Eνα τεράστιο «γιατί» αναφωνεί ολόκληρη η αμερικανική αλλά και η παγκόσμια κοινή γνώμη, καθώς κανείς δεν γνωρίζει τα κίνητρα του 24χρονου Τζέιμς Χολμς, του μοναχικού δράστη του μακελειού στον κινηματογράφο της Oρόρα του Ντένβερ. Του νεαρού νευροεπιστήμονα, πρώην μεταπτυχιακού φοιτητή, που παράτησε το διδακτορικό του για να βάψει τα μεσάνυχτα της Πέμπτης τα μαλλιά του κόκκινα, να βάλει το κράνος, τη βαριά αλεξίσφαιρη στολή και την αντιασφυξιογόνο μάσκα των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας, να φορτωθεί με ένα πολεμικό τουφέκι, μία κοντόκαννη και δύο «Γκλοκ», όλα νόμιμα αγορασμένα, και να σπείρει αδιακρίτως τον θάνατο, στο όνομα και για χάρη του χάους, σαν άλλος «Τζόκερ».

Τζόκερ είναι ο γελωτοποιός, αυτός που αστειεύεται. Είναι και ο γνωστός «κακός» αντίπαλος του Μπάτμαν, τον οποίο έχουν υποδυθεί στον κινηματογράφο ο Τζακ Νίκολσον και πιο πρόσφατα ο μακαρίτης αυστραλός ηθοποιός Χιθ Λέτζερ. Πράγματι, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, οι πρώτοι αστυνομικοί που πλησίασαν τον φονιά δίπλα στο αυτοκίνητό του, έξω από τον αιματοβαμμένο κινηματογράφο, ετοιμάστηκαν για μάχη, αλλά αντί γι’ αυτό είδαν έναν χαμογελαστό τύπο να τους αυτοσυστήνεται ως «Τζόκερ», να παραδίδει χωρίς αντίσταση τα δύο αυτόματα πιστόλια του και να τους προειδοποιεί φιλικά να μην ανοίξουν το αυτοκίνητό του γιατί το είχε παγιδεύσει με εκρηκτικά.

Ηταν, φυσικά, φάρσα: στο αμάξι δεν υπήρχε βόμβα. Το παρακείμενο φοιτητικό του διαμέρισμα, αντίθετα, φαίνεται πως έχει παγιδευθεί με ιδιαίτερα περίπλοκο τρόπο, αφού ο Χολμς έχει σωρεύσει δοχεία προπανίου και «κάτι που μοιάζει με βλήματα όλμου»! Το μικροσκοπικό διαμέρισμα είναι τόσο περίτεχνα παγιδευμένο, ώστε μία ημέρα μετά το φονικό οι πυροτεχνουργοί του Κολοράντο δεν έχουν καν αρχίσει την προσπάθεια εξουδετέρωσης των μηχανισμών, περιμένοντας την έλευση ειδικής μονάδας από τη Νέα Υόρκη.

Αλλά και οι μαρτυρίες των επιζώντων της σφαγής δείχνουν ότι ο δράστης επέδειξε μια εντελώς παρανοϊκή συμπεριφορά. Αρχικά παρακολούθησε μαζί με τους θεατές τις εναρκτήριες σεκάνς της ταινίας, αλλά μετά πήγε στο αμάξι του, οπλίστηκε σαν αστακός και επέστρεψε στην αίθουσα. Οι περισσότεροι νόμισαν πως ήταν ένας ακόμη φανατικός οπαδός του υπερήρωα – άλλωστε αρκετοί θεατές ήταν ντυμένοι με κοστούμια δανεισμένα από διάφορους χαρακτήρες της μυθολογίας του Μπάτμαν. Οταν έριξε το πρώτο δακρυγόνο και άρχισε να πυροβολεί στο ψαχνό, οι περισσότεροι νόμισαν πως επρόκειτο για ειδικά εφέ – ώσπου να δουν τους πρώτους πίδακες από αίμα. Στα λίγα λεπτά που κράτησε το φονικό, ο δράστης φαινόταν ψύχραιμος – άδειαζε τα όπλα του, τα ξαναγέμιζε, και συνέχισε να ρίχνει για περίπου επτά λεπτά. Κάποιοι είπαν ότι χαμογελούσε, σαν να έπαιζε βιντεοπαιχνίδι…

Ο γεννημένος στην Καλιφόρνια Χολμς, όπως φαίνεται, δεν είχε κανένα κίνητρο, κανέναν σκοπό: επέλεξε τους στόχους του τυχαία, χωρίς κάποιο ρατσιστικό ή άλλο κριτήριο. Δεν φαίνεται να ανήκε σε κάποια οργάνωση, να πίστευε σε κάποια ιδιαίτερη ιδεολογία, ούτε είχε επιδείξει παλαιότερα κάποια παραβατική συμπεριφορά. Αυτό είναι που «τρελαίνει» άλλωστε περισσότερο την κοινή γνώμη – αφού, όπως λένε οι ειδικοί, τέτοιου είδους χαοτικές πράξεις βίας, που δεν μπορούν να μπουν σε πλαίσια και καλούπια, ανατρέπουν εντελώς την προσπάθεια όλων να τις «εκλογικεύσουν» και με αυτόν τον τρόπο να τις εξορκίσουν, ώστε να μπορέσουν να επανέλθουν στην κανονικότητα.

«Δεν υπάρχουν απαντήσεις – μόνο δάκρυα», λέει συντετριμμένος στην κάμερα ένας δημοσιογράφος του CNN, κατά τη διάρκεια ολονυκτίας για τα θύματα έξω από το σινεμά, λίγες ώρες μετά τη μαζική δολοφονία. Κρατώντας κεριά, εκατοντάδες άνθρωποι προσεύχονταν για την ψυχή των 12 νεκρών και τη γρήγορη ανάρρωση των 58 τραυματιών, εκ των οποίων οι 11 παραμένουν σε κρίσιμη κατάσταση.

Κι όμως, υπάρχουν απαντήσεις – αν όχι στο «γιατί», σίγουρα στο «πώς». Η μοναδική φορά που είχε απασχολήσει ο 24χρονος τον νόμο ήταν πριν από λίγες εβδομάδες, όταν του έκοψαν κλήση για υπερβολική ταχύτητα. Χάρη σε αυτό το λευκό ποινικό μητρώο, κατάφερε να αγοράσει από καταστήματα τέσσερα όπλα, μεταξύ των οποίων ένα πολεμικό τυφέκιο εφόδου AR-15, και 6.000 σφαίρες μέσω… Internet, σε μια χώρα που δεν βάζει μυαλό – αφού το «θέατρο του αίματος» απέχει μόλις 20 μίλια από το διαβόητο λύκειο του Κoλουμπάιν!

Μετά τους 13 φόνους που είχαν σημειωθεί εκεί το 1999 από δύο πάνοπλους νεοναζιστές εφήβους, η κυβέρνηση Κλίντον είχε περάσει νόμο που δυσκόλευε σημαντικά την απόκτηση πολεμικών όπλων από ιδιώτες: ο νόμος αυτός «άντεξε» μόλις πέντε χρόνια, και μετά, το 2004, οι πωλήσεις όπλων αυξήθηκαν αντί να μειωθούν… Ούτε μετά το μακελειό στο πολυτεχνείο Virginia Tech το 2007, όταν ένας κορεατικής καταγωγής φοιτητής άφησε πίσω του 32 νεκρούς συμφοιτητές του και εκπαιδευτικούς, ίδρωσε το αφτί κανενός αρμοδίου. Για την ακρίβεια, στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, όπου φοιτούσε ο δράστης, μπορείς να πάρεις το όπλο σου νόμιμα ακόμη και μέσα στην τάξη, χωρίς να σε ενοχλήσει κανείς. Ολα κι όλα: η Αμερική αγαπάει πολύ τα όπλα της και δεν χορταίνει να τα βλέπει να χρησιμοποιούνται μόνο στις οθόνες…

Συμπέρασμα: Ο «ακήρυχτος πόλεμος», όπως τον είχε αποκαλέσει ο Μάικλ Μουρ, συνεχίζεται και θα συνεχίζεται, όσο κανείς δεν ασχολείται με το ζήτημα της οπλοκατοχής στις ΗΠΑ αλλά και όσο η πλουσιότερη χώρα του κόσμου εξακολουθεί να τρελαίνει τα παιδιά της, γαλουχώντας τα με απίστευτες ποσότητες βίας από τα μικράτα τους και επιμένοντας σε μια μαζική κουλτούρα που θεοποιεί την ισχύ και τα όπλα σε βαθμό που δεν απαντάται σε κανένα άλλο κράτος του κόσμου. Κατά τα άλλα, όταν κάποιος σαλεύει και αρχίσει να πυροβολεί αδιακρίτως, όλοι σοκάρονται και πενθούν και προσεύχονται με κεριά και σημαιάκια…