Ηταν στην Ε’ Δημοτικού, όταν ο δάσκαλός μας, ο κ. Γιώργος Καραχάλιος, μας έβαλε στο μάθημα της γεωγραφίας να αποστηθίσουμε αφρικανικά κράτη, έκταση, πληθυσμό και πρωτεύουσες. Αφού πέρασα ένα απόγευμα όπου ήταν αδύνατο να θυμηθώ τόσες λεπτομέρειες και μια νύχτα με εφιάλτες, πήγα στο σχολείο πρωί-πρωί και μόλις πέρασε την καγκελόπορτα ο δάσκαλος ζήτησα συγγνώμη με αναφιλητά και παρακάλεσα να μη με σηκώσει στο μάθημα και γίνω ρεζίλι και στους συμμαθητές μου! Οταν όμως βγήκαν οι γκοφρέτες, που μετά μανίας αγόραζα, με τις σημαίες κρατών που κόλλαγες στο άλμπουμ, τότε άρχισα μέσα από το παιχνίδι να μαθαίνω όχι μόνο τις πρωτεύουσες αλλά και κάποιες πληροφορίες για την κάθε χώρα. Αυτό ήταν και το έναυσμα –μαζί με τις ανταλλαγές που κάναμε με τα άλλα παιδιά –να ανατρέχω και στη σχολική εγκυκλοπαίδεια για να γνωρίσω περισσότερο τον κάθε τόπο. Μάλιστα, εξεπλάγην ευχάριστα, όταν σε συνέντευξή μας ο Μπάμπης Μπίζας –ίσως ο πιο πολυταξιδεμένος άνθρωπος στον κόσμο –μου εκμυστηρεύθηκε ότι το όνειρο του ταξιδιού ξεκίνησε για εκείνον από τις παιδικές γκοφρέτες με τις σημαίες των κρατών! Ετσι πρωτογνώρισα τη Βόρεια Ροδεσία (τη σημερινή Ζάμπια) και τη Νότια Ροδεσία (τη σημερινή Ζιμπάμπουε), ενώ λίγο αργότερα συνδύαζα με θαυμασμό τα περίεργα διακοσμητικά και τα φρικιαστικά στα παιδικά μου μάτια δέρματα ζώων που έφερναν οι ομογενείς συγγενείς φίλων από αυτές τις χώρες. Οι καταρράκτες Βικτόρια –«Ο καπνός που βροντάει» για τους ντόπιους –είναι το φυσικό σύνορο του ποταμού Ζαμβέζη μεταξύ των δύο χωρών.
Μόσι Οα Τούνια ή «Ο καπνός που βροντάει»

Ο μεγαλύτερος καταρράκτης του κόσμου βρίσκεται γύρω στα 1.300 χλμ. από την πηγή του ποταμού Ζαμβέζη στη βορειοδυτική Ζάμπια. Ηταν στα 1855 όταν ο Ντέιβιντ Λίβινγκστον είδε για πρώτη φορά τους καταρράκτες. Η εντύπωση που του έκαναν ήταν τέτοια ώστε έγραψε στην εφημερίδα: «Τέτοια όμορφη θέα πρέπει να ατένιζαν οι άγγελοι στο πέταγμά τους», και τους έδωσε τιμητικά το όνομα της βασίλισσας Βικτορίας. Για τους ντόπιους όμως είναι πάντα οι Μόσι Οα Τούνια στη γλώσσα Κολόλο, δηλαδή «Ο καπνός που βροντάει» αφού τις εποχές που οι καταρράκτες γεμίζουν νερό, πέφτουν με τόση ορμή ώστε τα σταγονίδια που εκτοξεύονται είναι ορατά από απόσταση 50 χιλιομέτρων! Θεωρούνται ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου με ύψος 108 μ., πλάτος 1,7 χλμ. και ροή ένα εκατομμύριο λίτρα νερού το δευτερόλεπτο που σε περιόδους ακμής πολλαπλασιάζεται μέχρι και εννέα φορές.
Από το Λίβινγκστον της Ζάμπιας
Σε κοντινή απόσταση από τους καταρράκτες, το Λίβινγκστον αποτελεί το ορμητήριο των περισσότερων επισκεπτών από την πλευρά της Ζάμπιας. Παλιά αφρικανική και λίγο αδιάφορη πόλη, με αεροδρόμιο που απέχει 6 χλμ. από το κέντρο, είναι η τουριστική πρωτεύουσα της Ζάμπιας. Εκεί μπορείτε να επισκεφθείτε το Μουσείο του Λίβινγκστον με διάφορα εκθέματα αρχαιολογικά, εθνογραφικά, καλλιτεχνικά, τελετουργικά καθώς και κάποια ενθυμήματα του Ντέιβιντ Λίβινγκστον. Στην περιοχή υπάρχει επίσης ένα Σιδηροδρομικό Μουσείο και το χωριό Μουκούνι –ένα αυθεντικό αφρικανικό χωριό της φυλής Λέγια όπου θα γνωρίσετε τον παραδοσιακό τρόπο ζωής των Αφρικανών και απέχει 18 χλμ. από την πόλη. Αν πάλι βρεθείτε τέλη Αυγούστου στο Λίβινγκστον, θα έχετε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε το φεστιβάλ με συναυλίες, παραδοσιακούς χορούς και εκθέσεις. Ως τουριστική πόλη, διαθέτει αρκετά καφέ και εστιατόρια καθώς και παμπ σε εγγλέζικο στυλ για διασκέδαση, όπως και καταστήματα με αφρικανικά σουβενίρ. Το εθνικό πάρκο Μόσι Οα Τούνια είναι το μικρότερο της Ζάμπιας και απέχει 11 χλμ. από το Λίβινγκστον. Χωρίζεται σε δύο μέρη: στους καταρράκτες Βικτόρια και σε ένα πάρκο για σαφάρι. Η επίσκεψη ξεκινά από το Κέντρο Ενημέρωσης Επισκεπτών όπου υπάρχει και μια έκθεση για τη γεωλογία και βεβαίως για τη χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής. Στη συνέχεια θα ακολουθήσετε το μονοπάτι από το οποίο θα φτάσετε σε πολλά σημεία όπου απολαμβάνετε τη θέα. Σε κάποια σημεία όπως η πεζογέφυρα, ανάλογα με τον άνεμο μπορεί να βραχείτε από τα εκτοξευόμενα σταγονίδια, οπότε καλό είναι να φοράτε αδιάβροχο. Αν τύχει τις ημέρες που θα βρίσκεστε να έχει πανσέληνο επισκεφθείτε τους καταρράκτες και το βράδυ για να απολαύσετε το φαντασμαγορικό σεληνιακό ουράνιο τόξο!
Στη Βικτόρια Φολς της Ζιμπάμπουε
Σε απόσταση περιπάτου από τους καταρράκτες η Βικ Φολς, όπως τη λένε οι τουρίστες, είναι μια πόλη 17.000 κατοίκων που κτίστηκε αποκλειστικά για τουριστικούς λόγους. Πολύ καλά οργανωμένη (καλύτερα από το Λίβινγκστον), προτιμάται περισσότερο για την επίσκεψη στους καταρράκτες κυρίως απ’ όσους δεν έχουν τον χρόνο να επισκεφθούν και τις δύο πλευρές. Διαθέτει πολλά καταλύματα, ξενοδοχεία, λοτζ, χώρους κατασκήνωσης, εστιατόρια, καταστήματα αφρικανικών χειροτεχνημάτων, αλλά και νυχτερινά κέντρα διασκέδασης και καζίνο. Μετά την είσοδο στο Εθνικό Πάρκο Βικτόρια Φολς, θα ενημερωθείτε από το Κέντρο Επισκεπτών και στη συνέχεια θα πάρετε κάποιο από τα μονοπάτια που καταλήγουν σε διάφορα σημεία θέασης: Θέα Καταρράκτη, Επικίνδυνο Σημείο, Γέφυρα Καταρρακτών Βικτόρια, είναι κάποια από αυτά. Τα μονοπάτια περνούν μέσα από τη φύση, από δέντρα έβενου, συκιές, φτέρες αλλά και πολλά αγριολούλουδα. Αναζητήστε το τεράστιο, 20 μέτρων διαμέτρου κορμού, μπαομπάπ. Στην περιοχή μπορείτε επίσης να δείτε το Ενυδρείο Βικτόρια Φολς. Πρόκειται για το μεγαλύτερο ενυδρείο γλυκού νερού της Αφρικής όπου θα έχετε την ευκαιρία να γνωρίσετε την ενάλια ζωή του ποταμού Ζαμβέζη. Στο Χωριό των Χειροτεχνών θα περιεργαστείτε τα είδη χειροτεχνίας της περιοχής, ενώ στο Ράντσο Κροκοδείλων και Καταφύγιο Φύσης, πέρα από τους κροκοδείλους, θα δείτε λιοντάρια και λεοπαρδάλεις, καθώς και ένα μικρό μουσείο. Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται και το Εθνικό Πάρκο Ζαμβέζη που συνδυάζει δάσος και σαβάνα. Καμηλοπαρδάλεις, λιοντάρια, ελέφαντες, αντιλόπες, διαβιούν στο πάρκο που θα περιηγηθείτε με τζιπ και ξεναγό. Μπορείτε επίσης να κάνετε πικνίκ ή και να διανυκτερεύσετε σε λοτζ στους κατασκηνωτικούς χώρους.
Δραστηριότητες στη φύση

Αρκετοί οι τολμηροί και αρκετές οι εταιρείες που προσφέρουν δραστηριότητες στην περιοχή. Το πιο τολμηρό βέβαια είναι το δεύτερο υψηλότερο πήδημα με σκοινί στον κόσμο από την 111 μ. ύψους Γέφυρα των Καταρρακτών. Μπορείτε ακόμη να κάνετε κανό ή καγιάκ στο ποτάμι, ράφτινγκ, ορειβασία στα απόκρημνα βράχια, ιππασία στα μονοπάτια. Οι λιγότερο τολμηροί ας αρκεστούν στην κρουαζιέρα στο ποτάμι, αλλά και στο ψάρεμα, αφού το ποτάμι έχει άφθονους κίτρινους κυπρίνους και τιγρόψαρα, καθώς και πέστροφες. Για πανοραμική θέα που κόβει την ανάσα, διαλέξτε πτήση με ελικόπτερο ή παλαιού τύπου αεροπλάνο πάνω από τους καταρράκτες, ενώ οι έχοντες σχετικά καλή φυσική κατάσταση, πεζοπορία με οδηγό στο εθνικό πάρκο.
info:

πρόσβαση:
Η αεροπορική εταιρεία Qatar Airways πετάει μέσω Ντόχα και Γιοχάνεσμπουργκ για τη Βικτόρια Φολς της Ζιμπάμπουε και έχει αυτή την περίοδο την καλύτερη οικονομική προσφορά. Αν δεν ταξιδεύετε οργανωμένα, για την οδική μεταφορά σας στην πλευρά των καταρρακτών στη Ζάμπια, τις μετακινήσεις σας αλλά και την περιήγηση και στις δύο πλευρές, για λόγους ασφαλείας, απευθυνθείτε σε τοπικό ταξιδιωτικό γραφείο, ώστε να σας παράσχει μεταφορικό μέσο και ξεναγό.
διαμονή:
Στην πόλη Βικτόρια Φολς της Ζιμπάμπουε, σε κοντινή απόσταση από τους καταρράκτες, βρίσκεται το ξενοδοχείο «The Kingdom» (τηλ.+263 134275-9), κτισμένο στο στυλ του Μεγάλου Μνημείου της χώρας. Στην πλευρά της Ζάμπιας, θα μείνετε στο εξαιρετικό, αφρικανικού στυλ διακόσμησης, με πισίνα και όμορφη θέα από τα μπαλκόνια των δωματίων, «Zambezi Sun» (τηλ. +27 117807878). Το συγκρότημα αυτό βρίσκεται μέσα στο Εθνικό Πάρκο και απέχει περίπου 300 μ. από την είσοδο των καταρρακτών.
φαγητό:
Στον Νότο της Αφρικής τρέφονται κυρίως με καλαμπόκι. Για τη Ζάμπια εθνικό φαγητό είναι το «νσίμα», ένας πουρές από καλαμπόκι που συνοδεύεται με φασόλια και λαχανικά ή κοτόπουλο ή ψάρι. Για τη Ζιμπάμπουε, το «σάντζα», όπως λέγεται ο επίσης καλαμποκίσιος πουρές σκέτος ή με κρέας του οποίου η χώρα έχει μεγάλη παραγωγή. Στη Ζιμπάμπουε θα φάτε επίσης ποταμίσιο ψάρι (κυρίως πέστροφα), αλλά και τη σπεσιαλιτέ από τη γειτονική Μοζαμβίκη, το καυτερό κοτόπουλο με μπαχαρικά «πέρι-πέρι».

Φυσικά και στις δύο χώρες θα γευθείτε την αφρικανική κουζίνα, με τα «σαμόσας» (τηγανητά τρίγωνα από φύλλο γεμιστά με κιμά ή λαχανικά), την «παμπούνα» (πορτοκαλί κολοκύθα βραστή με βούτυρο ή στον φούρνο), το κρέας στρουθοκαμήλου, το «μπίλτονγκ» (παστό κρέας από μοσχάρι που μοιάζει με τον παστουρμά), τα παραδοσιακά λουκάνικα με μπαχαρικά «μπόερβορς», ενώ θα γλυκαθείτε με τις τηγανίτες «κουκσίστερς».

Θα συνοδεύσετε το γεύμα σας με μπίρα Mosi ή Rhino, ή ντόπια από καλαμπόκι «τσιμπούκου», καθώς και με τα περιορισμένης παραγωγής κρασιά των αμπελώνων της Ζιμπάμπουε. Οπως τα εστιατόρια των ξενοδοχείων, έτσι και τα περισσότερα εστιατόρια στη Βικτόρια Φολς και στο Λίβινγκστον απευθύνονται στους τουρίστες, γι’ αυτό και το μενού είναι ανάλογο και περιλαμβάνει κυρίως ζυμαρικά, πίτσες, σάντουιτς, κρέπες ή υποτυπώδες κινέζικο και ινδικό φαγητό.

Ανάμεσα στα λίγα τοπικής κουζίνας ξεχωρίζει το «The Boma» στη Βικτόρια Φολς, το οποίο διαθέτει αφρικανικό μπουφέ, αλλά και πουλμανάκι που αναλαμβάνει τη μετακίνησή σας.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ