«Ωραία» είπε στο μικρόφωνο. Το ακροατήριο αμέσως ησύχασε. «Παρακαλώ, όχι κινητά» απαίτησε λίγο μετά. Ο ποιητής έκανε τις δεύτερες φωνές και ήταν ολόσωστος. Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος πήρε την «Παρέα του Τσιτσάνη» και κατέβηκε στην Αθήνα –ύστερα από πρόσκληση του Ιδρύματος «Ανδρέας Λεντάκης» –για να τραγουδήσει με «φοβερή αγάπη και φοβερό πάθος» τον μεγάλο ρεμπέτη. Μια ώρα πριν ξεκινήσει η εκδήλωση το βράδυ της Τρίτης (8/10) επικρατούσε ήδη το αδιαχώρητο στο καλλιτεχνικό πατάρι του ΙΑΝΟΥ επί της Σταδίου. Ο ποιητής πρόθυμα υπέγραφε αντίτυπα των βιβλίων του σε νεαρές και νεαρούς θαυμαστές του έργου του. Παρευρέθησαν εκεί, μεταξύ άλλων, ο ακαδημαϊκός Κωνσταντίνος Σβολόπουλος, η ηθοποιός Κατερίνα Χέλμη και η στιχουργός Λίνα Νικολακοπούλου.
«Πρέπει πρώτα πρώτα να σας πω ότι είχα την απίθανη ευτυχία να γνωρίζω τον Τσιτσάνη από το 1942, όταν ακόμη ήμουν μωρό παιδί, έντεκα χρονών. Τότε πουλούσα τσιγάρα στον δρόμο και μου είπε κάποιος να πάω σε κάποια κέντρα νυχτερινά να πουλήσω σε διαφόρους εκεί θαμώνες και πράγματι πήγα, για πρώτη φορά, σε ένα κέντρο που λεγόταν –καθίστε καλά! –τα «Κούτσουρα του Δαλαμάγκα». Εκεί ήλθα για πρώτη φορά τετ α τετ τον Τσιτσάνη, έναν καταπληκτικά ωραίο άνδρα, απίθανα ωραίο και απίθανα γοητευτικό» είπε ο Ντίνος Χριστιανόπουλος.
«Από τότε κρατήσαμε βέβαια κάποια σχέση, όχι πολύ σπουδαία και σημαντική, μέχρι και το 1961 που έγραψα την πρώτη μελέτη μου για τον Τσιτσάνη με τον τίτλο «Ιστορική και αισθητική διαμόρφωση του ρεμπέτικου τραγουδιού». Δεν ήταν τίποτε σπουδαίο εν πάση περιπτώσει, ήταν κάτι πολύ πρώιμο αλλά το σπουδαιότερο είναι ότι κατασυγκίνησε τον Τσιτσάνη σε αφάνταστο βαθμό. Ο Τσιτσάνης, όπως ξέρετε, πέθανε από καρκίνο το 1984. Πεθαίνοντας είπε στον υπασπιστή του «κοίταξε, θα χρειαστεί πολλές φορές να γράψεις για μένα, μη γράφεις, αλλά σε παρακαλώ πολύ φρόντισε να δημοσιεύσεις ξανά και ξανά αυτό το κείμενο για μένα που έγραψε ο Χριστιανόπουλος». Αυτός το πήρε κόμπο και το δημοσίευσε μόνο σαράντα φορές το κείμενο αυτό» συνέχισε ο ποιητής.
Αυτό το βιβλιαράκι έκανε πραγματικά πάταγο, όπως είπε ο ίδιος. Στην πορεία όμως σχεδόν το αποκήρυξε και γι’ αυτό το αντικατέστησε –επειδή ο τίτλος ήταν λίγο «φιγουράτος, και με ενοχλούσε» με ένα άλλο, την «Εισαγωγή στα Ρεμπέτικα» (1991) –την οποία «πραγματικά αποδέχομαι». Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος έχει γράψει κι άλλα βιβλία για τα ρεμπέτικα «περίπου επτά, και μερικά από αυτά είναι πολύ ενδιαφέροντα πλην όμως φρόντισα εγκαίρως να τα αποκηρύξω όλα! Μόνο το τελευταίο παραδέχομαι ακόμη που είναι μια «Ανθολογία τραγουδιών του Βασίλη Τσιτσάνη» (2009) την οποία εξέδωσε ο Νίκος Καρατζάς του «Ιανού»» ο οποίος ήταν παρών στην εκδήλωση.
«Παιδεύτηκα» δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια «για να μπορέσω να συμμαζέψω» τα καλύτερα τραγούδια του. «Ο Τσιτσάνης, όπως ξέρετε, ήταν ένα «παιδί-θαύμα» και συνήθως τα παιδιά-θαύματα είναι σπουδαία όταν είναι μικρά και όσο πιο πολύ μεγαλώνουν χαλνάνε. Και πραγματικά αυτό ισχύει και με τον Τσιτσάνη ο οποίος, από το 1953 και μετά, πήρε την κάτω βόλτα αλλά, εν πάση περιπτώσει, είχε προλάβει μέχρι τότε να κάνει απίθανα αριστουργήματα. Αυτά τα αριστουργήματα είναι περίπου 700 τραγούδια και τα καθαυτό αριστουργήματα, κατά τη γνώμη μου, είναι 187. Τα 187 αυτά τραγούδια τα έβγαλα σε ξεχωριστό βιβλίο τα οποία τα θεωρώ αχτύπητα» υπογράμμισε ο ποιητής. «Έφαγα δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια και στα μισά περίπου κόντεψα να πεθάνω. Για να δείτε ότι κάθε βιβλίο μου συνοδεύεται και με μία προσπάθεια να δώσω ολόκληρο τον εαυτό μου». Έτσι, είπε, έχει η σχέση του με τον Βασίλη Τσιτσάνη.
«Να έρθουμε τώρα στο προκείμενο. Γιατί τιμώ τον Τσιτσάνη ως πάρα πολύ σπουδαίο; Αυτό βέβαια είναι ένα ερώτημα που μου το έχουν κάνει πάρα πολλοί και σε όλους βέβαια απαντώ πως ούτε κι εγώ μπορώ να εξηγήσω το «γιατί», ένα πράγμα μπορώ να σας πω, θεωρώ τον Τσιτσάνη ιδιοφυΐα και αυτό το πράγμα δεν είναι εύκολο, δεν έχω πει για κανέναν άλλο «ιδιοφυΐα». Οι στενοί φίλοι μου, το ξέρουν καλά, όταν έρχονται στο σπίτι μου βλέπουν μονίμως δυο μεγάλες ζωγραφιές, δυο μεγάλες φωτογραφίες: τον Καβάφη που τον θεωρώ τον μεγαλύτερο έλληνα ποιητή, για να μην πω τον μεγαλύτερο ποιητή, και τον Tσιτσάνη που τον θεωρώ τον καλύτερο, ας πούμε, μουσικό και καλλιτεχνικό συγγραφέα» που μας κατέλιπε ένα απίστευτο έργο, τόνισε ο Χριστιανόπουλος.
«Αυτή την κάθετη διαβεβαίωση ότι πρόκειται για μια ιδιοφυΐα που αποτελεί τον καλύτερο ερμηνευτή του λαϊκού μας τραγουδιού, δηλαδή τον καλύτερο ρεμπέτη, το λέω, το καυχιέμαι και το υποστηρίζω. Και προπάντων, για να τα λέμε πιο ξεκάθαρα, από το 1957 είμαι φανατικός οπαδός του Τσιτσάνη.
Ε, δεν είναι και λίγο!»…
«Η παρέα του Τσιτσάνη» είναι μια συντροφιά που ιδρύθηκε το 1998, «φέτος μπαίνω δηλαδή στην αρχή του δέκατου έκτου χρόνου, δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια γεμάτα, δεν είναι και λίγα, οργώσαμε όλη την Ελλάδα, διότι εκτός Ελλάδος δεν καταδέχομαι να πάω πουθενά, και τραγουδούμε εμείς οι τέσσερις φίλοι». Εκτός του ιδίου, ο Νίκος Στρουθόπουλος (μπουζούκι-τραγούδι), ο Νίκος Ζυγούρας (κιθάρα-τραγούδι) και η ΔώραΣτρουθοπούλου (τραγούδι). «Πρέπει να φανταστείτε ότι τραγουδούμε αφιλοκερδώς. Συνέβη μάλιστα να θέλουν να μας πληρώσουν πάση θυσία αλλά εμείς το αρνηθήκαμε, αυτό είναι μια από τις καυχήσεις μου. «Ξέρετε ποιος είμαι εγώ;» λέω. «Ποιος είσαι εσύ;» με ρωτούν. «Εγώ τραγούδησα Τσιτσάνη χωρίς να πάρω ένα φράγκο» τους απαντώ» είπε όλο νόημα για την «Τσιτσανολατρεία». Οι δικές τους ερμηνείες βασίζονται στις πρώτες εκτελέσεις του Τσιτσάνη. Ο Χριστιανόπουλος έχει ακούσει όλα τα τραγούδια του «που είναι βέβαια πάνω 1.000»…
Το διπλό CD της «παρέας» που κυκλοφορεί (από τηνMLKκαι τηReplimaster) δημιουργήθηκε με την επίβλεψη τουΚώστα Τσιτσάνηκαι περιλαμβάνει49από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του λαϊκού δημιουργού, όπως «Γιατί με ξύπνησες πρωί», «Αραπίνες», «Που θα πας», «Πέφτουν της βροχής οι στάλες», «Μπορεί να το ‘χουν πλανέψει»και πολλά άλλα.
