπάρχουν Υπουργοί που έχουν άγνοια των συνεπειών και των αποτελεσμάτων των αποφάσεων τους. Καλά θα ήταν να βλέπουν συχνά τους Βουλευτές αλλά και τους παραγωγικούς φορείς για να τους το υπενθυμίζουν. Όπως επίσης να μην κάνουν πίσω υπό το βάρος απειλών, αλλά υπό το βάρος της λογικής…
