Κύριε διευθυντά.

Με τη Μισέλ Ομπάμα να τηρεί την… παράδοση που εγκαινίασε η Χίλαρι Κλίντον, το 1994, και να τίθεται επικεφαλής της ομάδας των ΗΠΑ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, συμβάλλοντας με την παρουσία της στην επιχείρηση για την αναβάθμιση του προφίλ του πλανητάρχη συζύγου της, υπενθυμίζεται σε όλους η ακριβής, σήμερα, σημασία, της διοργάνωσης. Δηλαδή η μετατροπή-μετάλλαξη ενός θεσμού αμιγώς αθλητικού σε πεδίο άσκησης πολιτικής. Οπου, εκτός από τον θρίαμβο της ντόπας καλούμαστε να αποθεώσουμε και τους σταρ της διεθνούς πολιτικής (και όχι μόνο) σκηνής, «κομπάρσοι» στα παιχνίδια εξουσίας τους. Αρχαίο πνεύμα… ευτελισμένο!

Μετά τιμής

Πανδώρα

ΥΓ.: Κατά τα άλλα, ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Ντέιβιντ Κάμερον μίλησε για το ηθικό κύρος, τη δύναμη και τη σοφία του Μπαράκ Ομπάμα.

* Ο δε Ομπάμα αποκάλεσε τον Κάμερον «το είδος του εταίρου που θα ήθελε ο καθένας στο πλευρό του».
* Μαζί θα κυβερνήσουν τον κόσμο, «σαν ερωτευμένοι πιγκουίνοι»!
* Βεβαίως, εμάς άλλα μας καίνε: Κυρίως, ποιοι θα κυβερνήσουν την Ελλάδα. Ερχονται εκλογές και το «εφέτος δεν ξέρω τι να ψηφίσω» το ακούω όλο και πιο συχνά.

* Εκείνο, επίσης, που ακούω όλο και πιο συχνά είναι τα παράπονα για την αύξηση της εγκληματικότητας στις γειτονιές της Αθήνας. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να μην μπορείς να κυκλοφορήσεις ελεύθερα στον δρόμο, από το να φοβάσαι μέσα στο ίδιο σου το σπίτι. Υπάρχει; Το έβλεπα στις αμερικανικές ταινίες, τώρα το ζω στην καθημερινότητά μου.

* Ερχεται όμως ο νέος (δηλαδή παλιός που επανήλθε) υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης για να δηλώσει αποφασισμένος να βάλει τέλος στα φαινόμενα αυθαιρεσίας στο κέντρο της πόλης και για να προειδοποιήσει ότι θα πάνε στα σπίτια τους τα ακραία στοιχεία που σήμερα εμφανίζονται ως αυτόκλητοι προστάτες στις γειτονιές μας.

* Πόσο θα ήθελα να τον πιστέψω, τα έχω όμως ακούσει τόσες φορές αυτά… Χωρίς αποτέλεσμα.

* Και ο φόβος καλά κρατεί και θεριεύει…