Σχεδόν όλες οι δημοσκοπήσεις που έχουν διενεργηθεί μετά τις εξελίξεις στην υπόθεση της Χρυσής Αυγής δείχνουν το ίδιο: παρά τα όσα συνέβησαν κρατάει ένα ποσοστό που βρίσκεται κοντά στο 7 με 8%. Οπότε το ερώτημα επανέρχεται: τι αντιπροσωπεύει τελικά αυτό το ποσοστό, το οποίο παντού και σταθερά καταγράφεται ακόμα και σήμερα αν μη τι άλλο υψηλότερο από εκείνο του συγκυβερνόντως ΠαΣοΚ;
Για να το καταλάβει αυτό κανείς με νούμερα θα έπρεπε οι δημοσκόποι να μετρούν με αναλυτικό τρόπο την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος, πράγμα που φυσικά δεν πράττουν: αυτή βρίσκεται στα τάρτατα. Ουδείς πιστεύει πλέον κανέναν, ότι κι αν πει, ότι κι αν κάνει: τα κυβερνητικά ψέμματα των τεσσάρων τελευταίων ετών υπήρξαν τόσο πολλά, τόσο συνεχή και τα αποτελέσματά τους τόσο επώδυνα, που, πλέον, ακόμα και οι όποιες αλήθειες που ίσως προέρχονται από το πολιτικό σύστημα, δεν μπορούν να σταθούν.
Και το χειρότερο είναι ότι αυτή η πολιτική συνεχίζεται απτόητη: την ώρα που με τον πιο επίσημο τρόπο και με τη μεγαλύτερη δυνατή έμφαση το Eurogroup αφήνει ορθάνοιχτη τη συζήτηση για νέα μέτρα στην Ελλάδα αποκλείωντας ταυτόχρονα το κούρεμα του χρέους, την ίδια ακριβώς ώρα, η κυβέρνηση ορθώνει τα πληγωμένα στήθη της και φωνάζει για πολλοστή φορά: νέα μέτρα δεν υπάρχουν. Και όλοι γνωρίζουμε ότι ασφαλώς και υπάρχουν.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τα λεγόμενα πρωτογενή πλεονάσματα που δεν είναι ούτε πρωτογενή ούτε πλενάσματα, το ίδιο συμβαίνει με τη βιωσιμότητα του χρέους, το ίδιο συμβαίνει με το δημόσιο χρέος προς ιδιώτες, το ίδιο συμβαίνει με την ανακαιφαλαιοποίηση των τραπεζών που εδώ και κανα χρόνο θα έρχινε χρήματα στην οικονομία τα οποία δεν ήλθαν όμως ποτέ, το ίδιο συμβαίνει με τα μεγέθη της ύφεσης: όλα είναι ένα ψέμα…
Ομως τα ψέματα τελειώσανε. Κι αυτό επειδή η πραγματκότητα είναι ζόφος και ούτε καλύπτεται πια κάτω απ’ το χαλί ούτε μαζεύεται με τους γενικούς πολιτικούς εκβιασμούς όπως συνέβη στις τελευταίες εκλογές. Τώρα, όλα αυτά δεν μπορούν πια να πετύχουν τίποτα, όπως φυσικά κάθε άλλο παρά αποτελεσματικές μπορεί να είναι ξαφνικές προπαγανδιστικές επιχειρήσεις όπως η χθεσινή ξαφνική επιστράτευση του κινδύνου της τρομοκρατίας με υλικό που, άγνωστο γιατί, η κυβέρνηση αποφάσισε να δώσει τώρα στη δημοσιότητα. Εκείνοι που το σκέφτηκαν αυτό, θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι όχι μόνον δεν πείθουν κανέναν, αλλά πετυχαίνουν το ακριβώς αντίθετο: σπέρνουν καχυποψία για όλα…
Χώρα και κοινωνία τελούν σε κατάσταση σύνθληψης και η κυβέρνηση λέει παραμύθια. Θα σκεφτεί κάτι καλύτερο; Γιατί το ψέμα έχει πια πολύ κοντά ποδάρια και δεν θ’ αντέξει άλλο.
Ομως, δεν μπορεί…
