Η εφετινή, 101η, επέτειος της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας κλείνει έναν αιώνα κατακτήσεων και βρίσκει τις γυναίκες αντιμέτωπες με νέες ανισότητες, που αμβλύνονται μέσα στην οικονομική κρίση που μαστίζει την Ευρώπη.
Σε αυτό το πλαίσιο το θέμα «Ιση αμοιβή για εργασία ίσης αξίας» της εκδήλωσης που διοργάνωσαν το Γραφείο Ενημέρωσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και η Αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα είναι και πάλι επίκαιρο.
«Η μεγαλύτερη πρόκληση που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε είναι ότι όσο αυξάνονται τα προβλήματα, το χάσμα ανάμεσα στα προνομιούχα και τα μη προνομιούχα κράτη – μέλη μεγαλώνει» τόνισε η Επίτροπος κυρία Μαρία Δαμανάκη.
Ενώ ο συνολικός μέσος όρος απασχόλησης των γυναικών είναι 62% (75% για τους άνδρες), τα στοιχεία για τον ευρωπαϊκό νότο δείχνουν την έκταση του προβλήματος. Στην Μάλτα φθάνει μόλις το 41,6%, στην Ιταλία το 49,5% και σε Ελλάδα και Ισπανία το 52%.
Όσον αφορά τις αμοιβές, οι γυναίκες στην Ευρώπη αμείβονται κατά 18% λιγότερο από τους άνδρες για ίσης αξίας εργασία, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat. Οπως εξήγησε η κυρία Δαμανάκη, μια γυναίκα το 2011 θα έπρεπε να δουλέψει 64 ημέρες περισσότερο για να κερδίσει όσα ακριβώς ένας άνδρας.
Η μόνη ανισορροπία που ευνοεί το γυναικείο φύλο είναι ότι αντιπροσωπεύει το 60% των κατόχων πανεπιστημιακών τίτλων στα 27 κράτη-μέλη, όμως η επαγγελματική τους εξέλιξη παραμένει αντιστρόφως ανάλογη. Μόλις το 1 στα 7 διευθυντικά στελέχη κορυφαίων ευρωπαϊκών εταιρειών είναι γυναίκα, δηλαδή ποσοστό μόλις 13,7%.
«Αν τα πράγματα συνεχίσουν με τους ίδιους ρυθμούς, θα χρειαστούμε 40 χρόνια για να φτάσουμε σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο ισορροπίας στον ιδιωτικό τομέα» επισήμανε η αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κυρία Άννυ Ποδηματά.
Στον Νότο μάλιστα το ποσοστό αυτό πέφτει κατά 10 μονάδες και περισσότερο, με την Ελλάδα να βρίσκεται στο 7,4%, τις Πορτογαλία και Ιταλία στο 6% και την Κύπρο να είναι ουραγός με μόλις 4%.
«Κεντρικός άξονας για την Ελλάδα είναι η ανάπτυξη και αναδιοργάνωση των κοινωνικών υποδομών, οι οποίες στηρίζουν την οικογένεια και προωθούν μια κουλτούρα συμφιλίωσης των ρόλων των δύο φύλων» τόνισε η κυρία Δαμανάκη, κάνοντας πρόταση προς την Κομισιόν να προωθήσει σχετικά κονδύλια στον ευρωπαϊκό Νότο.
Το παντοδύναμο σύστημα των golden boys
«Η κρίση είναι το αποτέλεσμα της αποθέωσης του Δόγματος της Απληστίας που καλλιεργήθηκε και υπηρετήθηκε σε ένα κλειστό και παντοδύναμο, πλήρως ανδροκρατούμενο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Ο όρος golden boys δεν μου φαίνεται και τόσο τυχαίος» είπε η κυρία Ποδηματά, καταλήγοντας ότι η άρση της υποαντιπροσώπευσης των γυναικών στα κέντρα λήψεως αποφάσεων και στην αγορά εργασίας αποτελεί έναν μοχλό εξόδου από την κρίση.
Η πλήρης ένταξη των γυναικών στην αγορά εργασίας, σύμφωνα με παλιότερες μελέτες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αυξάνει το ΑΕΠ κατά 20 ή κατά περιπτώσεις και 30 μονάδες. Ενώ εισηγμένες εταιρείες που είχαν μεγάλη συμμετοχή γυναικών στα διοικητικά τους συμβούλια, αντιμετώπισαν λιγότερους κινδύνους, σύμφωνα με τα επιχειρήματα που παρέθεσε η κυρία Μαρία Στρατηγάκη, Γενική Γραμματέας Ισότητας των Φύλων.
Κωνσταντίνα Κούνεβα: «Επρεπε να αφήσω το παιδί μου μωρό για να πάω να εργαστώ»
Οι παρευρισκόμενοι την χαρακτήρισαν σύμβολο του αγώνα των γυναικών για ισότητα και αξιοπρεπή εργασία, εκείνη όμως προτίμησε να εστιάσει στις ανάγκες των εργαζόμενων γυναικών που παλεύουν μέσα στις δύσκολες σημερινές συνθήκες να μεγαλώσουν τα παιδιά τους.
«Η μεγαλύτερη βία που ένιωσα, εκτός από την δολοφονική επίθεση που δέχθηκα, ήταν όταν έπρεπε να αφήσω το παιδί μου μωρό και να πάω να εργαστώ» τόνισε. Όπως περιέγραψε, στην χώρα καταγωγής της, την Βουλγαρία, όταν γεννάει μια γυναίκα έχει για έναν χρόνο άδεια μητρότητας λαμβάνοντας τον μισθό της στο 100%. Τον δεύτερο χρόνο μπορεί να μείνει στο σπίτι παίρνοντας τον βασικό μισθό και από τον τρίτο και μετά δεν λαμβάνει μεν μισθό, η θέση της όμως παραμένει διαθέσιμη.
Αναρωτήθηκε λοιπόν πώς είναι δυνατόν στην Ελλάδα οι μητέρες να αναγκάζονται να γυρίσουν στην δουλειά, αφήνοντας συχνά το παιδί τους «σε ξένα χέρια» ελλείψει γιαγιάδων, αποσπώντας το χειροκρότημα του κοινού. Ειδικά στις σημερινές συνθήκες, που οι οικογένειες δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν γυναίκες για να κρατούν τα παιδιά τους, η πολιτεία πρέπει να δώσει τη δυνατότητα στις μανάδες να προσφέρουν ό,τι καλύτερο στους αυριανούς πολίτες. «Η βοήθεια στην γυναίκα είναι βοήθεια στην κοινωνία» είπε η κυρία Κούνεβα
