Tο downhill («κατάβαση βουνού µε ποδήλατο» ελλείψει συγκεκριµένου δόκιµου όρου στα ελληνικά) είναι µια εντελώς διαφορετική δραστηριότητα σε σύγκριση µε την κλασική ποδηλασία βουνού. Εκ πρώτης όψεως, τα ποδήλατα µοιάζουν πολύ στο απαίδευτο µάτι, µάλιστα, µπορεί να φαίνονται ακριβώς ίδια. Οµως, όση σχέση έχει µια απλή µοτοσικλέτα πόλης µε ένα αγωνιστικό καθαρόαιµο µοτοκρός µηχανάκι, άλλη τόση έχει το απλό mountain bike µε το εξειδικευµένο ποδήλατο downhill. Οι δραστηριότητες διαφέρουν πολύ µεταξύ τους, συνεπώς διαφέρουν και οι απαιτήσεις. Στο downhill, για παράδειγµα, δεν µας ενδιαφέρει καθόλου η καλή απόδοση στο «πεταλάρισµα», αφού στην ουσία πετάλι κάνουµε µόνο για ελάχιστα δευτερόλεπτα στην αρχή και για να πάρουµε φόρα στα σηµεία µε µικρότερη κλίση. ∆εν µας ενδιαφέρει τόσο το χαµηλό βάρος του ποδηλάτου όσο η αντοχή στα χτυπήµατα στις πέτρες και στις προσγειώσεις από τα άλµατα. Η ανάρτηση σε ένα ποδήλατο downhill έχει πολύ µεγάλη διαδροµή εµπρός και αµορτισέρ πολύ καλής ποιότητας, ενώ διαθέτει σύστηµα ανάρτησης και στον πίσω τροχό. Ο λόγος δεν είναι η άνεση του αναβάτη, αλλά η ανάγκη να διατηρούνται οι τροχοί σε όσο το δυνατόν καλύτερη επαφή µε το έδαφος στα απότοµα µονοπάτια µε τις µεγάλες κλίσεις και το κακό οδόστρωµα.
Παρακολουθήσαµε από κοντά τους άφοβους «νταουνχιλάδες» του Υµηττού και διαπιστώσαµε από πρώτο χέρι ότι το downhill είναι ένα πραγµατικά extreme sport για όποιον αποφασίσει να το πάρει στα σοβαρά. Οχι ότι δεν γίνεται να διαλέξει κάποιος µια πιο «χαλαρή» κατηφόρα για τα πρώτα του βήµατα και να χαρεί την αίσθηση της ταχύτητας ακόµη και µε ένα απλό mountain bike, όµως για να πει ότι είναι αληθινός αναβάτης του downhill, θα πρέπει να µπορεί να κατέβει κατηφόρες τόσο απότοµες και δύσκολες που δυσκολεύεται να κατέβει ένας πεζός µε τα πόδια του! Γι’ αυτό, άλλωστε, και η αρµατωσιά που θυµίζει µοτοκρός: full-face κράνος καλής ποιότητας, γάντια, προστατευτικά σε αγκώνες, γόνατα και κνήµες, αλλά και θώρακας και προστασία στην πλάτη, αφού οι τούµπες είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. «Το θέµα είναι να πέφτεις χωρίς συνέπειες και να ξανασηκώνεσαι, µόνο έτσι µαθαίνεις» µας λέει ο µικρότερος της παρέας. Οι περισσότεροι ξεκίνησαν από mountain bike και κάποια στιγµή κόλλησαν το «µικρόβιο» της ταχύτητας, ενώ αρκετοί έχουν σχέση και µε κάποιο άλλο άθληµα χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του ∆ηµήτρη από την Τρίπολη: «Ασχολούµαι πάρα πολλά χρόνια µε το σκι βουνού, είµαι µάλιστα και εκπαιδευτής. Στο downhill βρήκα τεράστιες οµοιότητες, για εµένα είναι το καλοκαιρινό αντίστοιχο, η αίσθηση της ταχύτητας στην κατηφόρα είναι ακριβώς η ίδια. Είναι καταπληκτικό ότι χαιρόµαστε ένα extreme sport πραγµατικά δίπλα µας».
