Κάποτε ο Ηλίας Ηλιού έλεγε για τους πολιτικούς του αντιπάλους ότι «θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα» και νομίζω ότι ένα κράτος δικαίου μόνο τη νομιμότητα μπορεί να έχει ως «όπλο» απέναντι στη νεοναζιστική απειλή της Χρυσής Αυγής.
Ετσι θα αξιολογήσω και τις ως σήμερα ενέργειες της Δικαιοσύνης (λαμβάνοντας υπόψη ότι σε μια δυτική δημοκρατία ούτε η κοινή γνώμη ούτε οι πολιτικοί μπορούν να καθοδηγούν τη δικαστική εξουσία, γιατί τότε θα είχαμε μπροστά μας το αρνητικό κοινωνικό μοντέλο της σοβιετικής εξουσίας, όπου τα πάντα υποτάσσονταν στην απεχθή βούληση μιας κομματικής ελίτ)!
Ετσι, κατ’ αρχήν όλες οι ενέργειες του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Βουρλιώτη ήσαν δικονομικά έγκυρες (και χρειάζεται και σήμερα να δώσουμε έναν έπαινο σε αυτόν τον ανώτατο εισαγγελικό λειτουργό).
Γιατί; Γιατί δεν χρειαζόταν άδεια της Βουλής για να συλληφθούν τα μέλη της εγκληματικής χρυσαυγίτικης σπείρας, αφού το άρθρο 62 του Συντάγματος ορίζει σαφώς ότι στα αυτόφωρα κακουργήματα δεν απαιτείται μια τέτοια άδεια.
Επιπλέον η κατηγορία του άρθρου 187 του Ποινικού Κώδικα περί εγκληματικής οργάνωσης με βάση την οποία συνελήφθησαν οι χρυσαυγίτες ήταν κατηγορία κακουργηματικού βαθμού.
Ταυτόχρονα βρισκόμασταν στο πλαίσιο του αυτοφώρου γιατί η συγκρότηση εγκληματικής οργάνωσης θεωρείται διαρκές έγκλημα (και διαρκεί όσο διαρκεί και η δράση της βδελυρής χρυσαυγίτικης οργάνωσης).
Επομένως νόμιμα συνελήφθησαν οι δράστες με εντάλματα μόνο του εισαγγελέα.
Οι ισχυρισμοί, επομένως, που ακούγονται στη δημόσια σφαίρα από περίεργους τύπους διαφόρων συμφερόντων περί πολιτικών (ή μη αποδεικτικά «δεμένων») διώξεων είναι δικονομικά και ιδεολογικά απαράδεκτες και αστήρικτες, έστω και αν δεν κρατήθηκαν προσωρινά τρεις εκ των βασικών πρωταγωνιστών του νεοναζιστικού μορφώματος. Γιατί;
Γιατί εναντίον όλων έχει κινηθεί ποινική δίωξη για το φοβερό έγκλημα του άρθρου 187, μέγεθος που σημαίνει αυτόματα ότι όλοι οι παραπάνω βουλευτές –που σήμερα ασχημονούν ή απειλούν –εξακολουθούν να είναι κατηγορούμενοι (και αυτό δεν πρέπει να το λησμονεί κανείς)!
Επίσης η απαγόρευση εξόδου από τη χώρα σημαίνει ότι εναντίον τους εξακολουθούν να υφίστανται σοβαρές ενδείξεις ενοχής για την ένταξή τους στην ανωτέρω εγκληματική οργάνωση (σύμφωνα με το άρθρο 282 της Δικονομίας μας)!
Ας μη βγάζουν λοιπόν κάποιοι ορισμένα αδικαιολόγητα και βιαστικά συμπεράσματα και ας μην «ερμηνεύουν» πολιτικά τις εξειδικευμένες αξιολογήσεις των δικαστικών αρχών (έστω και αν η νομοθεσία μας δίνει τη δυνατότητα μετά το 2012 να επιβάλλεται η «προφυλάκιση» στα μέλη των εγκληματικών οργανώσεων πολύ πιο εύκολα –με βάση μόνο «τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πράξης» –και αυτός είναι ο μόνος σοβαρός προβληματισμός που έχω σε όλες αυτές τις δικαστικές εξελίξεις).
Εξάλλου η προφυλάκιση του αρχηγού (Füehrer) επιβεβαιώνει όλες τις ανωτέρω παρατηρήσεις.
Πάνω από όλα η καταπολέμηση του νεοναζισμού δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο σε νομικά μέτρα!
Ο κ. Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
kalfelis@law.auth.gr

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ