Σε μια συνέντευξη που έδωσε στις ΗΠΑ το 1968 η κὀρη του Ιωσἠφ Στάλιν, Σβετλάνα (είχε διαφύγει στις ΗΠΑ μετά τη δολοφονία του συζύγου της), είχε εκμυστηρευτεί ότι ο πατέρας της στα τελευταία του χρόνια συχνἀ μονολογούσε: «Eφτιαξα μια τεράστια γραφειοκρατία των Σοβιέτ, που τώρα ούτε μπορώ να ελέγξω αλλά ούτε και να καταστρέψω.» Πράγματι, η σοβιετική γραφειοκρατία ήταν σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνη για τη τελική διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.
Η γραφειοκρατία, με τις πολλές μορφές της, είναι ένα μεγάλο πρόβλημα της ΕΕ, καθώς και μέγιστο πρόβλημα της Ελλάδος, που οδηγεί στη καταστροφή. Σε καιρό κρίσης, φιλόδοξοι πολιτικοί και τεχνοκράτες προτείνουν σχέδια ανάπτυξης που όμως είναι καταδικασμένα σε σίγουρη αποτυχία λόγω της διεφθαρμένης γραφειοκρατίας που καταδυναστεύει τομείς-κλειδιά (εφορίες, πολεοδομίες, δικαιοσύνη, προμήθειες). Είναι, λοιπόν, φανερό ότι οι κυβερνώντες κοροϊδεύουν εαυτούς και αλλήλους περί ανάπτυξης και άλλων ηχηρών, αν πρώτα δε κηρύξουν πόλεμο στη γραφειοκρατία, σε επαγγελματικὀ αλλά κυρίως σε κοινωνικό επίπεδο.
Στο τέλος, είναι θέμα συστηματικής προπαγάνδας που κυριολεκτικά καθιστά τους διεφθαρμένους γραφειοκράτες κοινωνικά απόβλητα: Επίμονη δημοσιογραφική έρευνα που αποκαλύπτει τα έργα και ημέρες των διεφθαρμένων γραφειοκρατών και τους διαπομπεύει, ομιλίες σε σχολεία που ενισχύουν τα αισθήματα χλεύης εναντίον τους, ακόμα και αφίσσες που δαιμονοποιούν τη δράση τους. Και βέβαια, τα ΜΜΕ να κατακλυσθούν από εκπομπές με τη συμμετοχή ειδικών (ελλήνων και ξένων) που συζητητοὐν ρεαλιστικά σχέδια καταπολέμησης της γραφειοκρατίας.
Όσο δυσάρεστη κι αν χαρακτηρίζεται η πιο πάνω πολιτική από κάποιους φαινομενικά υπερευαἰσθητους (που όμως δε θίγονται από τη διεφθαρμένη γραφειοκρατία, το αντίθετο), εκεί που φθάσαμε, αυτή είναι μια πολιτική άμεσα αποτελεσματική, βοηθάει τα πραγματικά θύματα της κρίσης (και όχι τους θύτες, όπως συνήθως γίνεται μέχρι τώρα), και δεν εξαπατά τους πολίτες. Όλοι κρίνονται εκ του αποτελέσματος.
