Η νομοθεσία επιτρέπει τις ιδιωτικές υιοθεσίες, αρκεί να μην υπάρχει οικονομικό αντάλλαγμα. Γιατί όμως να είναι κάποιος νομοταγής όταν δεν κινδυνεύει από κυρώσεις; Γιατί να έχει ηθικές αρχές στη χώρα των χαλαρών συνειδήσεων; Η ιστορία της Μαρίας των Φαρσάλων έφερε στο επίκεντρο της επικαιρότητας ένα πρόβλημα που θα έπρεπε να έχει επιλυθεί, ένα πρόβλημα που θα μπορούσε να έχει απασχολήσει τις αρχές. Εντούτοις το ζήτημα της εμπορίας παιδιών αντιμετωπιζόταν πάντοτε αποσπασματικά. Επιαναν το ένα κύκλωμα και άφηναν το άλλο.
Η πρακτική των εμπόρων είναι ευρέως γνωστή καθώς απαιτείται συνεργασία πολλών προσώπων. Δεν είναι μόνο ο μεσολαβητής. Η φυσική μητέρα έρχεται σε επαφή με μαιευτήρα, με νοσηλεύτριες, με διοικητικό προσωπικό κλινικών και νοσοκομείων. Συνεργάζονται δικηγόροι, γνωστοί στους υπόλοιπους δικηγόρους για τη δράση τους. Διευκολύνουν υπάλληλοι ληξιαρχείου οι οποίοι δεν περνούν απαρατήρητοι στους συναδέλφους τους.
Η νομοθεσία επιτρέπει τις «ιδιωτικές» υιοθεσίες αλλά όταν μιλάμε για κυκλώματα εννοούμε ότι οι θετές μητέρες εμφανίζονται ως φυσικές. Τα ζευγάρια που καταφεύγουν στην παράνομη διαδικασία νομίζουν ότι ξεμπερδεύουν από τη γραφειοκρατία. Στην πραγματικότητα εμπλέκονται σε οδυνηρές ιστορίες οικονομικής αφαίμαξης. Ο έμπορος παιδιών δεν τους αφήνει να ησυχάσουν ποτέ και επανεμφανίζεται από καιρού εις καιρόν ζητώντας ποσά για να κατευνάσει δήθεν τον πόνο της μάνας η οποία μετάνιωσε που έδωσε το παιδί της.
Οι μετέχοντες στο έγκλημα είναι πολλοί. Μπορούμε να έχουμε μια εικόνα από έγγραφο το οποίο διαβιβάστηκε στη Βουλή το καλοκαίρι, μετά από σχετική ερώτηση.Στα τέλη Αυγούστου, ο υπουργός Δικαιοσύνης Χαράλαμπος Αθανασίου απάντησε ότι οι δικογραφίες που έχουν σχηματιστεί και σχετίζονται με κυκλώματα εμπορίας παιδιών είναι περισσότερες από σαράντα. Οι περισσότερες έχουν σχηματιστεί στη Θεσσαλονίκη και την Ανατολική Κρήτη. Ο αριθμός «σαράντα» κάτι λέει από μόνος του. Λέει ότι είναι πρόσφορα το έδαφος για το είδος της απάτης.
Η ιστορία της Μαρίας των Φαρσάλων δίνει μια αφορμή για συζήτηση. Η νομοθεσία μπορεί να γίνει επίκαιρη. Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί ίσως να λειτουργήσουν. Οι κακοί θα καταλήξουν στη φυλακή. Το ερώτημα είναι πως μπορεί να αλλάξει μια νοσηρή νοοτροπία, που καθοδηγεί τα βήματα των αγοραστών. Οι υποψήφιοι γονείς που καταφεύγουν στα κυκλώματα έχουν συνείδηση της εμπορίας. Μετέχουν σε μια συναλλαγή και συμβάλλουν στη διάδοση της δυστυχίας. Η ευτυχία τους είναι συνώνυμο της δυστυχίας των άλλων.