Ομως ο Νικολά Σαρκοζί γνωρίζει ότι οι πιθανότητες του να επανεκλεγεί είναι άμεσα συνδεδεμένες με τις… ορέξεις των αγορών. Για αυτό και περίμενε με αγωνία να δει που «θα κάτσει η μπίλια» του επιτοκίου μετά την (πρώτη για το 2012) έκδοση χρεογράφων.
Το γαλλικό δημόσιο άντλησε τελικά το επιθυμητό ποσό αλλά με επιτόκιο αυξημένο σε σχέση με την αντίστοιχη δημοπρασία του Δεκεμβρίου. Ενδεικτικά, τα 10ετή ομόλογα διατέθηκαν στους επενδυτές με επιτόκιο 3,29% σε σχέση με το 3,18% του Δεκεμβρίου, ενώ μειωμένη ήταν η ζήτηση που κυμάνθηκε στο 1,6% έναντι 3% στην προηγούμενη έκδοση.
Η σημερινή «έξοδος» της Γαλλίας στις αγορές χαρακτηρίζεται κρίσιμη από τους αναλυτές της αγοράς καθώς η χώρα θα είναι φέτος ο δεύτερος καλύτερος πελάτης των αγορών εκδίδοντας ομόλογα ύψους 178 δισ. ευρώ, έναντι των 242 δισ. ευρώ που θα χρειαστεί η Ιταλία.
Η ιταλική κυβέρνηση έχει σίγουρα περισσότερους λόγους να ανησυχεί καθώς το επιτόκιο των 10ετών της ομολόγων κυμαίνεται σταθερά τους τελευταίους μήνες κοντά στο 7%, το ψυχολογικό όριο δηλαδή πάνω από το οποίο το κόστος δανεισμού θεωρείται δυσβάστακτο αν όχι απαγορευτικό.
Το γαλλικό 10ετές ομόλογο αποδίδει επιτόκιο κοντά στο 3,3% τις τελευταίες ημέρες, με το spread έναντι των γερμανικών τίτλων να έχει υποχωρήσει από το ζενίθ των 200 μονάδων που είχε αγγίξει τον περασμένο Νοέμβριο. Η διαφορά επιτοκίου των δύο χωρών κυμαίνεται στις 140 μονάδες βάσης. Ομως η Γαλλία είναι η μόνη χώρα από τις έξι οικονομίες της ευρωζώνης με αξιολόγηση ΑΑΑ που έχει δημόσιο χρέος σε ποσοστό 85% του ΑΕΠ. Για το λόγο αυτό βρίσκεται πρώτη στη λίστα των προς υποβάθμιση χωρών από τους οίκους αξιολόγησης.
Ο γάλλος πρόεδρος αντιλαμβάνεται ότι αν το «μοιραίο» συμβεί κατά τη διάρκεια της παρατεταμένης προεκλογικής εκστρατείας (οι προεδρικές εκλογές θα πραγματοποιηθούν στις 22 Απριλίου) τότε η δημοτικότητά του θα βρεθεί στα Τάρταρα και ο ίδιος μακριά από το Μέγαρο των Ηλυσίων για μια δεύτερη θητεία.
Ο σοσιαλιστής αντίπαλός του, ο οποίος προηγείται στις δημοσκοπήσεις, Φρανσουά Ολάντ έχει φροντίσει να συνδέσει το ενδεχόμενο της υποβάθμισης με ένα «ιστορικής σημασίας» πλήγμα για την εικόνα της χώρας. Ο τελευταίος έχει επίσης κι ένα άλλο όπλο: τις υποσχέσεις. Αντίθετα ο Σαρκοζί, ως νυν ηγέτης μάλλον δύσκολα θα αποφύγει τη λήψη επιπλέον δημοσιονομικών μέτρων όπως η αύξηση του ΦΠΑ και οι περικοπές δαπανών. Μέτρα τα οποία κάθε άλλο παρά δημοφιλή είναι και σίγουρα φέρνουν τους Σοσιαλιστές πιο κοντά στην εξουσία.
Χθες η στατιστική υπηρεσία Insee ανακοίνωσε ότι η κατανάλωση των νοικοκυριών υποχώρησε (έστω και κατά 0,1%) τον περασμένο Νοέμβριο λόγω της επιδεινούμενης κρίσης και της αύξησης της ανεργίας. Η γαλλική υπηρεσία εκτιμά ότι η οικονομία κινείται ήδη σε αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης και ότι θα παραμείνει σε ύφεση τουλάχιστον μέχρι την προηγουμένη των εκλογών, τον προσεχή Μάρτιο.
Η αύξηση του αριθμού των ανέργων, η συνακόλουθη συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας, τα μέτρα περιοριστικής δημοσιονομικής πολιτικής και η δαμόκλειος σπάθη της υποβάθμισης από τους οίκους αξιολόγησης κάνουν βασανιστικές τις μέρες των Γάλλων. Και ασφαλώς του Νικολά Σαρκοζί.
