Τα πακέτα των τσιγάρων θα κοσμούνται εφεξής με ακόμη μεγαλύτερες προειδοποιήσεις για την απειλή της υγείας. Ετσι αποφάσισαν στο Στρασβούργο, στο Ευρωκοινοβούλιο.
Σύμφωνα με την πρόταση, οι αναφορές στις επιπτώσεις του καπνίσματος θα καταλαμβάνουν το 65% της εμπρόσθιας και οπίσθιας επιφάνειας των πακέτων. Πρόκειται για τα γνωστά γραπτά μηνύματα όπως «το τσιγάρο προκαλεί καρκίνο» ή ακόμη χειρότερα «δημιουργεί στυτικές δυσλειτουργίες».
Στην ίδια πρόταση αντιμετωπίζεται το ηλεκτρονικό τσιγάρο, τα πακέτα με λιγότερα από 20 τεμάχια ενώ αφέθηκε για μελλοντική συζήτηση η τύχη των slim και των menthol. Δηλαδή μιλάμε για τη λεπτομέρεια της λεπτομέρειας. Το αυτό ισχύει για την απαγόρευση καπνίσματος σε δημόσιους χώρους.
Υπάρχει πρόβλεψη για τα πάντα. Εν ολίγοις το τσιγάρο είναι ένα ημι-παράνομο προϊόν. Δημιουργεί έξη και προκαλεί θάνατο. Στο ερώτημα «γιατί δεν το απαγορεύουν εντελώς» δεν χρειάζεται να ειπωθούν πολλά. Ενας αριθμός αρκεί: 200 δισ. δολάρια καταβάλλονται ετησίως σε φόρο καπνού, σε παγκόσμια κλίμακα (πηγή: British American Tobacco).
Συμβαίνει λοιπόν το εξής παράδοξο στον πλανήτη: τα κράτη παλεύουν με το ίδιο σθένος για τον περιορισμό του καπνίσματος αλλά με κάθε τρόπο προσπαθούν να κρατήσουν την κατανάλωση σε επίπεδα που βοηθούν την οικονομία. Με αυτό το σκεπτικό μια μεγάλη απειλή είναι το λαθρεμπόριο που αναπτύσσεται στην υφήλιο και λειτουργεί διακρατικά και μαφιόζικα. Εχουν αρχίσει και τα δακρύβρεχτα: ο καημένος ο αγρότης μπορεί να διαπραγματευτεί την τιμή του κιλού με τον βιομήχανο, δεν μπορεί όμως με τον λαθρέμπορο.
Οι βιομηχανίες βάζουν κι άλλες παραμέτρους διακηρύσσοντας τα θετικά της νομιμότητά τους. Λένε πως δεν πωλούν σε παιδιά: με τις υψηλές τιμές λειτουργούν αποτρεπτικά για τους ανήλικους. Λένε ότι μπορούν να εγγυηθούν την ποιότητα. Λένε ότι συμβάλλουν στην ανάπτυξη καθώς καταβάλλουν στα κράτη όλες τις εισφορές. Λένε ότι συμμορφώνονται με τις οδηγίες που αφορούν τη διαφήμιση και τον σχεδιασμό των πακέτων. Και πάλι όμως, το νόμιμο τσιγάρο σκοτώνει.
Η πρόταση που εγκρίθηκε στη Στρασβούργο θα πρέπει να εξεταστεί εκ νέου από την Κομισιόν και τις χώρες-μέλη. Θα μπορούσε άραγε ένας φανατικός αντικαπνιστής υπουργός ή πρωθυπουργός να δώσει οδηγίες για ακόμη πιο αυστηρή αντιμετώπιση του ζητήματος; Σε καμία περίπτωση. Πέρα από τους φόρους, υπάρχει αλυσίδα συμφερόντων που κανείς δεν πρόκειται να ενοχλήσει.
Ας παρουσιάσουμε τα εγχώρια δεδομένα, για να δούμε πως εξηγείται η ανοχή. Στην Ελλάδα υπάρχουν 14.000 καπνοπαραγωγοί και 2.000 εργαζόμενοι στην καπνοβιομηχανία. Απασχολούνται 5.000 εποχικοί εργάτες και 1.500 άτομα στη μεταποίηση. Από τη λιανική τιμή του πακέτου περίπου το 80% πηγαίνει στον ειδικό φόρο και στο τέλος του χρόνου μαζεύονται περισσότερα από 2 και λιγότερα από 3 δισ. ευρώ.
Το τσιγάρο λοιπόν είναι κάτι σαν αναγκαίο κακό για τον καπνιστή αλλά παραμένει το αναγκαίο καλό της οικονομίας. Στα δημοσιονομικά δίνει οξυγόνο. Εξυγιαίνει.
