Πριν από 15 περίπου χρόνια, μια μετανάστρια από τη Βουλγαρία, ήρθε στην Ελλάδα για να εργαστεί. Έχοντας την εμπειρία του κομμουνιστικού καθεστώτος, που είχε στερήσει από την οικογένεια της περιουσία και καταθέσεις, αποφάσισε να φυλάει τις οικονομίες της σε ένα κουτί κάτω από το κρεβάτι της.
Σκοπός της, όταν θα έφθανε η ώρα να γυρίσει στην πατρίδα της, να αγοράσει εκεί ένα διαμέρισμα για να μείνει. Με τον καιρό τα δεδομένα άλλαξαν. Αρρώστησε σοβαρά το εγγόνι της και η κόρη της ήταν χωρίς δουλειά. Έπρεπε να βοηθήσει. Χωρίς δεύτερη σκέψη έβγαλε τα χρήματα από το κουτί και άρχισε να τα στέλνει στην Βουλγαρία, μέσω τραπέζης. Κανείς δεν την ρώτησε πού τα βρήκε – όπως κάνουν οι τράπεζες σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο- και αυτή, καλόπιστα, πίστευε πως ήταν όλα νόμιμα, αφού, εκτός των άλλων , όλα αυτά τα χρόνια δήλωνε το εισόδημά της στην εφορία. Και τώρα της ζητούν να πληρώσει για φόρο και πρόστιμα το 45% των χρημάτων αυτών , επειδή δεν αντιστοιχούν προς τις δηλώσεις της των τελευταίων ετών.
Η καλή πίστη αναγνωρίζεται στο δικαιικό μας σύστημα και δικαιολογεί, από επιείκεια μέχρι απαλλαγή. Ας σκύψουν οι αρμόδιοι με κατανόηση σε μερικές τέτοιες υποθέσεις ώστε να μη φτάσουμε , θέλοντας να εξασφαλίσουμε φορολογική δικαιοσύνη, να φανούμε ανάλγητοι απέναντι στους ανυπεράσπιστους αυτούς νομοταγείς ανθρώπους, που μας βοήθησαν με τη φτηνή τους εργασία, να καθαρίσουμε τα σπίτια μας, να μεγαλώσουμε παιδιά , να γηροκομήσουμε τους γονείς, να καλοπερνάμε χαρτοπαίζοντας στα καφενεία.
