Όποιος βιάζεται σκοντάφτει, κύριε εισαγγελεύ. Και ξέρετε, καλύτερα απ΄τον καθένα ότι οι λεγόμενες έρευνες εξπρές, χωρίς εξαντλητικό έλεγχο των στοιχείων, μαρτυρικές καταθέσεις και αμάχητα τεκμήρια είναι από γεννησιμιού τους προορισμένες για τις ελληνικές καλένδες.
Πολύ περισσότερο, και ο πρωτοδιόριστος δικαστής γνωρίζει ότι μηνυτήριες αναφορές (έστω με τόσο σοβαρές καταγγελίες, όπως αυτές του κ. Δένδια), αλλά ακόμα και δικογραφίες, οι οποίες συντάσσονται από αστυφύλακες στα ανακριτικά τμήματα της Αστυνομίας, δεν είναι ποτέ επαρκές οπλοστάσιο για τον δικαστή, που καλείται να αποφασίσει αν θα στείλει προσωρινά κρατούμενο στη φυλακή κάποιον άνθρωπο, ακόμη κι αν πρόκειται για τον χειρότερο εγκληματία.
Αυτά – μηνυτηρίες αναφορές και πρόχειρες αστυνομικές δικογραφίες – είναι αρκετά το πολύ πολύ για να ασκηθούν οι πρώτες ποινικές διώξεις και μάλιστα συνήθως in rem, κατά παντός υπευθύνου δηλαδή. Το ποιος, πότε και που έκανε τι θα βρεθεί μετά, με την εξαντλητική έρευνα του εισαγγελέα που λέγαμε, η οποία θα εμπλουτίσει και θα στερεώσει τη σχηματισθείσα δικογραφία. Και αυτό δεν μπορούσε να γίνει ούτε σε ένα πενθήμερο, ούτε (μόνο) με τα γραφήματα της Αστυνομίας και τους κοριούς της ΕΥΠ.
Κάπως έτσι φτάσαμε στις απολογίες που οδήγησαν Κασιδιάρη, Παναγιώταρο και Μίχο στην (έστω περιορισμένη) ελευθερία, με ομόφωνη απόφαση ανακριτή και εισαγγελέα. Γιατί για να τους επιβληθεί προσωρινή κράτηση (η οποία, προσοχή, δεν είναι ποινή, αλλά περιοριστικός όρος) απαιτούνται, εκτός απ’ το αδίκημα για το οποίο κατηγορούνται, δύο πράγματα: να είναι ύποπτοι φυγής ή επικίνδυνοι να τελέσουν νέα αδικήματα, ενδεχομένως και τα δυο μαζί.
Είναι προφανές ότι ο Κασιδιάρης και η παρέα του δεν έχουν σκοπό να την κάνουν για άλλες παραλίες, οπότε αυτό σωστά δεν το επικαλέστηκε ο ανακριτής για να τους προφυλακίσει. Αλλά πόθεν προκύπτει ότι δεν θα κάνουν αύριο, όσα έκαναν μέχρι χθες – αυτά, δηλαδή, που οδήγησαν στη σύλληψή τους. Να εκτίμησε ο ανακριτής (και ο εισαγγελέας που συμφώνησε μαζί του) ότι πέταξαν τα μαχαίρια και έγιναν άγγελοι απ’ τη μια μέρα στην άλλη – κατά συνέπεια πάει περίπατο και ο έτερος όρος – είναι απίθανο. Η μπουνιά Κασιδιάρη στον πρώτο εκπρόσωπο του Τύπου που βρήκε μπροστά του, βγαίνοντας «ελεύθερος» από τον ανακριτή, μας βεβαιώνει για το αντίθετο. Άρα; Μήπως κάτι τρέχει με το αδίκημα;